248 - Ενεπίγραφο κάλυμμα πέτρινης λειψανοθήκης του Μουσείου Μπενάκη

Ενεπίγραφο κάλυμμα πέτρινης λειψανοθήκης του Μουσείου Μπενάκη.

Τα λείψανα των αγίων θεωρούνται ιαματικά, ακόμη και όταν έχουν διαιρεθεί και διασκορπιστεί. Στα τέλη του 4ου αιώνα, άρχισαν να τοποθετούν λείψανα μαρτύρων σε λειψανοθήκες εντός ή κάτω από τις Αγίες Τράπεζες των εκκλησιών. Η πρόσβαση στα λείψανα γινόταν μέσω ειδικών ανοιγμάτων τα οποία επέτρεπαν σε λουρίδες υφασμάτων να έρθουν σε επαφή με τα οστά των μαρτύρων και των αγίων. Ακόμα έβαζαν λάδι σε αυτές τις λειψανοθήκες που κάποιο ειδικό άνοιγμα επέτρεπε την άντλησή του και τη διανομή του σε μικρές φιάλες (ευλογίες) προς ευλογία των πιστών. Όι προσκυνηματικές επισκέψεις στους τάφους των μαρτύρων και σε άλλους ιερούς τόπους (loca sancta) έγινε ένα πολύ σημαντικό πολιτιστικό φαινόμενο κατα τη διάρκεια της Ύστερης Αρχαιότητας.

Από τον 5ο ή 6ο αιώνα μ.Χ. είναι και το κάλυμμα αυτής της σπάνιας πέτρινης λειψανοθήκης (ασβεστόλιθος) στην κατοχή του Μουσείου Μπενάκη που φέρει τις εξής επιγραφές: 

+ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ+ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ +ΣΥΝΟΔΙΑΣ

+ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ+ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΑΣ

Οι επιγραφές υποδηλώνουν ότι η λειψανοθήκη στην οποία αυτό το κάλυμμα εφάρμοζε περιείχε κάποτε οστά μαρτύρων που σήμερα λανθάνουν.