 |
Ο λίθος από την Κανά της Γαλιλαίας (ΒΜΧ 4403) |
Το καλοκαίρι του 1884 ο εταίρος της Γαλλικής Σχολής Pierre Paris διενήργησε ανασκαφική τομή λίγα μέτρα βορειότερα του ναού του Αγίου Αθανασίου, που βρίσκεται στο άστυ της αρχαίας Ελάτειας, στο Δραχμάνι της επαρχίας Λοκρίδος.
Στην επιλογή του σημείου οδηγήθηκε από τους διάσπαρτους λίθους και όσους είχαν εντοιχιστεί στον ναό του Αγίου Αθανασίου, καθώς και από το τοπωνύμιο Μεγάλη Παναγιά, που έφερε ο χώρος. Κατά την ανασκαφή έφερε στο φως τμήμα χριστιανικής εκκλησίας και μέρος του στυλοβάτη αρχαίου ναού, πάνω στον οποίον είχε οικοδομηθεί η εκκλησία. Το σημαντικότερο όμως εύρημα ήταν ένας λίθος με την ακόλουθη επιγραφή:
† Οὗτός ἐστιν
ὁ λίθος ἀπὸ Κανᾶ τῆς Γα
λιλαίας, ὅπου
τὸ ὕδωρ οἶνο(ν)
ἐποίησεν ὁ Κ(ύριο)ς
ἡμῶν Ἰησοῦς Χ(ριστό)ς.
Το εύρημα έγινε αμέσως γνωστό στην Αθήνα από τη δημοσίευση της εφημερίδας Παλιγγενεσία. Τη μελέτη του ευρήματος ανέλαβε ο βυζαντινολόγος Charles Diehl, ο οποίος πήγε στο Δραχμάνι τον Δεκέμβριο, μαζί με τον γάλλο αρχαιολόγο Maurice Holleaux και τον μηχανικό Abel Hector Gotteland.
Ο Diehl, συνδυάζοντας τις αναφορές των περιηγητών για τα ιερά κειμήλια που μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη από την Παλαιστίνη για τον φόβο των Αράβων, και τον θησαυρό των 138 δηναρίων της εποχής της Φραγκοκρατίας, που βρέθηκε από τον Paris κατά την ανασκαφή της Μεγάλης Παναγιάς, διατύπωσε την υπόθεση ότι ο λίθος μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη την εποχή του αυτοκράτορα Ηρακλείου και από εκεί στην Ελάτεια μετά την άλωση του 1204.
Ο Diehl υπέθεσε ότι ο λίθος ήταν το ανάκλιντρο, στο οποίο ανακλιθείς ο Ιησούς Χριστός μετέτρεψε το ὕδωρ σε οἶνο στο γάμο στη Κανά της Γαλιλαίας.
 |
Σχέδιο του λίθου της Κανά από τον Dörpfeld (Εθνικό Αρχείο Μνημείων, ΥΠ 6294/1-6-1885, αρ. 1) |
Διαβάστε περισσότερα παρακάτω: