6 - Άγια Λείψανα - Οδηγός του προσκυνητή

Λειψανοθήκη με τεμάχιο Τιμίου Ξύλου. Δώρο του Αγίου Λαζάρου
βασιλέα των Σέρβων στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους

Αναδημοσιεύονται εδώ τα δύο μέρη της μελέτης του καθηγητού Αγιολογίας Αντωνίου Μάρκου με τίτλο Άγια Λείψανα - Οδηγός του προσκυνητή, μέρος πρώτο και δεύτερο, τα οποία παρουσιάστηκαν στην ιστοσελίδα του Κέντρου Αγιολογικών Ερευνών "Όσιος Συμεών ο Μεταφραστής" Το Συναξάριο της Εκκλησίας.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Αντώνιο Μάρκο, το κείμενο   Άγια Λείψανα - Οδηγός του προσκυνητή "...ἀποτελεῖ συνέχεια τῶν προηγουμένως δημοσιευομένων κειμένων: «Ἅγια Λείψανα (1) - Ἱστορική καί Θεολογική προσέγγιση», «Ἅγια Λείψανα (2) – Τόποι συγκεντρώσεως Ἁγίων Λειψάνων» καί ἡ μελέτη του προϋποθέτει τήν μελέτη τῶν προηγουμένων.".

ΑΒΕΡΚΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ἱεραπόλεως (+ 167, 22α Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Καρακάλου Ἁγίου Ὄρους, Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Φανερωμένης Σαλαμίνος.
ΑΒΙΒΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Νεκρέσι Γεωργίας (6ος αἰ., 4η Μαϊου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Μτσχέτα Γεωργίας.
ΑΒΡΑΜΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Πετσένγκας Ρωσίας (15ος αἰ., 4η Φεβρουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό Ναό τοῦ χωριοῦ Βλαντιμήρσκο – Πετσένγσκυ Βολόγδας Ρωσίας.
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Μοναστηρίου (+ 1727):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Νέου (+ 1818, 19η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
ΑΓΑΘΗΣ Μάρτυρος, τῆς Σικελίας (+ 251, 5η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Λουκούς Ἄστρους Κυνουρίας.
Σχετικά μέ τό Λείψανο τῆς ἁγ. Ἀγάθης οἱ Ρωμαιοκαθολικοί δέχονται (βλ. ἔργα Γρηγορίου DAHMAN), ὅτι αὐτό ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί τόν 11ο αἰ. μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη, ἀπ' ὅπου τό 1204 μετεφέρθηκε καί πάλι ἀπό τούς Σταυροφόρους στή Σικελία, ὅπου διαμοιράσθηκε μεταξύ διαφόρων προσώπων. Σήμερα στήν Κατάνη φυλάσσονται: Τά χέρια, τά πόδια καί τό στῆθος τοῦ Λειψάνου σέ ἀδιάφθορη κατάσταση, ἐκτεθημένα σέ γυάλινη θήκη. Ἡ Κάρα καί τά μεγάλα ὀστά μέσα σέ ἀνθρωπόσχημη Λειψανοθήκη, στήν ὁποία εἰκονίζεται ἡ Ἁγία μέχρι τήν μέση. Στό κεφάλι αὐτῆς τῆς λειψανοθήκης - ἀγάλματος, εἶναι τοποθετημένο πολύτιμο στέμμα, ἐνῶ ὅλο τό ἄγαλμα εἶναι καλλυμένο μέ πολύτιμα ἀφιερώματα κατοίκων, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διασωθεῖ σέ διάφορες ἐποχές διά πρεσβειῶν της ἀπό ἐκρήξεις τοῦ ἡφαιστείου τῆς Αἴτνας. 
ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ Μάρτυρος (+ 298, 22α Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα στό Ναό Τιμίου Προδρόμου Καβάλας.
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
ΑΓΑΘΩΝΟΣ Ὁσίου, κτίτορος τῆς ὁμωνύμου Μονῆς Ὑπάτης Φθιώτιδος (14ος αἰ., 7η Αὐγ.):
Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΑΓΑΠΗΣ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Ζερμπίτσης Σπάρτης.
Δέν διευκρινίζεται ἄν πρόκειται γιά τήν θυγατέρα τῆς ἁγ. Μάρτυρος Σοφίας (17/9) ἤ τήν μετά τῆς μ. Χιονίας (16/4). 
ΑΓΑΠΗΣ τοῦ Ριαζάν Ρωσίας, τῆς διά Χριστόν Σαλῆς (+ 1921, 8η Φεβρ.):
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα στό Ριαζάν.
ΑΓΑΠΙΟΥ Μάρτυρος, υἱοῦ Μεγαλομ. Εὐσταθίου (+ 118, 20ή Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Βενετίας.
ΑΓΓΕΛΙΝΑΣ Ὁσίας, Βασιλίσσης τῆς Σερβίας (15ος αἰ., 10η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Κουπίνοβο Σερβίας.
ΑΓΛΑΪΟΥ Μάρτυρος, ἑνός τῶν Ἁγίων 40 Μαρτύρων (+ 320, 9η Μαρτίου):
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΓΝΗΣ Μάρτυρος, τῆς Ρωμαίας (+ 304; , 21η Ἰαναουαρίου).
Ἡ Κάρα στό ΡΚ Ναό τῆς ἁγ. Ἀγνῆς "ἐκτός τῶν Τειχῶν" Ρώμης.
ΑΔΡΙΑΝΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 1/11, τῆς 3/2 ἤ τῆς 26/8 (δύο). 
ΑΕΙΘΑΛΑ Μάρτυρος:
Ἡ Κάρα στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές ἁγ. Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους καί Κλειστῶν Ἀττικῆς.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 9/3, τῆς 2/9, τῆς 3/11 ἤ τῆς 11/12.ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ Ὁσίας, τῆς μετά ὁσ. Ἀνδρονίκου (5ος ἤ 6ος αἰ., 9η Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ τοῦ Μεγάλου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας (+ 373, 18η Ἰανουαρίου):
Μέρος παλάμης στό Προσκύνημα ἁγ. Νεκταρίου Καμαρίζης Λαυρίου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων, Ζωγράφου καί Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους, Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Ἀγάθωνος Φθιώτιδος.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἀθωνίτου (+ 1003, 5η Ἰουλίου).:
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ὁσίου, ἐκ τῶν κτιτόρων τῆς Μ. Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους (10ος – 11ος αἰ., 17η Δεκ.):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μετεωρίτου (+ 1380, 20ή Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγάλου Μετεώρου.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Α’ Ἁγίου, Πατρ. ΚΠόλεως, τοῦ Ἐσφιγμενίτου (+ 1340, 28η Ὀκτωβρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Ζαχαρία Βενετίας.
Μία πλευρά στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους καί στό Ναό ἁγ. Κων/νου καί Ἑλένης Ἀνδρούσης Μεσσηνίας.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Ἀθανασίου Α’ μεταφέθηκε στή Βενετία ἀπό τήν ΚΠόλη τό 1455, μετά τήν Ἅλωση τῆς Πόλεως ἀπό τούς Τούρκους (1453), ἀπό τόν Βενετό πλοιοκτήτη Δομήνικο Zottarello, ὡς λείψανο τοῦ ἁγ. Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου ἀρχιεπ. ’Αλεξανδρείας καί ὡς τέτοιο τιμᾶται μέχρι σήμερα ἀπό τούς Βενετούς. Τό 1705 ἡ Κάρα τοῦ Λειψάνο καταστράφηκε ἀπό πυρκαγιά καί ἀντικαταστάθηκε ἀπό ἐπιχρυσωμένη κεφαλή. Τό 1807 τό Λείψανο μεταφέρθηκε στή Μονή τοῦ ἁγ. Ζαχαρία, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. 
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ἰβηρίτου (+ 1628):
Ἡ δεξιά ἀδιάφθορος στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Κατά τόν μ. Μωϋσῆ Ἁγιορείτη ἡ μνήμη τοῦ Ὁσιομ. Ἀθανασίου εἶναι ἄγνωστη στούς Συναξαριστές καί ἡ μνήμη του θά μποροῦσε νά τιμᾶται τήν 13η Μαϊου μετά τῶν Ἰβηριτῶν Ἁγίων. (Βλ. μ. Μωϋσέως Ἁγιορείτου, «Οἱ Ἅγιοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους», σελ. 435). 
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Γ’ Ἁγίου, Πατρ. ΚΠόλεως, τοῦ Πατελάρου (+ 1654, 2α Μαϊου).
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Εὐαγγ. Θεοτόκου Χαρκόβου Οὐκρανίας.
Ἀπότμημα στόν ἐνοριακό Ναό Ἀξοῦ Μυλοποτάμου Κρήτης.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Θεσσαλονίκης (+ 1774, 8η Σεπτεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Χριστιανουπόλεως (+ 1735, 17η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή Προδρόμου Γορτυνίας.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Παρίου (+ 1813, 24η Ἰουνίου):
Μέρος Κάρας στή Μητρόπολη Χίου.
Ἀποτμήματα στή Μητρόπολη Παροναξίας καί στή Μονή ἁγ. Ἄννης Λυγαριᾶς Λαμίας.
Κατά τήν ἀνακομιδή τά Λείψανα τοῦ ὁσ. Ἀθανασίου κατατέθηκαν στό Ναό τοῦ Ἡσυχαστηρίου τοῦ ἁγ. Γεωργίου Ρεστῶν Χίου, ὅπου καί ἀσκήθηκε πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του. Ἐκεῖ τά Λείψανα καταστράφηκαν σχεδόν ὁλοσχερῶς ἀπό φωτιά, κατά τήν καταστροφή τῆς Χίου ἀπό τούς Τούρκους, τό 1822. Ἡ ἁγιότητα τοῦ ὁσ. Ἀθανασίου διακηρύχθηκε τό 1995 ἀπό τό Πατριαρχεῖο ΚΠόλεως, μετά ἀπό εἰσήγηση τοῦ Μητροπ. Παροναξίας Ἀμβροσίου. 
ΑΘΗΝΟΓΕΝΟΥΣ Ἱερομάρτυρος, ἐπ. Ἡρακλειουπόλεως (+ 311, 16η Ἰουλίου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ Μεγαλομάρτυρος (+ 305 – 313, 25η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα ἀδιάφθορα στή Μονή Σινᾶ.
Δάκτυλος στή Συλλογή τῶν Ἀνακτόρων τοῦ Μπάκινγχαμ Λονδίνου.
Ἀποτμήματα στή Μονή Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους, στόν ὁμώνυμο Ναό Ν. Λιοσίων Ἀττικῆς, στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΑΚΑΚΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Καυσοκαλυβίτου (+ 1730, 12η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στό Κυριακό τῆς Σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ σιαγόνα στήν ὁμώνυμη Καλύβη Καυσοκαλυβίων Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΚΑΚΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ἰβηροσκητιώτου (+ 1814, 1η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΚΕΨΙΜΑ Μάρτυρος:
Ἀποτμήματα στή Μονή Κλειστῶν Ἀττικῆς καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 3/11, τῆς 7/12 ἤ τῆς 11/12. 
ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 2/11, τῆς 20/4 ἤ τῆς 22/8. 
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Μάρτυρος, τῆς Πύδνης (3ος αἰ., 14η Μαρτίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Μάρτυρος, τοῦ "ἐν Κεντουκέλλαις" (4ος αἰ., 15η Μαϊου):
Ἀπότμημα στή Μονή ὁσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ Πιστόϊας Ἰταλίας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Ἁγίου:
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Ἰωαννίνων.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 30/8 (Πατρ. ΚΠόλεως), τῆς 16/5 καί 12/12 (Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων), τῆς 29/5 (Πατρ. Ἀλεξανδρείας), τῆς 16/3 (Πάπα Ρώμης), τῆς 30/11 (ἐπ. Μηθύμνης), τῆς 13/5 (ἐπ. Τιβεριανῶν), τῆς 9/6 (ἐπ. Προύσσης), τῆς 22/10 (Ἱερομάρτυρος), τῆς 29/10 (Ἱερομάρτυρος, + 1653), τῆς 14/5, 28/9 καί 30/10 (Μαρτύρων), τῆς 7/11 (Μάρτυρος Θεσσαλονικέως), τῆς 24/11 (Μάρτυρος Κορινθίου), τῆς 25/2, 9/3, 14/3, 10/4, 14/5, 20/5, 10/6, 1/8, 21/8, 15/3 (δύο· ὅλων Μαρτύρων), τῆς 17/12 (Ὁσιομάρτυρος) ἤ τῆς 26/5 (Νεομάρτυρος, + 1794). 
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Νέβσκι Ἁγίου, Μεγ. Ἡγεμόνος Βλαδιμήρ Ρωσίας,

(+ 1263, 30ή Αὐγούστου καί 23η Νοεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Λαύρα Ἁγ. Πετρουπόλεως.
Τό Λείψανό τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1380. Τό 1723 ὁ Μεγάλος Πέτρος, ἵδρυσε Λαύρα πρός τιμή του στή νέα πρωτεύουσσα τῆς Ρωσίας Ἁγία Πετρούπολη καί τό 1724 κατέθεσε ἐκεῖ τό Λείψανό του. Κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 οἱ Μπολσεβίκοι σεβάσθηκαν τό Λείψανο τοῦ ἡρωϊκοῦ Ἡγεμόνα. Τό 1922 ἐκτέθηκε στό Μουσεῖο Ἱστορίας τῆς Θρησκείας, ἀπ' ὅπου τό 1989 ἐπιστράφηκε στή Ρωσική Ἐκκλησία, γιά νά κατατεθῆ καί πάλι στήν Λαύρα του, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, σέ λάρνακα ἐξαιρετικῆς τέχνης. ( Con. Logatsev, "Ἡ παλινόρθωση τῶν Λειψάνων τοῦ Πρίγκιπα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι"· στό "Περιοδικό τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας", φ. 9/1989, σελ. 25 – 27, ἀγγλική ἔκδοση). 
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Σβίρ Ρωσίας (+ 1533, 17η Ἀπριλίου καί 30ή Αὐγούστου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή τῆς Ρωσίας.
Μέρος Λειψάνου στή Λαύρα ἁγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τήν 17η Ἀπριλίου 1641, κατά τήν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν ἀνεγέρσεως τοῦ κατεστραμμένου ἀπό τούς Πολωνούς Ναοῦ τῆς Μεταμ. Σωτῆρος. Τό Λείψανο κατατέθηκε τό 1643 σέ ἀργυρή λάρνακα καί ἀναπαύθηκε ἐκεῖ μέχρι τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917.
Τήν 5η Ἰανουαρίου 1918 ἡ περιοχή τῆς Μονῆς τοῦ ὁσ. Ἀλεξάνδρου καί εὑρύτερα τοῦ Ὄλονετς καταλήφθηκε ἀπό τούς Μπολσεβίκους. Τήν ἑπομένη 6η Ἰανουαρίου οἱ Μπολσεβίκοι κατέλαβαν τήν Μονή, ἀλλά δέν βεβήλωσαν τό Λείψανο. Σταδιακά ἡ Μονή μετατράπηκε σέ στρατόπεδο συγκεντρώσεως (τό γνωστό "Σβίρλαγκ"), ἵδρυμα ἀναπήρων πολέμου καί ἔπειτα παιδιῶν, τεχνική σχολή καί τελικά ψυχιατρικό ἄσυλο.
Τήν τρίτη ἡμέρα τοῦ Πάσχα τοῦ 1918, τό Λείψανο ρίχθηκε στήν πυρά ἀπό ὁμάδα ὁπλισμένων Μπολσεβίκων, οἱ ὁποῖοι ἐκτέλεσαν τόν Ἡγούμενο Εὐγένιο καί 6 Μοναχούς τῆς Μονῆς, ὅμως δέν κάηκε, ἀντιθέτως διατήρησε τό ἀπολύτως φυσιολογικό χρῶμα του! Μόνο κατά τήν ἕκτη προσπάθειά τους, τήν 20ή Δεκεμβρίου 1918, οἱ Μπολσεβίκοι πέτυχαν νά μετακινήσουν τό Λείψανο καί νά τό μεταφέρουν στό Λοντεϊνογιε Πόλιε. Ἐκεῖ τό Λείψανο ἐξετάστηκε ἀπό Σοβιετικούς ἐπιστήμονες, σέ μία προσπάθεια νά ἀποδειχθεῖ, ὅτι τό σῶμα τοῦ Ὁσίου εἶχε ταριχευθεῖ ἤ ὅτι ἐπρόκειτο γιά κάποια ἀπάτη τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν... ἀποβλάκωση τῶν πιστῶν! Ὅμως ἡ ἐξέταση ἀπέδειξε, ὅτι τό Λείψανο ἦταν αὐθεντικό. Ἡ ὁμοιότητα τοῦ προσώπου μέ τίς εἰκόνες τοῦ ὁσ. Ἀλεξάνδρου ἦταν ἐντυπωσιακή καί ὅλες οἱ σχετικές λεπτομέρειες (λευκότητα καί ἐλαστικότητα τοῦ δέρματος), ἦσαν σύμφωνες μέ ἐκεῖνες πού καταγράφτηκαν κατά τήν ἀνακομιδή τοῦ 1641. Ἕνας Ἀκαδημαϊκός τῆς ἐποχῆς, ὁ Πέτρος Πέτροβιτς Ποκρύσκιν, σέ ἀπάντησή του σέ αἴτημα τῆς Μυστικῆς Ἀστυνομίας, ἔγραψε σχετικά: "Ἀναγνωρίζοντας, ὅτι τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου τοῦ Σβίρ ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητα ἱστορικό γεγονός, ἡ θέσις τοῦ ὁποίου πρέπει νά εἶναι σέ μία ἐκκλησία, ζητοῦμε νά ληφθοῦν μέτρα γιά τήν διαφύλαξι αὐτοῦ τοῦ ἐθνικοῦ ἱστορικοῦ θησαυροῦ"!
Στή συνέχεια τό Λείψανο ἐκτέθηκε στό Μουσεῖο Ἀνατομίας τῆς Στρατιωτικῆς Ἰατρικῆς Ἀκαδημίας τοῦ Λένινγκραντ καί παρέμεινε ἐκεῖ χάρις στίς προσπάθειες τοῦ διακεκριμένου ἐπιστήμονος Β. Ν. Τόνκωφ.
Μετά τήν κατάρρευση τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος, ὑπάρχουν δύο ἐκδοχές γιά τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου.
Α. Σύμφωνα μέ τήν πρώτη (ἡ ὁποία παρουσιάζεται στό εἰδικό ἀφιέρωμα τοῦ Περιοδικοῦ "The Orthodox Word", φ. 236 - 237/Μαϊου - Αὐγ. 2004), μετά τήν ἐπιστροφή στό Πατριαρχεῖο Μόσχας τοῦ τμήματος τῆς Θείας Μεταμορφώσεως τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου (τήν 14η Ἰουνίου 1997· τό τμῆμα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐπιστράφηκε μερικῶς τήν 22α Σεπτεμβρίου 1998), μέ τήν ἔγκριση τοῦ Μητροπ. Ἁγίας Πετρουπόλεως Βλαδιμήρου, ἄρχισαν ἔρευνες γιά τήν ἀνεύρεση τοῦ Λειψάνου. Χάρις στίς προσπάθειες τῶν μοναζουσῶν τῆς Μονῆς Ἁγίας Σκέπης Τερενίτσι καί τοῦ τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ ὁσ. Ἀλεξάνδρου ἀρχιμ. Λουκιανοῦ Koutchenko, τό Λείψανο βρέθηκε τόν Δεκέμβριο τοῦ 1997. Ἡ ἰατρική - ἀνθρωπολογική ἐξέτασή του, ἀπέδειξε τήν συμφωνία του μέ τίς περιγραφές τοῦ 1641 καί τίς νεώτερες τοῦ 1918 καί ἐπίσης, ὅτι ἀνῆκε σέ ἄνδρα τῆς φυλῆς τῶν Βέπ, μιᾶς ὁμάδος Φιλανδικῆς καταγωγῆς, στήν περιοχή τῆς ὁποίας ὁ Ὅσιος γεννήθηκε καί ἵδρυσε τήν Μονή του.
Μετά τήν ἐπιβεβαίωση τῆς ταυτότητος τοῦ Λειψάνου, ὁ Μητροπ. Βλαδίμηρος ἐπέτρεψε τήν ἔκθεσή του στόν Ναό τῆς ἁγ. Σοφίας, γιά τέσσερεις μῆνες (ἀπό τήν 30ή Ἰουλίου 1998), πρίν τήν μεταφορά του στήν Μονή. Πρίν τήν μεταφορά τοῦ Λειψάνου στόν Ναό, ἔγινε μία δέηση στήν αἴθουσα ἐξετάσεων τῆς Ἰατρικῆς Ἀκαδημίας. Ἐκεῖ, ἐνώπιον πιστῶν καί ἀπίστων, τά χέρια καί τά πόδια τοῦ Ὁσίου ἄρχισαν νά ἀναβλύζουν σταγόνες εὐωδέστατου μύρου! Ἀπό τότε καί μέχρι σήμερα τά θαύματα πού ἐπιτελοῦνται διά πρεσβειῶν τοῦ ὁσ. Ἀλεξάνδρου εἶναι πολλά καί πολύ σημαντικά (ἔχουν καταγραφεῖ θεραπείες παραλυτικῶν, καρκινοπαθῶν, πασχόντων ἀπό παθήσεις τῶν ὀστῶν καί τοῦ δέρματος καί ψυχασθενῶν). Τό λείψανο αὐτό τόν Νοέμβριο τοῦ 1998 μεταφέρθηκε στήν Μονή τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Β. Κατά τήν δεύτερη ἐκδοχή τό ἄφθαρτο σῶμα πού ἀποδίδεται στόν ἅγ. Ἀλέξανδρο δέν εἶναι τό δικό του, ἀλλά οὔτε κἄν ἅγιο Λείψανο! Πρόκειται γιά σῶμα ἀγνώστου ἄνδρα, τό ὁποῖο πῆρε ἀπό τό Μουσεῖο Ἀνατομίας τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως ὁ ἀρχιμ. Λουκιανός Koutchenko καί τό τοποθέτησε σάν λείψανο τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου τοῦ Σβίρ στό Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας! Ταυτόχρονα ξεκίνησε μία μεγάλη διαφημιστική ἐκστρα-τεία γιά τό "λείψανο" αὐτό ἀπό τό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί τήν ἐνορία, μέ ἀποτέλεσμα νά προκληθεῖ ρεῦμα προσκυνητῶν πού περίμεναν μέχρι καί δύο ὥρες γιά νά προσκυνήσουν! Μετά ἀπό κάποια δημοσιεύματα τό Πατριαρχεῖο Μόσχας διόρισε μία Ἐπιτροπή γιά νά διερευνήσει τά τοῦ "λειψάνου". Ἡ ἔρευνα ἀπέδειξε, ὅτι τό σῶμα παρελήφθη ἀπό τό Μουσεῖο Ἀνατομίας τό 1920 ἤ τό 1930 καί διατηρήθηκε σέ φορμόλη, γιά τίς μελέτες τῶν σπουδαστῶν τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς! Ἀκόμη, τά νύχια τοῦ "λειψάνου" ἦταν περιποιημένα καί τά πόδια ἄθικτα, ἐνῶ κατά τήν περιγραφή τοῦ Λειψάνου κατά τήν πρώτη ἀνακομιδή, τά πόδια τοῦ Ἁγίου εἶχαν διαλυθεῖ καί σώζονταν τά ὀστά. Μάλιστα, ὁ ἄνδρας στόν ὁποῖο ἀνῆκε τό λείψανο πρέπει νά ἦταν Μουσουλμάνος στό θρήσκευμα, διότι ἔφερε περιτομή!
Ἐπίσης, κατά τόν Διευθυντή τοῦ Μουσείου Ἀνατομίας, τό σῶμα ἦταν τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰ. καί ἀνῆκε σέ νεώτερο ἡλικιακά ἄνδρα τοῦ ὁσ. Ἀλεξάνδρου. Ἕνα ἀπό τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς, ὁ Καθηγητής τοῦ Σεμιναρίου τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως π. Γεώργιος Mitrofanov, ἀνέφερε ἀνοικτά στούς σπουδαστές, ὅτι δέν ἐπρόκειτο γιά ἅγιο λείψανο. Ὅλα ἀνετράπησαν ὅταν ὁ Πατριάρχης Μόσχας Ἀλέξιος Β' πῆγε καί προσκύνησε τό φερόμενο ὡς λείψανο τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου. 
ΑΛΕΞΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ (+ 410, 17η Μαρτίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Ἀπότμημα Κάρας στή Μονή Γενν. Θεοτόκου - Πελαγίας Ἀκραιφνίου Βοιωτίας.
Ἀποτμήματα στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους, στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Ἡ Κάρα τοῦ ὁσ. Ἀλεξίου δωρήθηκε στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων τό 1398 ἀπό τόν Αὐτοκράτορα Μανουήλ τόν Παλαιολόγο. Κατά τήν πυρπόληση τῆς Μονῆς ἀπό τούς Ὀθωμανούς τοῦ ἔτους 1585 διασώθηκε ἀπό δύο μοναχούς. 
ΑΛΕΞΙΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1378, 12η Φεβρ. καί 20ή Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Πατριαρχικό Ναό τῶν Ἐπιφανείων Μόσχας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΑΛΕΞΙΟΥ Ἁγίου (Toth, + 1909, 7η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Τύχωνος Νοτίου Χαναάν Πενσυλβάνιας.
ΑΛΥΠΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Κιονίτου (+ 608, 26η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στό Κυριακό τῆς Σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων Ἁγίου Ὄρους.
ΑΛΦΑΙΟΥ Ἀποστόλου (1ος αἰ., 26η Μαϊου):
Ἀπότμημα στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Μεδιολάνων (+ 397, 7η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στή Ρ Κ Ἀμβροσιανή Βασιλική τοῦ Μιλάνου.
Μέρος Κάρας στή Σκήτη Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους·
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Βατοπεδινοῦ (+ 1822, 22α Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρος.
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Κυπρίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Κατά τόν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ’ , «καταριθμεῖται μεταξύ τῶν Κυπρίων Ἁγίων, καίτοι οὐδεμία μνεία τούτου γίνεται εἴτε εἰς τά Συναξάρια εἴτε ὑπό τῶν Κυπρίων χρονογράφων» (Ἀρχιεπ. Κύπρου Μακαρίου Γ’ «Κύπρος, ἡ Ἁγία Νήσος», σελ. 8).
ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ Ὁσίου, Στάρετς τῆς Ὄπτινα Ρωσίας (+ 1891, 10η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Καλούγας Ρωσίας.
Ὁ ὅσ. Ἀμβρόσιος πρίν τήν κοίμησή του εἶχε προφητεύσει στό διάδοχό του Στάρετς Ἰωσήφ, ὅτι τό σῶμα του θά ἀνέδιδε ὀσμή σήψης (γεγονός πού περιγράφει ὁ Φ. Ντοστογιέφσκυ στούς «Ἀδελφούς Καραμάζωφ»), ἐπειδή στή ζωή του εἶχε ἀπολαύσει ἀνάξια μεγάλες δόξες. Πράγματι, στήν ἀρχή ἔγινε αἰσθητή κάποια δυσάρεστη μυρωδιά, ἡ ὁποία ὅμως σταδιακά ἐξαφανίσθηκε καί τό Λείψανο τοῦ Ὁσίου ἄρχισε νά ἀναδίδει μία καταπληκτική εὐωδία. Ἐνταφιάσθηκε στήν Ὄπτινα τήν 15η Ὀκτωβρίου 1891, ἡμέρα τιμῆς τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Σιτοδότριας, ἡ ὁποία εἶχε ἁγιογραφηθεῖ μέ ἐντολή του.
Τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Ἀμβροσίου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο κατά τήν ἐπαναλειτουργία τῆς Μονῆς (μετά τήν πτώση τοῦ μαρξιστικοῦ καθεστώτος, τό 1988) καί σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ σέ ἄριστη κατάσταση, ἐνῶ διατηρεῖ καί τό καταπληκτικό του ἄρωμα.
ΑΜΜΟΥΝ Ὁσίου:
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ὁσίου πρόκειται· τῆς 4/10 (τοῦ Αἰγυπτίου) ἤ τῆς 7/12. 
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ἰκονίου (+ 395, 23η Νοεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου καί στό Μουσεῖο Μπενάκη τῶν Ἀθηνῶν.
ΑΝΑΝΙΟΥ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 1η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ὑψηλοῦ Λέσβου καί Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΑΝΙΟΥ Ὁσίου (14ος αἰ):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ Ὁσιομάρτυρος, τῆς Ρωμαίας (+ 256, 29η Ὀκτωβρίου):
Οἱ κνῆμες "μετά δέρματος" καί ἡ δεξιά στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ Μάρτυρος, τῆς Φαρμακολυτρίας (+ 284 – 305, 22α Δεκεμβρίου):
Μέρος Κάρας στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος Κάρας καί ἕνας τῶν ποδῶν στήν ὁμώνυμη Μονή Βασιλικῶν Θεσσαλονίκης.
Ἡ δεξιά καί μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἕνα δάκτυλο χεριοῦ μέ σάρκα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Μία τῶν χειρῶν στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Ἀπότμημα δεξιᾶς στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ Μάρτυρος, τῆς μετά μ. Βασιλίσσης (+ 68; , 15η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στή Ρ Κ Βασιλική τῆς ἁγ. Μαρίας τῆς Εἰρήνης Ρώμης.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Πέρσου (7ος αἰ., 22α Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα καί μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Μονή "Tre Fontane" Ρώμης.
Μέρος τῶν Λειψάνων στό Ρ Κ Ναό τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου Βενετίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους καί Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Σχετικά μέ τά Λείψανα τοῦ Ὁσιομάρτυρος Ἀναστασίου ἐπικρατοῦν τρεῖς παραδόσεις.
Σύμφωνα μέ τήν πρώτη, τήν ὁποία δέχεται καί ὁ Ἄγγλος ἱστοριογράφος ὅσ. Βέδας ὁ Αἰδέσιμος, τά Λείψανα μεταφέρθηκαν στή Ρώμη κατά τήν βασιλεία τοῦ Ἡρακλείου καί κατατέθηκαν στήν Ἑλληνική Μονή τῶν Τριῶν Πηγῶν ("Tre Fontane"). Ἡ δεύτερη δέχεται μεταφορά τῶν Λειψάνων στήν ΚΠολη, ἐπίσης κατά τήν βασιλεία τοῦ Ἡρακλείου, ἀπ’ ὅπου ἡ Κάρα μεταφέρθηκε στή Ρώμη ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἑλληνικῆς καταγωγῆς καί πιθανῶς Ἱεροσολυμίτου Πάπα Θεοδώρου Α’ (642 – 649). Ἡ Τρίτη τέλος παράδοση (Βενετική), δέχεται ὅτι τά Λείψανα μετέφερε στήν ΚΠολη ὁ Ἡράκλειος, ἀπ’ ὅπου τό 1204 τά ἀφαίρεσε ὁ Δόγης Ἐρρίκος Δάνδολος καί τά κατέθεσε στό Ναό Ἁγίας Τριάδος Βενετίας.
Σήμερα τά φυλασσόμενα στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου Λείψανα, ἔχουν τήν μορφή ἀκεφάλου σώματος, συναρμολογημένου μέσα σέ στολή τῆς ἐποχῆς.
Ὁ Σοφρώνιος Εὐστρατιάδης, Μητροπ. πρ. Λεοντοπόλεως, δέχεται ὅτι κάποιος Ρωμαῖος Ἐπίσκοπος μετέφερε τά Λείψανα στήν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης (αὐτά μεταφέρθηκαν στή συνέχεια στήν ΚΠολη) καί τήν Κάρα στή Ρώμη (ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται). 
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Ἀντινόης Αἰγύπτου (+ 283 – 305, 21η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΝΔΡΕΟΥ Ἀποστόλου, τοῦ Πρωτοκλήτου (1ος αἰ. 30ή Νοεμβρίου):

Ἡ Κάρα καί ἕνας δάκτυλος στόν ὁμώνυμο Ναό τῶν Πατρῶν.
Ἀπότμημα Κάρας στήν ὁμώνυμη Σκήτη Καρυῶν Ἁγίου Ὄρους.
Μεγάλο μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο Ρ Κ Ναό Ἀμάλφι Ἰταλίας.
Μέρος τῆς ἀριστερᾶς στό ΡΚ Ναό τῆς Παναγίας τῶν Δούλων Βενετίας.
Τό δεξί πέλμα στήν ὁμώνυμη Μονή Κεφαλληνίας.
Μεγάλο τεμάχιο τοῦ δεξιοῦ ποδός, τεμάχιο πέλματος καί τεμάχια τῆς δεξιᾶς στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά παλάμη στή Μονή ἁγ. Νικολάου Γαλατάκι Εὐβοίας.
Ἕνας δάκτυλος στόν ὁμώνυμο Ναό Λουτρακίου Κορινθίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας, Διονυσίου, ἁγ. Παντελεήμονος, Ζωγράφου, Δοχειαρίου, Καρακάλου, Ξενοφῶντος καί Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους, στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στίς Λαύρες Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας καί ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως, στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας καί στόν Kαθεδρικό Ναό τῆς Ρίγας.
Ἡ Κάρα καί τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων τοῦ ἀπ. Ἀνδρέου μετακομίσθηκαν κατά τόν 4ο αἰ. στήν ΚΠολη ἀπό τόν ἅγ. Μεγαλομ. Ἀρτέμιο, κατά τήν βασιλεία Κωνσταντίου (υἱοῦ τοῦ Μεγ. Κωνσταντίνου) καί κατατέθηκαν στό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τήν 3. 3. 357. Ἡ Κάρα τοῦ Ἁγίου ἐπιστρέφηκε στήν Πάτρα τόν 10ο αἰ., ἀπό τόν Αὐτοκράτορα Βασίλειο Α’ τόν Μακεδόνα (867 – 884). Στή Δύση ἐπικρατεῖ παράδοση σύμφωνα μέ τήν ὁποία Λείψανα τοῦ ἀπ. Ἀνδρέου μεταφέρθηκαν καί στή Σκωτία, κατά τήν βασιλεία Θεο-δοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450), τό γεγονός αὐτό ὅμως δέν μνημονεύεται ἀπό τούς συγχρόνους Βυζαντινούς Χρονογράφους. Τό 1204, κατά τήν ἅλωση τῆς ΚΠόλεως ἀπό τούς Σταυροφόρους, τά Λείψανα τοῦ Ἀποστόλου πού ἦσαν κατατεθημένα στό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, συλήθηκαν ἀπό τόν Καρδινάλιο Πέτρο τῆς Καπούης καί μεταφέρθηκαν στό Ἀμάλφι τῆς Ἰταλίας. Τήν 16. 11. 1460 ὁ Δεσπότης τῆς Πελοποννήσου Θωμᾶς Παλαιολόγος μετέφερε τήν Κάρα τοῦ Ἁγίου στή Ρώμη, ἀπ’ ὅπου ἐπιστράφηκε στήν Πάτρα τό 1964. (Βλ. περισσότερα Παν. Τρεμπέλα, «Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας – Βίος, δρᾶσις καί μαρτύριον αὐτοῦ ἐν Πάτραις»).
Εἴναι χαρακτηριστικό, ὅτι τά Λείψανα τοῦ ἀπ. Ἀνδρέου ἔρρεαν εὐωδέστατο μύρο, ὅπως μαρτυρεῖ καί ὁ ἅγ. Μαρτίνος Ἐπίσκοπος Τουρώνης (+ 594). Σήμερα τά Λείψανά του πού φυλάσσονται στό Ἀμάλφι, ἀναβλύζουν μύρο σέ ὑγρή μορφή, τό ὁποῖο στή συνέχεια στερεοποιεῖται. (C. Cruz αὐτ., σελ. 191 - 195). 
ΑΝΔΡΕΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης (+ 740, 4η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου καί Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους, Ὑψηλοῦ καί Λειμῶνος Λέσβου, Ἄνω Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ Μαγνησίας καί στόν ὁμώνυμο Ναό Ἐρεσσοῦ Λέσβου.
ΑΝΔΡΕΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Στρατηλάτου (+ 289, 19η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΑΝΔΡΕΟΥ Ἁγίου, τῆς Θείας Ἀγάπης, Μεγ. Ἡγεμόνος Κιέβου (+ 1175, 30ή Ἰουν. καί 4η Ἰουλ.):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Βλαδιμήρ Ρωσίας.
ΑΝΔΡΕΟΥ Ἁγίου, Ἡγεμόνος Περεγιασλάβλ Ζαλέσκυ Ρωσίας (15ος αἰ., 6η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Νικολάου Περεγιασλάβλ Ζαλέσκυ Ρωσίας.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 6/9, τῆς 12/10, τῆς 6/9 (τοῦ στρατιώτη) ἤ τῆς 2/3. 
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ Ὁσίου, τοῦ μετά ὁσ. Ἀθανασίας (5ος ἤ 6ος αἰ., 9η Ὀκτωβρίου ):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΘΙΜΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Νικομηδείας (+ 284 – 305, 3η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος δέρματος στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.
ΑΝΘΙΜΟΥ Ὁσίου, τῆς Κεφαλληνίας (+ 1782, 4η Σεπτεμβρίου):
Ἕνας πύχης στή Μονή Παν. Πορταϊτίσσης Ἀστυπαλαίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Λεπέδων Κεφαλληνίας.
ΑΝΙΚΗΤΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά Μάρτυρος Φωτίου (+ 284 – 305, 12η Αὐγούστου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΝΗΣ Ἁγίας, Θεοπρομήτορος (1ος αἰ., 25η Ἰουλίου):
Μέρος τῆς ἀριστερᾶς χειρός στή Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τοῦ ἀδιάφθορου ἀριστεροῦ ποδός στήν ὁμώνυμη Σκήτη Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τοῦ ἀδιαφθόρου δεξιοῦ ποδός στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος ἀδιαφθόρου σαρκός στή Συλλογή τῆς ΡΚ Διεθνούς Σταυροφορίας Ἁγίων Λειψάνων.
Ἕνας καρπός στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Παύλου «ἐκτός τῶν Τειχῶν» Ρώμης.
Ἀποτμήματα στήν ὁμώνυμη Μονή Λυγαριᾶς Λαμίας καί στή Μονή ἁγ. Ἰω. Θεολόγου Σουρωτῆς.
ΑΝΝΙΝΙΑΝΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας (+ 82 – 86, 25η Ἀπριλίου):
· Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό ἁγ. Θωμᾶ Βενετίας.
Ὁ ἅγ. Ἀννινιανός ἦταν ὑποδηματοποιός καί διαδέχθηκε τόν Εὐαγγ. Μάρκο σάν β’ Ἐπίσκοπος στό Θρόνο τῆς Ἀλεξανδρείας. Τά Λείψανά του μεταφέρθηκαν στή Βενετία τό 1128. 
ΑΝΤΙΠΑ Ἱερομάρτυρος, Περγάμου (+ 92, 11η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Μέρος Κάρας στή Μονή ἁγ. Ἰω. Θεολόγου Πάτμου.
Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου, Καρακάλου καί Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους, Προυσοῦ Εὐρυτανίας, Γηροκομείου Πατρῶν καί Χρυσοπηγῆς Δίβρης Ἠλείας, στό Πατριαρχεῖο ΚΠόλεως, τόν Μητροπ. Ναό τῆς Μυτιλήνης καί τόν ὁμώνυμο Ναό τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
ΑΝΤΙΠΑ Ὁσίου, τοῦ Ἀθωνίτου (+ 1882, 10η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Βαλαάμ Ρωσίας.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μεγάλου (+ 306, 17η Ἰανουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό ἁγ. Ἰουλιανοῦ Ἀρελάτης Γαλλίας.
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ὁμώνυμο ΡΚ Προσκύνημα Ντωφινέ Γαλλίας.
Ἀποτμήματα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό ἁγ. Ἰωσήφ, Γουάτον Ἰλλινόις Η.Π.Α.
Τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Ἀντωνίου ἀνακαλύφθηκαν στήν Αἰγυπτιακή ἔρημο μετά ἀπό ὅραμα τό 561 καί μεταφέρθηκαν στήν Ἀλεξάνδρεια. Περί τό 635, λόγῳ τῆς προελάσεως τῶν Ἀράβων, μεταφέρθηκαν στήν ΚΠολη. Σύμφωνα μέ μία Δυτική συναξαριστική παράδοση περί τό 1070, ἕνας ἄρχοντας τῆς Γαλλικῆς πόλεως Ντωφινέ τά μετέφερε στήν πατρίδα του, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται, στό ὁμώνυμο γνωστό προσκύνημα. Οἱ λόγοι τῆς μεταφορᾶς αὐτῆς δέν ἀναφέρονται. («Νέος Συναξαριστής…», τ. Ἰανουαρίου, σελ. 193).Σύμφωνα μέ ἄλλη Δυτική παράδοση, τόν 10ο – 11ο αἰ. μεταφέρθηκαν σέ μία Ἐπισκοπή ἔξω ἀπό τήν Βιέννη καί ἀπό ἐκεῖ τόν 15ο αἰ. στή Γαλλία, στόν ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Ἰουλιανοῦ Ἀρελάτης (Arles). ( Βλ. Ἰστοσελίδα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀμερικῆς - Metropolia) .
Ἡ παράδοσις αὐτή περί τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Ἀντωνίου εἶναι ἄγνωστη στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στήν Ὁποία δέν σώζονται Λείψανα τοῦ Ἁγίου. Ἀπότμημα Λειψάνων κάποιου ἁγ. Ἀντωνίου, φυλάσσεται στή Μονή ἁγ. Κων/νου Καλαμῶν. 

ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Βεροίας (11ος αἰ., 17η Ἰανουαρίου).
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Ναό Βεροίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ὁσίου, ἐκ τῶν κτιτόρων τῆς Μονῆς Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους (10ος – 11ος αἰ., 17η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἐσφιγμενίτου, ἱδρυτοῦ τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (+ 1073, 10η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ρωμαίου (+ 1147, 17η Ἰανουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Σοφίας Νόβγκοροντ Ρωσίας.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Λιθουανίας (+ 1347, 14η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στό Ναό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Βίλνιους Λιθουανίας.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Σίγια Ρωσίας (+ 1556, 7η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή περιοχῆς Ἀρχαγγέλου Ρωσίας.
ΑΝΤΩΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ραντονέζ Ρωσίας (+ 1877, 1η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας.
ΑΝΥΣΙΑΣ Ὁσιομάρτυρος (+ 298, 30ή Δεκεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Βασιλική ἁγ. Δημητρίου Θεσσαλονίκης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἀναλήψεως Πρώτης Σερρῶν καί Κύκκου Κύπρου.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ Ἁγίου:
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ Ἁγίου.
Μέρος ἀδιαφθόρου σαρκός στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ Ὁσίου, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου:
Μία τῶν χειρῶν ἀδιάφθορος, σέ σχῆμα εὐλογίας, στή Μονή Τιμίου Σταυροῦ Πολτάβας Οὐκρανίας.
ΑΝΩΝΥΜΩΝ Ὁσίων τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου:
Ἀδιάφορα Λείψανα καί 30 εὐωδιάζουσες Κάρες στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΑΝΩΝΥΜΩΝ δύο Ρώσων Νεομαρτύρων:
Ἀποτμήματα στό Ναό Εὐαγγ. Θεοτόκου Χαρκόβου Οὐκρανίας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Δημητριάδος (+ 1686, 16η Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Δημητριάδος.
ΑΡΓΥΡΗΣ Νεομάρτυρος, τῆς ΚΠόλεως (+ 1725, 30ή Ἀπριλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό ἁγ. Παρασκευῆς ΚΠόλεως.
ΑΓΡΥΡΙΟΥ Νεομάρτυρος (+ 1806, 11η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Μηνᾶ Ἀνθούσας Ἀττικῆς.
ΑΡΕΘΑ Μεγαλομάρτυρος (6ος αἰ., 24η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, Ἀγάθωνος Φθιώτιδος, Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας καί Φανερωμένης Σαλαμῖνος καί στή Σκήτη Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΡΕΘΑ Ὁσίου, τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (12ος αἰ., 24η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ Ὁσίου, τοῦ Ἀθωνίτου (+ 1918, 24η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Παντελεήμονος Μόσχας.
ΑΡΚΑΔΙΟΥ Ὁσίου, υἱοῦ ὁσ. Ξενοφῶντος (6ος αἰ., 26η Ἰανουαρίου):
Τά 2/3 τῆς σιαγόνας "μετά 10 ὀδόντων", στή Μονή Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μεγάλου (+ 448, 8η Μαϊου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Κερκύρας (+ 953, 19η Ἰανουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Παντοκράτορος Κερκύρας·
Ἀπότμημα στή Μονή ὁσ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Μονῆς Βαρνάκοβας Ναυπακτίας (11ος αἰ., ):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Βαρνάκοβας Ναυπακτίας.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Τβέρ Ρωσίας (+ 1409, 2α Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Κόνεβιτς Ρωσίας (+ 1447, 12η Ἰουνίου καί 8η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κόνεβιτς Ρωσίας.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπ. Ἐλασσῶνος καί Σούζνταλ (+ 1626, 8η Μαϊου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Σούζνταλ Ρωσίας.
Ἀπότμημα στόν ὁμώνυμο Ναό Ἐλασσῶνος.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Παρίου (+ 1877, 31η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Χριστοῦ Δάσους Πάρου.
ΑΡΣΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Καππαδόκη (+ 1924, 10η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Ἰω. Θεολόγου Σουρωτῆς Θεσσαλονίκης.
ΑΡΤΕΜΑ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ, 30ή Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων καί Κύκκου Κύπρου.
ΑΡΤΕΜΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος (+ 362, 20ή Ὀκτωβρίου):
Τό ἤμισυ τῆς σιαγόνος στή Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Προυσοῦ Εὐρυτανίας, 40 Μαρτύρων Σπάρτης καί Ζάβορδας Γρεβενῶν καί στόν ὁμώνυμο Ναό τῶν Ἀθηνῶν (τῆς Διευθύνσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας).
ΑΤΤΑΛΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Νικολιτσέλ Ρουμανίας (4ος αἰ., 4η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κοκός, Τούλτσεας Ρουμανίας.
Τά Λείψανα τῶν ἁγ. Μαρτύρων Ἀτταλοῦ, Ζωτικοῦ, Κάμασι καί Φιλίππου βρέθηκαν τήν 21. 11. 1971 σέ κρύπτη, κοντά στήν πόλη Νικολιτσέλ, τοῦ νομοῦ Τούλτσεας Ρουμανίας, καί κατατέθηκαν στή Μονή Κοκός τῆς ἴδιας περιοχῆς. Τό μόνο γνωστό γιά τούς Μάρτυρες αὐτούς εἶναι ὅτι τελειώθηκαν κατά τόν 4ο αἰ.
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ἰππῶνος (+ 430, 15η Ἰουνίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό ἁγ. Πέτρου Ciel D' Oro Παβίας Ἰταλίας.
Ἀπότμημα στή Μονή ὁσ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς.
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά Μάρτυρος Ὀρέστου (284 - 305, 13η Δεκεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους καί Κοιμ. Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιατίστης.
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Νεομάρτυρος (+ 1720, 25η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους.
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Κατερλί Μ. Ἀσίας (19ος αἰ.):
Ἀπότμημα στό Ναό ἁγ. Παρασκευῆς Κάτω Σταυροῦ Χαλκιδικῆς.
ΑΧΙΛΕΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Λαρίσης (+ 330, 15η Μαϊου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Μητροπολιτικό Ναό Λαρίσης.
Κατά τήν Εὕρεση τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Ἀχιλλείου, ἀπό τόν Καθηγητή τῆς Πολυτεχνικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Νικ. Μουτσόπουλο (κατά τήν ἀνασκαφή τῆς Βασιλικῆς τῆς νησίδας Ἀχίλ τῆς Μικρῆς Πρέσπας, 1965 καί ἑξῆς), "παρ' ὅλα τά θετικά ἀποδεικτικά στοιχεῖα, ὁ κ. Καθηγητής ἐνδιεφέρθη καί διά τόν ἐπιστημονικόν προσδιορισμόν τῆς ἐποχῆς εἰς τήν ὁποίαν ἀνῆκον τά ὀστᾶ καί ἀπηυθύνθη εἰς 45 Ἐργαστήρια Ραδιοϊσοτόπων τοῦ ἐξωτερικοῦ... Ἡ ἔρευνα ἐπεβεβαίωσε τά ἀδιάσειστα ἀρχαιολογικά εὑρήματα (ὅτι τά ὀστᾶ ἀνήκουν ἀρκετούς αἰῶνας πρό τῆς ἀνιδρύσεως τοῦ χώρου ἀνευρέσεώς των, δηλαδή πρό τοῦ ὁρίου 985 - 990, ὁπότε ἱδρύθη ἡ Βασιλική). Ἀλλά καί ἡ μυρόβλυσις τῶν Λειψάνων κατά τήν ἑόρτιον διά πρώτην φοράν Ἀκολουθίαν πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου, ἐνώπιον τῆς ἐκπλήκτου 40μελοῦς μοναστικῆς ἀδελφότητος (τῆς Μονῆς Ὁρμυλείας Χαλκιδικῆς) καί ἡ εὐωδία ἡ ὁποία τά περιλούει, εἶναι ἀκράδαντος ἄνωθεν μαρτυρία, ὅτι πράγματι μᾶς ἐπιφύλαξεν ὁ Κύριος τήν χαράν τῆς ἀνακαλύψεως τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου".
Στή σχετική διαδικασία συμμετεῖχε καί ὁ Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ἰω. Φουντούλης. (Βλ. Μητροπ. Λαρίσης Σεραφείμ, "Ἡ Ἀνεύρεσις τῶν Ἱ. Λειψάνων τοῦ Μυροβλύτου ἁγ. Ἀχιλλίου", 1981, σελ. 28).
  
Β
ΒΑΚΧΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Σεργίου (+ 290 – 303, 7η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κούρτεα Ἄρτζες Ρουμανίας.
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό ἁγ. Πέτρου Καστέλλο Βενετίας, στή ΡΚ Μονή ἁγ. Φίλικος Παβίας, στό ΡΚ Ναό ἁγ. Μαρτίνου στό Heiligenstadt, στή ΡΚ Μονή Wiessenburg τῆς Βοημίας καί στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό ἁγ. Βίτου Πράγας.
Ἀποτμήματα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τό ἔτος 547 ὁ Αὐτοκράτορας Ἰουστινιανός ἀνήγειρε στήν ΚΠολη λαμπρό ναό πρός τιμήν τῶν ἁγ. Μαρτύρων Σεργίου καί Βάκχου, τόν ἐπονομαζόμενο «Μικρή Ἁγία Σοφία», ὅπου καί κατέθεσε τά Λείψανά τους.
Στή Δύση πολλές πόλεις διεκδικοῦν Λείψανα τῶν Μαρτύρων μέ πρώτη τήν Βενετία, ὅπου Λείψανα ἀποδιδόμενα σ’ αὐτούς φυλάσσονται στό Ναό τοῦ ἁγ. Πέτρου στό Καστέλλο. Τά Λείψανα αὐτά ἔγιναν ἀντικείμενο ἀναγνωρίσεως τό 1991.
Στήν Παβία, στή Μονή τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Φίλικος, φυλάσσονται Λείψανα τῶν δύο Μαρτύρων, δωρεά τοῦ Αὐτοκράτορα Ὄθωνα Β’. Τά Λείψανα αὐτά περιλαμβάνονται στά κειμήλια πού ἔφερε μαζί της στή Δύση ἡ σύζυγός του Βυζαντινή Πριγκίπισσα Θεοφανῶ καί γιά τόν λόγο αὐτό δέν ὑπάρχουν ἀμφιβολίες σχετικά μέ τήν γνησιότητά τους.
Σύμφωνα μέ μία ἄλλη παράδοση τό 1152, κατά τήν διάρκεια τῶν Σταυροφοριῶν, ὁ Κόμης Γοφρέδος ὁ Ἀνδεγαβός μετέφερε Λείψανα τῶν Μαρτύρων ἀπό τήν Συρία στά ἐδάφη του.
Λείψανα τῶν δύο Μαρτύρων φυλάσσονται ἀκόμη καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Μαρτίνου στό Heiligenstadt, ὅπως μαρτυρεῖ βούλα τοῦ Πάπα Παύλου Β’, τοῦ ἔτους 1469. Τά Λείψανα αὐτά κατά τούς Βολλανδιστές μετεφέρθηκαν τόν 13ο ἤ 14ο αἰ. ἀπό τήν Συρία.
Λείψανα τῶν Μαρτύρων φυλάσσονται άκόμη καί στή Μονή τοῦ Wiessenburg τῆς Βοημίας, ἀπ’ ὅπου τό 1354 ὁ Αὐτοκράτορας Κάρολος Δ’ δώρησε μέρος τους στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ ἁγ. Βίτου Πράγας.
ΒΑΛΒΟΥΡΓΑΣ Ὁσίας, τῆς Ἱεραποστόλου (+ 779, 25η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό Eichstatt Βαυαρίας.
ΒΑΛΛΕΝΤΙΝΟΥ Ἱερομάρτυρος, τῆς Ρώμης (+ 269, 14η Φεβρουαρίου):
Λείψανα στούς ΡΚ Ναούς τῆς ἁγ. Πραξίδης καί τοῦ ἁγ. Σεβαστιανοῦ Ρώμης.
ΒΑΛΕΡΙΑΝΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά τοῦ μ. Τιβουρτίου (+ 288, 22α Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή ΡΚ Βασιλική ἁγ. Κικιλίας Ρώμης.
ΒΑΡΒΑΡΑΣ Μεγαλομάρτυρος (+ 306, 4η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στό ΡΚ Ναό τοῦ Montecotini Ἰταλίας.
Μέρος Κάρας στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Βασιλική τοῦ ἁγ. Μάρκου Βενετίας, στή ΡΚ Μονή ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Τορτσέλλο Βενετίας καί στό ΡΚ Κάθεδρικό Ναό τοῦ Ριέτι Ἰταλίας.
Μέρος τῆς δεξιᾶς καί ἕνας βραχίονας στή Μονή Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Χιλανδαρίου, Καρακάλου καί Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους, Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Προυσοῦ Εὐρυτανίας, στό ὁμώνυμο Προσκύνημα Δήμου Ἁγίας Βαρβάρας Ἀττικῆς, στόν Καθεδρικό Ναό ἁγ. Βλαδιμήρου Κιέβου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τά Λείψανα τῆς ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας διαφυλάχθηκαν στήν ΚΠολη μέχρι τόν 11ο αἰ., ὁπότε ἕνα μέρος τους μεταφέρθηκε στή Βενετία, ὅταν Δόγης ἦταν ὁ Πέτρος Β’ Orseol (991 – 1009). Τά Λείψανα μεταφέρθηκαν ἀπό τήν Πριγκίπισσα Μαρία Ἀργυροπούλα, ἡ ὁποία νυμφεύθηκε τόν γιό τοῦ Δόγη Πρίγκιπα Ἰωάννη. (Σύμφωνα μέ μέρος τῶν πηγῶν - Ἰωάννη τόν Διάκονο καί Ἀνδρέα Δάνδολο - ἡ Μαρία ἦταν ἀνηψιά ἤ καί ἀδελφή τῶν Αὐτοκρατόρων Βασιλείου Β’ τοῦ Βουλγαροκτόνου καί Κωνσταντίνου Η’, ὅμως τό πλέον πιθανό εἶναι νά ἦταν μία ἀπό τίς ἀδελφές τοῦ μελλοντικοῦ Αὐτοκράτορα Ρωμανοῦ Γ’).
Ὁ Πριγκιπικός Γάμος εὐλογήθηκε στήν ΚΠολη ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, μέ παρανύμφους τούς Αὐτοκράτορες. Μάλιστα ἡ παραμονή τοῦ ζεύγους στή Βασιλεύουσσα παρατάθηκε μέχρι τό 1004 (ἐκεῖ γεννήθηκε καί τό πρῶτο παιδί τους).
Στή Βενετία τά Λείψανα τῆς Μεγαλομάρτυρος κατατέθηκαν στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ ἁγ. Μάρκου. Ὁ Ἰωάννης πέθανε ἀπό πανώλη στή Βενεντία, τό 1009. Μετά τόν θάνατό του δύο ἀδέλφια του, ὁ Ἐπίσκοπος τοῦ Τορτσέλλο Ὄρσο καί ἡ Φιληκίτη, Ἡγουμένη τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἐπίσης στό Τορτσέλλο, πέτυχαν τήν μεταφορά τῶν Λειψάνων στή Μονή αὐτή, ὅπου παρέμειναν μέχρι τόν 18ο αἰ.
Τά Λείψανα μεταφέρθηκαν καί πάλι στό Ναό τοῦ ἁγ. Μάρκου κατά τήν περίοδο τῶν Ναπολεοντίων Πολέμων, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται. Πάντως μέρος τους παρέμεινε καί στή Μονή τοῦ Τορτσέλλο. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιες συνθῆκες ἡ Κάρα τῆς Ἁγίας μεταφέρθηκε στό Μοντεκοτίνι τῆς Ἰταλίας, ὅπου σήμερα φυλάσσεται, ὅπως καί τό μέρος τῶν Λειψάνων πού φυλάσσεται στό Ρωμαιοκαθολικό Ναό τοῦ Ριέτι.
Τήν 1η Ἰουνίου 2003, μετά ἀπό ἐνέργειες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χριστοδούλου πρός τήν Ρωμαιοκαθολική Ἐπισκοπή τῆς Βενετίας καί τόν Ἐπίσκοπό της Ἄγγελο Scolla, δόθηκε μέρος τῶν Λειψάνων τῆς Ἁγίας στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τό Λείψανο παραλήφθηκε μέ τίς δέουσες τιμές ἀπό τόν Γενικό Διευθυντή τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας Ἐπίσκοπο Φαναρίου Ἀγαθάγγελο καί κατατέθηκε στό ὁμώνυμο Προσκύνημα τοῦ Δήμου Ἁγίας Βαρβάρας Ἀττικῆς.
ΒΑΡΒΑΡΑΣ Ὁσιομάρτυρος, τῆς μετά τῆς Νεομάρτυρος Μεγ. Δουκίσσης Ἐλισσάβετ (+ 1918, 18η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα (ἡ Κάρα ἀδιάφθορος) στή Ρωσική Μονή ἁγ. Μαγδαληνῆς Ἱεροσολύμων.
ΒΑΡΒΑΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μυροβλύτου (9ος αἰ., 15η Μαϊου):
Τά Λείψανα σέ ΡΚ Ναό τῆς πόλεως Dignano τῆς Κροατίας.
Τά Λείψανα τοῦ ὁσ. Βαρβάρου ἀρχικά μεταφέρθηκαν ἀπό τήν Ἀκαρνανία στήν Κέρκυρα, τήν 15η Μαϊου ἀγνώστου ἔτους καί ἔτσι ἐπικράτησε σάν ἡμέρα μνήμης του ἡ 15η Μαϊου, ἀντί τῆς 23ης Ἰουνίου πού κοιμήθηκε. Τόν 14ο αἰ. βρίσκονταν στή Βενετία. Δέν εἶναι γνωστό πότε μετακομίσθηκαν στήν Κροατία.
ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Δώδεκα (1ος αἰ, 11η Ἰουνίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Καρακάλου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος ποδός στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν Λειψάνων στό Ἀρμενικό Πατριαρχεῖο τοῦ Ἐστμιατζίν, στό Μπενεβέντο τῆς Ἰταλίας καί στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Ρώμης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων, Ξηροποτάμου καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στόν ὁμώνυμο Ναό τῆς Ρώμης.
ΒΑΡΛΑΑΜ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 30/5 ἤ τῆς 19/11. 
ΒΑΡΛΑΑΜ Ὁσίου, Ἡγουμένου τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (+ 1065, 19η Νοεμ.):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΒΑΡΝΑΒΑ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 11η Ἰουνίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας, Ξενοφῶντος καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Λειμῶνος Λέσβου, Ζάβορδας Γρεβενῶν, Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΒΑΡΝΑΒΑ Ὁσίου, τοῦ Κυπρίου (; 11η Ἰουνίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό σπήλαιο τῆς ἀσκήσεώς του, στή Βάσα Κοιλανίου Κύπρου.
ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΒΑΡΝΑΒΑ Ὁσίου, τῆς Σκήτης Γεθσημανῆ (+ 1906, 17η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή Σκήτη Γεθσημανῆ, Μετόχιο τῆς Λαύρας Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Ρωσίας.
ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Τβέρ Ρωσίας (+ 1409, 2α Μαρτίου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ τοῦ Μεγάλου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας (+ 379, 1η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας Ἀττικῆς.
Μέρος τῆς δεξιᾶς στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Μέρη χειρός στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων, Διονυσίου (δύο), Παντοκράτορος (τρία) καί ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους, ἁγ. Θεοδοσίου Ἄργους, Κύκκου Κύπρου, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (+ 895, 1η Φεβρουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Ἀγκύρας (+ 362;, 2α Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος.
Ἀπότμημα στή Μονή Μακρυμάλλης Ψαχνῶν Εὐβοίας.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, τῆς Ἀγκύρας (+ 362, 22α Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Μποῦρα Μεγαλοπόλεως.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ, τῆς Μόσχας (+ 1557, 2α Αὐγούστου)
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Ναό Κόκκινης Πλατείας Μόσχας.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ἁγίου, Μητροπ. Ὀστρόβου Μαυροβουνίου (+ 1671, 29η Ἀπριλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Ὀστρόβου Μαυροβουνίου.
Τό 1678 τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Βασιλείου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, μετά ἀπό ἐμφάνισή του στόν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Λουκᾶ ἀρχιμ. Ραφαήλ. Τό 1714 οἱ μοναχοί ἔκρυψαν τό Λείψανο στίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Ζέτα, γιά νά ἀποφύγουν τήν καταστροφή του ἀπό τόν Χουμάν Πασά. Ὅταν μετά ἀπό ἕνα χρόνο μία πλημμύρα κατέστρεψε τίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ, τά νερά θαυματουργικά δέν τό ἄγγιξαν! Τό 1852 καί τό 1876 - 77, τό Λείψανο μεταφέρθηκε γιά προφύλαξη στό Τσετίνιε. 
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Ποϊάνα Μαρουλούϊ Ρουμανίας (+ 1767, 25η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα στήν Ποϊάνα Μαρουλούϊ Ρουμανίας.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Νεομάρτυρος, Ἐπικόπου Κινέσμα Ρωσίας (+ 1945, 29η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Εἰσοδείων τῆς Θεοτόκου Ἰβάνοβο Ρωσίας.
ΒΑΣΙΛΕΩΣ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Ἀμασείας (+ 322, 26η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Μία τῶν χειρῶν στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τό Λείψανο τοῦ Ἱερομάρτυρος Βασιλείου ρίχθηκε ἀπό τούς δημίους του στή θάλασσα καί κατά τήν πρόρρησή του, ὅτι "θέλει ἀποδοθεῖ σῶον καί ὁλόκληρον", βρέθηκε ἀδιάφθορο στή Σινώπη, μετά ἀπό θεία ἀποκάλυψη. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιες συνθῆκες τό Λείψανο διαλύθηκε. 
ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ Μάρτυρος, τῆς μετά μ. Ἀναστασίας (+ 68;, 15η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στή ΡΚ Βασιλική τῆς ἁγ. Μαρίας τῆς Εἰρήνης Ρώμης.
ΒΕΔΑ (Bede) Ὁσίου, τοῦ Αἰδέσιμου (+ 735, 27η Μαϊου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ Ντάραμ Βρεττανίας.
ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ Ὁσίου, τῆς Νουρσίας (+ 543, 14η Μαρτίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Μονή τοῦ Montecasino Ἰταλίας καί στό ὁμώνυμο ΡΚ Ἀββαεῖο Loire Γαλλίας.
ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μετεωρίτου (+ 1543, 17η Μαϊου):
Τό δεξί πέλμα ἀδιάφθορο στή Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ἱερομάρτυρος, Διακόνου, τοῦ Πέρσου (+ 424;, 13η Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΒΕNΣΕΣΛΑΟΥΣ (Wenceslaus) Μάρτυρος, Βασιλέως τῆς Βοημίας (+ 935, 28η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ ἁγ. Βίτου Πράγας.
ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΟΣ Β' Ἁγίου, Μητροπολίτου Λαρίσης (+ 1541, 15η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί ἡ σιαγόνα στή Μονή Δουσίκου Τρικάλων.
Ἀπότμημα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
ΒΙΒΙΑΝΑΣ (Vibiana) Μάρτυρος, τῆς Ρωμαίας (3ος αἰ., 2α Δεκεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τῆς Παναγίας Tour Γαλλίας.
ΒΙΚΕΝΤΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Ἰσπανίας (+ 304, 11η Νοεμβρίου):
Μία τῶν χειρῶν στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Βαλένθιας Ἰσπανίας.
ΒΙΚΤΩΡΟΣ Νεομάρτυρος, Ἐπισκόπου Βιάτκας Ρωσίας (+ 1934, 2α Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Ἁγίας Τριάδος Βιάτκας Ρωσίας.
Ὁ Ὁμολογητής ἐπ. Βίκτωρ ἀπεβίωσε ἀπό πνευμονία τήν 2. 5. 1934, ἐξόριστος στήν περιοχή τοῦ Ἀρχαγγέλου, ἐπειδή συνήθιζε νά προσεύχεται στό ὕπαιθρο, στήν παγωμένη τάϊγκα, καί ἐνταφιάσθηκε ἀπό τήν μυστική Μοναχή Μαρία, ἡ ὁποία τόν εἶχε ἀκολουθήσει στήν ἐξορία του. Τό Λείψανό του βρέθηκε ἀδιάφθορο καί εὐωδιαστό, τήν 1. 7. 1997. Πολλοί ἀπό τούς ἀπίστους πού ἦσαν παρόντες στήν ἀνακομιδή του, συγκλονίστηκαν τόσο πολύ ἀπό τήν θέα τοῦ λειψάνου του, ὥστε μεταστράφηκαν στήν πίστη καί βαπτίσθηκαν! Τήν 2. 12. 1998 τό Λείψανο κατατέθηκε στόν Ναό τοῦ ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Μακαρίου Βιάτκας, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. 
ΒΙΤΩΝΟΣ (Vitus – Guy) Μάρτυρος, τῆς Σικελίας (; 15η Ἰουνίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Πράγας καί στή ΡΚ Μονή Κορμπιέ τῆς Σαξωνίας.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ Ἱσαποστόλου, τοῦ Μεγάλου (+ 1015, 15η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στό Πατριαρχεῖο Μόσχας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Βλαδιμήρου ἐπεστράφησαν στή Ρωσική Ἐκκλησία ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Ρωσίας Δημ. Μεντβέντεφ τό 2008, μέ τήν εὐκαιρία τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 1020 χρόνων ἀπό τό Βάπτισμα τῆς Ρωσίας (988), μαζί μέ ἀκόμη 8 Λείψανα Ἁγίων τά ὁποῖα ἐπί πολλές δεκαετίες παρέμεναν φυλασσόμενα σέ εἰδικό Μουσεῖο τοῦ Κρεμλίνου, καθώς ἐπίσης καί ἕνα μέρος χιτῶνα ὁ ὁποῖος ἀποδίδεται στήν Παναγία. 
ΒΛΑΣΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Σεβαστείας (+ 316, 11η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στήν ὁμώνυμη Μονή Τρικάλων Κορινθίας, στή Μονή ἁγ. Θεοδοσίου Ἄργους καί στό ὁμώνυμο ΡΚ Ἀββαεῖο τοῦ Μαύρου Δάσους Βαυαρίας.
ΒΛΑΣΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, τῆς Ἀκαρνανίας (+ 1006, 11η Φεβρουαρίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο Ναό Σκλαβαίνων Ἀκαρνανίας.
ΒΟΝΙΦΑΤΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά τῆς μ. Ἀγλαϊδος (+ 290, 19η Δεκεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Γηρομερίου Φιλιατῶν, Φανερωμένης Σαλαμίνος, ἁγ. Νικολάου Ἄνδρου καί ἁγ. Κυπριανοῦ Φυλῆς Ἀττικῆς.
ΒΟΝΙΦΑΤΙΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Γερμανίας (+ 754, 5η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς FULDA Ὀλλανδίας.
ΒΟΥΚΟΛΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Σμύρνης (+ 100;, 6η Φεβρουαρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Θεοδοσίου Ἄργους.
ΒΡΙΓΙΤΗΣ (Brigid – Briga) Ἁγίας, τοῦ Kildare Ἰρλανδίας (6ος αἰ., 21η Ἰανουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ Down, Βορείου Ἰρλανδίας.

Γ
ΓΑΒΡΙΗΛ Ἁγίου, Ἀρχιεπ. Νόβγκοροντ Ρωσίας (+ 1193, 24η Μαϊου):
Τά Λείψανα στό Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας Νόβγκοροντ.
ΓΑΒΡΙΗΛ Ὁσίου, τοῦ Ἰβηρίτου (10ος αἰ., 13η Μαϊου):
Ἀπότμημα στή Νέα Θηβαϊδα Ἁγίου Ὄρους.
ΓΑΒΡΙΗΛ Παιδομάρτυρος, τοῦ Σλούτσκ Πολωνίας (+ 1690, 20ή Ἀπριλίου καί 9η Μαϊου):
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο στήν Μονή Ἁγίας Τριάδος Σλούτσκ Πολωνίας.
Κατά τόν 18ο αἰ. μία ἐπιδημία θανάτωσε χιλιάδες ἀνθρώπους καί πολλά παιδιά ἐνταφιάσθηκαν κοντά στόν τάφο τοῦ Παιδομάρτυρος. Ὅταν, κατά τήν διάρκεια τῆς ἐκσκαφῆς ἑνός τάφου, φάνηκε τό φέρετρό του, τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί ἡ ἐπιδημία ἄρχισε νά ὑποχωρεῖ! Τότε τό Λείψανο μεταφέρθηκε στόν Ναό τοῦ χωριοῦ του. Τό 1794, ὁ Ναός καταστράφηκε ἀπό πυρκαγιά, ἀλλά τό Λείψανο διασώθηκε ἀνέπαφο, μέ ἕνα μικρό ἔγκαυμα στό χέρι, τό ὁποῖο ὅμως ἀποκαταστάθηκε θαυματουργικά! Τότε μεταφέρθηκε στήν Μονή Ζαμπλούντωφ. Τό 1894 ἐγκαινιάσθηκε Ναός πρός τιμή του πάνω στόν τάφο του. Ὅταν ἑννέα χρόνια ἀργότερα ὁ Ναός καταστράφηκε ἀπό πυρκαγιά, ἡ ἐφέστια εἰκόνα τοῦ Ἁγίου βρέθηκε ἄθικτη ἀνάμεσα στίς στάχτες! 
ΓΑΒΡΙΗΛ Ὁσίου, τοῦ Ἐρημητηρίου τῆς Παναγίας τῶν Ἑπτά Λιμνῶν (+ 1915, 7η Ὀκτωβρίου).
Τά Λείψανα στή Μονή Ραϊθῶ Ζελενοντόλσκ Ταταριστάν (τῆς Ἐπισκοπῆς Καζάν).
ΓΕΔΕΩΝ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Τυρνάβου Λαρίσης (+ 1818, 30ή Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στό Ναό Παν. Φανερωμένης Τυρνάβου.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Καρακάλου Ἁγίου Ὄρους.
ΓΕΛΑΣΙΟΥ Ὁσίου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ριμέτς Ἄλμπας Ρουμανίας (15ος αἰ., 30ή Ἰουνίου):
Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Διονυσιάτου (+ 1818, 6η Ἀπριλίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΓΕΝΕΒΙΕΒΗΣ (Genevieve) Ἁγίας, Προστάτιδος τῶν Παρισίων (+ 500, 3η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό ἁγ. Στεφάνου Du Mont Παρισίων.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἰορδανίτου (+ 475, 5η Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Πέρμ Ρωσίας (+ 1441, 24η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στό Ναό Εὐαγγ. Θεοτόκου Οὔστβιμ Βολόγδας Ρωσίας.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Ὁσίου, τῆς Κεφαλληνίας (+ 1579, 16η Αὐγούστου καί 20ή Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Ὁμαλῶν Κεφαλληνίας.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Β' Ἁγίου, Πατρ. Ἀλεξανδρείας (Παλλαδᾶ, + 1714, 15η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Ὁσίου, κτίτορος Μονῆς Σουρβιᾶς Μαγνησίας (+ 1740, 15η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Ὁσίου, τοῦ Βυζαντίου (+ 1740, 7η Ἀπριλίου) :
Ἡ Κάρα στή Μονή Τσαγκαρόλων Χανίων.
Ἡ δεξιά στή Μονή ἁγ. Ἰωάννου Θεολόγου Πάτμου.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Μεγ. Χωριοῦ Εὐρυτανίας (+ 1812, 3η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα καί οἱ βραχίονες στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
Τά λοιπά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Ναό Μεγ. Χωριοῦ Εὐρυτανίας.
Τρεῖς σπόνδυλοι στό Κυριακό τῆς Σκήτης Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Προτάσιου (+ 54 – 68, 14η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα καί τά λοιπά Λείψανα στή ΡΚ Ἀμβροσιανή Βασιλική τοῦ Μιλάνου.
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 740, 12η Μαϊου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό Bort les Orgues Γαλλίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Εὐαγγελιστρίας Συκαμίνου Ὠρωποῦ.
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 20/10, 12/11 καί 7/7 (Μαρτύρων) ἤ τῆς 12/5 (Πατρ. ΚΠόλεως).
 ΓΕΡΜΑΝΟΥ Ὁσίου, Ἡγουμένου τῆς Μ. Βαλαάμ Ρωσίας (28η Ἰουνίου καί 11η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Σολόβκι Ρωσίας (+ 1484, 30ή Ἰουλίου)
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπ. Καζάν Ρωσίας (+ 1567, 23η Ἰουνίου καί 25η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κοιμ. Θεοτόκου Καζάν.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΓΕΡΜΑΝΟΥ Ὁσίου, τῆς Ἀλάσκας (+ 1837, 15η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Βαλαάμ Ρωσίας.
Μέρος Λειψάνων στό Ναό τῆς Ἀναστάσεως, ν. Κodiac τῆς Ἀλάσκας.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος, τοῦ Τροπαιοφόρου (+ 303, 23η Ἀπριλίου):
Μέρος Κάρας καί ἄλλα Λείψανα στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας.
Μέρος Κάρας στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας.
Ἕνας βραχίονας στό ΡΚ Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido Βενετίας.
Μέρος βραχίονος κ. ἄ. Λείψανα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Φερράρας Ἰταλίας.
Μέρος Κάρας στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό Velabro Ρώμης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων, Ξενοφῶντος καί Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους, ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας καί στίς Λαύρες Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας καί ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Δέν εἶναι γνωστό πότε ἀνακομίσθηκαν τά Λείψανα τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἀπό τήν Λύδδα τῆς Παλαιστίνης στήν ΚΠολη, μέχρι τό 1207 πάντως στήν ὁμώνυμη Μονή τῶν Μαγγάνων ὑπῆρχε ἡ Κάρα του. Ὅταν τό 1207 ἐγκαταστάθηκαν ἐκεῖ Λατίνοι Μοναχοί, ἡ Κάρα μεταφέρθηκε ἀπό τούς Καταλανούς στό φρούριο τῆς Λειβαδιᾶς, ἀπ’ ὅπου τό 1393, μέ τήν ἐκδίωξη τῶν Καταλανῶν ἀπό τό Φραγκικό Δουκάτο τῶν Ἀθηνῶν, μεταφέρθηκαν στήν Αἴγινα, τότε Καταλανική κτήση. Στή Λειβαδιᾶ πάντως πρέπει νά ἔμεινε μέρος Κάρας καί κάποια Λείψανα, διότι σήμερα στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας φυλάσσονται μέρος Κάρας καί ἄλλα Λείψανα πού ἀποδίδονται στόν ἅγ. Γεώργιο.
Τό 1462, ὅταν οἱ Βενετοί ἀντικατέστησαν τούς Καταλανούς στήν Αἴγινα, πέτυχαν τήν κλοπή τῆς Κάρας τοῦ Ἁγίου καί τήν μεταφορά της στή Βενετία, ὅπου κατατέθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος, ὅπου σήμερα φυλάσσεται μέρος Κάρας.
Στή Βενετία ἐπίσης, στό Κοινόβιο τῶν Βενεδικτίνων τοῦ ἁγ. Νικολάου Lido, φυλάσσεται ἕνας βραχίονας τοῦ Ἁγίου, τμηματικά ἀδιάφθορος, πού ἔφθασε ἐκεῖ τό 1296 ἀπό τήν Μονή ἁγ. Γεωργίου da fiore τῆς Καλαβρίας. Τό Λείψανο αὐτό προσκύνησε τό Σαββάτο τῆς Τυρινῆς τοῦ 1438 ὁ Πατριάρχης ΚΠόλεως Ἰωσήφ, παρά τίς ἀμφιβολίες τοῦ Χαρτοφύλακος Μιχαήλ Βαλσαμῶνος γιά τήν γνησιότητά του.
Σύμφωνα μέ μία δεύτερη παράδοση πού ἐπικρατεῖ στή Δύση (τήν Ρωμαϊκή), τά Λείψανα τοῦ Μεγαλομάρτυρος δωρήθηκαν ἀπό τήν ἁγ. Ἰσαπόστολο Ἑλένη στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, ἀμέσως μετά τήν εὕρεσή τους (4ος αἰ.). Τά Λείψανα αὐτά κατατέθηκαν στήν Παπική Καθέδρα τοῦ Λατερανοῦ, ἀπ’ ὅπου ἀργότερα μεταφέρθηκαν στό Ναό ἁγ. Γεωργίου Velabro. Τό 1600 ὁ Πάπας Κλήμης Η’ δώρησε μέρος τῶν Λειψάνων αὐτῶν στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Φερράρας. Ἐκεῖ φυλάσσεται καί μέρος βραχίονος πού μετέφερε ἀπό τήν Παλαιστίνη κατά τίς Σταυροφορίες ὁ Κόμης Ροβέρτος τῆς Φλάνδρας. Τό Λείψανο αὐτό δωρήθηκε στό Ναό τό 1100 ἀπό τήν σύζυγό του Ματθίλδη.
Στήν Ἑλλάδα πρόβλημα ὑπάρχει μέ τήν εὐωδιάζουσα Κάρα πού φυλάσσεται στή Μονή ὁσ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς καί ἀποδίδεται στόν ὅσ. Μελέτιο τοῦ Κιθαιρῶνος, διότι ἡ ἐπιγραφή τῆς ἀργυρῆς θήκης τῆς Κάρας ἀναφέρει, ὅτι πρόκειται γιά τήν Κάρα τοῦ ἁγ. Μεγαλομ. Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου! 
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Χοζεβίτου (7ος αἰ., 8η Ἰανουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Χοζεβᾶ Ἱεροσολύμων.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Κυπρίου (+ 1752, 23η Ἀπριλίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό Ναό ἁγ. Ἰωάννου Λευκωσίας.
Μέρος Κάρας στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Ἀπότμημα στή Μονή Ἀγάθωνος Φθιώτιδος.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Νεαπολίτου (+ 1797, 3η Νοεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό ἁγ. Εὐσταθίου Περισσοῦ Ἀττικῆς.
Τό Λείψανο τοῦ Νεομ. Γεωργίου ἀνακομίσθηκε "σῶον καί ἀκέραιον καί ἄφθαρτον καί πλῆρες οὐρανίου εὐωδίας καί χάριτος", μετά ἀπό ἐμφάνισή του "ἐν ὀράματι εἰς τινα γυναῖκα χήραν, εὐλαβῆ καί φοβουμένην τόν Θεόν". Ἀρχικά φυλάχθηκε στήν κατοικία τοῦ συνεφημερίου του Νεοφύτου καί μετά τόν θάνατό του στόν ἐνοριακό ναό τῆς Νεαπόλεως. Ἐκεῖ τό πρσκύνησαν καί "οἱ ἀείμνηστοι Μητροπολῖται Καισαρείας Παϊσιος, Κλεόβουλος καί Ἰωάννης, οἵτινες τακτικῶς ἤρχοντο εἰς Νεάπολιν καί ἐθαύμαζον καί ὡμολόγουν τήν χάριν τήν ὁποίαν ἔλαβεν παρά Θεοῦ, ἀναδειχθείς θαυματουργός". Μετά τήν Μικρασιατική καταστροφή τοῦ 1922, τό Λείψανο μεταφέρθηκε στήν Ἑλλάδα (μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἀνταλλαγῆς τῶν πληθυσμῶν, τό 1924), ἀπό τόν τότε ἐφημέριο Νεαπόλεως ἀρχιμ. Ἰγνάτιο καί κατατέθηκε στόν Ναό ἁγ. Εὐσταθίου Περισσοῦ Ἀττικῆς, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, σέ ἀρίστη κατάσταση.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Ἐφέσου (+ 1801, 5η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Σάμου καί Ἰκαρίας.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Χίου (+ 1807, 26η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στό Μουσεῖο Μπενάκη τῶν Ἀθηνῶν.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος:
Ἡ Κάρα στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Νεομάρτυρος πρόκειται· τῆς 11/2 (τοῦ Σέρβου), τῆς 14/2 (Μυτιλήνης), τῆς 26/3 (Βουλγαρίας), τῆς 5/4 (Ἐφέσου), τῆς 6/4 (Σαμοθράκης), τῆς 2/10 (Φιλαδελφείας), τῆς 26/11 (Χίου) ἤ τῆς 31/12 (τοῦ Θαυματουργοῦ).
 ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Ραψάνης Λαρίσης (+ 1818, 5η Μαρτίου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Ναό Ραψάνης Λαρίσης.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Μυτιληναίου (+ 1693, 14η Φεβρουαρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῶν Ἰωαννίνων (+ 1838, 17η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα καί τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο Ναό Ἰωαννίνων.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Πτολεμαϊδος Αἰγύπτου (+ 1752, 23η Ἀπριλίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Γοματίου Χαλκιδικῆς (19ος αἰ., α’ Σάββατο Μαϊου):
Ἀπότμημα στό Ναό Παναγίας Γοματίου Χαλκιδικῆς.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ἁγίου (Λαζάρ, + 1916, 15η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στή Μονή Βαράτεκ Ρουμανίας.
ΓΟΡΔΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Καισαρείας (+ 314;, 3η Ἰανουαρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΓΟΥΘΒΕΡΤΟΥ (Cuthbert) Ὁσίου, Ἐπισκόπου Farne Βρεττανίας (+ 687, 20η Μαρτίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ Ντάραμ Βρεττανίας.
ΓΟΥΡΙΑ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Καζάν Ρωσίας (+ 1630, 5η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Εὐαγγελισμοῦ Καζάν.
Ἀποτμήματα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ναζιανζοῦ, πατρός Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου (+ 374, 1η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τοῦ Θεολόγου, Ἀρχιεπισκόπου ΚΠόλεως (+ 389, 25η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος Κάρας στή Μονή Μεταμορφώσεως - Μεγ. Μετεώρου.
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν Πατριαρχικό Ναό ἁγ. Γεωργίου Φαναρίου ΚΠόλεως καί στή ΡΚ Βασιλική τοῦ ἁγ. Πέτρου Ρώμης,
Ἀπότμημα Κάρας στή Μονή Σλάτινας Ρουμανίας.
Ἡ δεξιά στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Ὁ ἀριστερός πύχης στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους.
Τρία τμήματα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Χιλανδαρίου, Διονυσίου, Ξενοφῶντος, Σταυρονικήτα, Γρηγορίου καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Λειμῶνος Λέσβου, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων.
Περί τῶν Λειψάνων στό ὁμώνυμο Προσκύνημα Ν. Καρβάλης Καβάλας, βλ. τήν σχετική ἀναφορά στό περί γνησιότητος τῶν ἁγίων Λειψάνων κεφάλαιο. 
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Νύσσης (+ 390, 10η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Μία παλάμη στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Ντέτσανης Κοσυφοπεδίου.
Ἀποτμήματα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων καί στό Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου Βουκουρεστίου.
Περί τῆς Κάρας ἡ ὁποία ἐκτίθεται στόν Ναό ἁγ. Εὐσταθίου Περισσοῦ Ἀττικῆς, βλ. τήν σχετική ἀναφορά στό περί γνησιότητος τῶν ἁγίων Λειψάνων κεφάλαιο.
 ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου, Πάπα Ρώμης, τοῦ Διαλόγου (+ 604, 12η Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Μποῦρα Μεγαλοπόλεως.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ἀκραγαντίνων (+ 680, 23η Νοεμβρίου):
Μέρη Κάρας στή Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος καί στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντελεήμονος Ἁγίου Ὅρους καί Παλαιοκαστρίτσας Κερκύρας καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Νεοκαισαρείας (+ 266, 17η Νοεμβρίου):
Μέρος Κάρας στή Μονή ὁσ. Διονυσίου Λιτοχώρου Πιερίας.
Μέρος χειρός στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παναγίας Σουμελᾶ Βερμίου καί Καστρίτσης Ἰωαννίνων.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τοῦ Φωτιστοῦ, Ἐπισκόπου Μεγάλης Ἀρμενίας (+ 335, 30ή Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί ἡ ἀριστερά στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά στό Ἀρμενικό Πατριαρχεῖο τοῦ Ἐστμιατζίν Ἀρμενίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Παναγίας Σπηλιανῆς Νυσίρου.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου:
Μία τῶν χειρῶν στή Μητρόπολη Ἰωαννίνων.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου ἀπό τούς 22 Ἁγίους Γρηγορίους πρόκειται. 
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Κεφαλληνίας (4ος αἰ., 24η Αὐγούστου καί 11η Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Ρ. Κ. Μονή ἁγ. Ζαχαρίου Βενετίας.
Οἱ Μάρτυρες Γρηγόριος, Θεόδωρος καί Λέων εἶναι ἄγνωστοι στούς Συναξαριστές. Γιά πρώτη φορά ἀναφέρονται τόν 14ο αἰ. ἀπό τόν Δομηνικανό Πέτρο Calo (+ 1348) σάν στρατιώτες ἀπό τήν Σικελία κατά τήν βασιλεία τοῦ Ἀρειανοῦ Αὐτοκράτορα Κωνστάντιου Β’ (+ 360). Ὀρθοδόξου φρονήματος, διαφεύγοντας τούς διωγμούς τῶν Ἀρειανῶν, κατέφυγαν ἀρχικά στή Σάμο καί τελικά στήν Κεφαλλονιά, ὅπου τελειώθηκαν μαρτυρικά τήν 24η Αὐγούστου ἀγνώστου ἔτους. Στήν Κεφαλλονιά τιμῶνται τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων καί στή Σάμο τήν 11η Σεπτεμβρίου. Τά Λείψανά τους βρίσκονταν στό Ναό τοῦ ἁγ. Ζαχαρία Βενετίας πρίν τό 1001, ὁπότε τά προσκύνησε ὁ Γερμανός Αὐτοκράτορας Ὄθων Γ’. (Πρωτ. Γεωργίου Ἀντζουλάτου, «Οἱ φανέντες Ἅγιοι Μάρτυρες στήν Κεφαλλονιά Γρηγόριος, Θεόδωρος καί Λέων», στά Κεφαλληνιακά Χρονικά, τ. 8/1999, σελ. 177 - 207).
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Δεκαπολίτου (+ 816, 20ή Νοεμβρίου).:
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Μπίστριτσας Ρουμανίας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τό Λείψανό τοῦ ὁσ. Γρηγορίου ἀγοράσθηκε ἀπό τούς τοπικούς Ἡγεμόνες τῆς Κράγιοβας Ρουμανίας (σπουδαιότερος ἀπό αὐτούς ὁ Μπάρμπου Κραγιοβέσκου, ὁ ὁποῖος τελειώθηκε ἐρημητικά σέ σπήλαιο) καί κατατέθηκε στή μεγάλη Μονή τῆς Μπίστριτσας στήν Ὀλτένια, τό 1490. Γιά τήν τοπική Ἐκκλησία τῆς Ρουμανίας, ἡ πανήγυρις τοῦ Ὁσίου εἶναι μία τῶν μεγαλυτέρων θρησκευτικῶν ἐκδηλώσεων.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ἄσσου Λέσβου (+ 1150, 4η Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Σκόπελο Γέρας Λέσβου.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Θαυματουργοῦ, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (13ος - 14ος αἰ., 8η Ἰανουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Νέου Σιναϊτου (+ 1346, 6η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ζτρέλο Σερβίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπ. Θεσσαλονίκης, τοῦ Παλαμᾶ (+ 1357, Β’ Νηστειῶν):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Μητροπολιτικό Ναό τῆς Θεσσαλονίκης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους, Παναγίας Ἔβρου καί Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Δομεστίχου (+ 1405, 1η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε' Ἱερομάρτυρος, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 1821, 10η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στό Μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν.
Τό μαρτυρικό Λείψανο τοῦ γέροντα Πατριάρχη ἔμεινε τρεῖς ἡμέρες στήν ἀγχόνη καί μετά παραδόθηκε στόν ὄχλο, ὁπότε συρόμενο στούς δρόμους ρίχθηκε στήν θάλασσα. Ἀπό ἐκεῖ τό ἀνέσυρε ὁ Κεφαλλονίτης Πλοίαρχος Ἰωάννης Σκλάβος καί τό μετέφερε στήν Ὀδησσό. Τό Λείψανο - κατά τόν λόγιο ἀρχιμ. Κων/νο Οἰκονόμο τόν ἐξ Οἰκονόμων - διατηρήθηκε "ἄφθορο καί ἀκήρατο" γιά διάστημα μεγαλύτερο τῶν δύο μηνῶν, μέχρι τόν ἐνταφιασμό του τήν 17η Ἰουνίου 1921, στόν Ναό Ἁγίας Τριάδος Ὀδησσοῦ, μέ τιμές Προέδρου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί Γερουσιαστή "ἐν ἐνεργείᾳ". Δέν εἶναι γνωστό σέ ποια κατάσταση ἀνακομίσθηκε στήν Ἑλλάδα τό 1871 καί κατατέθηκε στό Μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, σέ καλλιτεχνική μαρμαρόγλυπτη λάρνακα. 
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ἁγίου, τοῦ Διδασκάλου, Μητροπ. Οὐγγροβλαχίας (+ 1834, 22α Ἰουνίου):
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα στή Μονή Καλνταρουσάνι Ρουμανίας.

Δ
ΔΑΒΙΔ Ὁσίου, τῆς Θεσσαλονίκης (5ος αἰ., 26η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα μετά δέρματος στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν λοιπῶν Λειψάνων στή Μονή ἁγ. Θεοδώρας Θεσσαλονίκης καί σέ Ρ. Κ. Ναό τῆς Παβίας Ἰταλίας.
150 χρόνια μετά τήν κοίμηση τοῦ ὁσ. Δαβίδ, ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς του καί ἔπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Σέργιος, ἀνακόμισε τό Λείψανό του ἀδιάφθορο καί εὐωδιαστό. Τό Λείψανο σύλησε καί μετέφερε στήν Ἰταλία, τό 1204, ὁ κατακτητής τῆς Θεσσαλονίκης Βονιφάτιος ὁ Μομφερατικός. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθήκες διαλύθηκε, τό 1978 πάντως ἀποδόθηκαν στήν Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ἡ Κάρα τοῦ Ὁσίου καί ἀρκετά Λείψανά του, τά ὁποία ἔκτοτε φυλάσσονται στή Μονή ἁγ. Θεοδώρας. (βλ. Μητροπ. Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος, "Ἡ ἐπανακομιδή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ὁσ. Δαβίδ εἰς τήν Θεσσαλονίκην (17η Ἰουλίου 1978)", 1979). 
ΔΑΒΙΔ Ἁγίου, υἱοῦ τοῦ Ἡγεμόνος Θεοδώρου τοῦ Γιαροσλάβ Ρωσίας (14ος αἰ., 5η Μαρτίου καί 19η Σεπτεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΔΑΒΙΔ Ὁσίου, τῆς Εὐβοίας (16ος αἰ., 1η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή Ροδιῶν Εὐβοίας.
ΔΑΛΜΑΤΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Σιβηρίας (+ 1697, 15η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἀναλήψεως Κουργκάν Σιβηρίας.
ΔΑΛΜΑΤΟΥ Ὁσίου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Δαλμάτων (4ος αἰ., 3η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Νέα Θηβαϊδα Ἁγίου Ὄρους.
ΔΑΜΙΑΝΟΥ τοῦ Ἀναργύρου:
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας καί Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους, Λειμῶνος Λέσβου, Ντέτσανης καί Σοπόσανι Κοσσυφοπεδίου.
Δέν διευκρινίζεται ποιάς ἀπό τίς τρεῖς συζυγίες τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. 
ΔΑΜΙΑΝΟΥ Ἀναργύρου, τοῦ Ρωμαίου (1η Ἰουλίου):
Τεμάχια Κάρας στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στό ΡΚ Ναό ἁγ. Ἀναργύρων Ρώμης.
ΔΑΜΙΑΝΟΥ Ἀναργύρου, τοῦ ἐκ τῆς Ἀσίας (3ος αἰ., 1η Νοεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου καί Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους καί στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό Ρώμης.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τρεῖς συζυγίες αὐταδέλφων Ἁγίων Ἀναργύρων μέ τά ὀνόματα Κοσμᾶς καί Δαμιανός:
Α. Τήν 1η Ἰουλίου τιμῶνται οἱ Ἀνάργυροι τῆς α’ συζυγίας, οἱ ὁποῖοι κατάγονταν ἀπό τήν Ρώμη καί θανατώθηκαν μέ λιθοβολισμό ἀπό τόν ζηλόφθονο δάσκαλό τους.
Β.Τήν 17η Ὀκτωβρίου τιμῶνται οἱ Ἀνάργυροι τῆς β’ συζυγίας, Ἀραβικῆς καταγωγῆς, οἱ ὁποῖοι μαζί μέ τούς ἀδελφούς τους Λεόντιο, Ἄνθιμο καί Εὐπρέπιο ἀσκοῦσαν ἀναργύρως τήν ἰατρική ἐπιστήμη καί μαρτύρησαν στίς Αἰγές τῆς Κιλικίας κατά τόν διωγμό τοῦ Διοκλητιανοῦ (284 – 305).
Γ. Τήν 1η Νοεμβρίου τιμῶνται οἱ Ἀνάργυροι τῆς β’ συζυγίας, οἱ «ἐκ τῆς Ἀσίας, υἱοί Θεοδότης», οἱ ὁποῖοι κοιμήθηκαν εἰρηνικά σέ τόπο πού ὀνομάζονταν Φερεμᾶ (3ος αἰ.).
Στή Δύση ὑπάρχουν δύο παραδόσεις σχετικά μέ τά Λείψανα τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, χωρίς νά διευκρινίζεται ποιὰς συζυγίας. Σύμφωνα μέ τήν πρώτη (Ρωμαϊκή) μεταφέρθηκαν στή Ρώμη ἀπό τόν Πάπα ἅγ. Γρηγόριο τόν Διάλογο, ἀπ’ ὅπου τόν 10ο αἰ. κάποια ἀπό αὐτά μαζί μέ τίς Κάρες τους μεταφέρθηκαν στή Βρέμη. Τόν 11ο αἰ. οἱ Κάρες προσφέρθηκαν στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Βαμβέργης, ἀπό τόν Γερμανό Αὐτοκράτορα Ἐρρίκο Β’. Ὅμως τήν ἴδια περίοδο ὑπάρχουν ἰσχυρές μαρτυρίες, ὅτι οἱ Κάρες τῶν Ἁγίων βρίσκονταν στήν ΚΠολη.
Σύμφωνα μέ τήν δεύτερη παράδοση (Βενετική), μεταφέθηκαν τό 1154 στή Μονή τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας, ἐπί Ἡγουμένου Πασχάλη, ἀπ’ εὐθείας ἀπό τήν Ἀνατολή. Ἡ παράδοση αὐτή δέν διαθέτει ἰσχυρά ἐρείσματα. 
ΔΑΝΙΗΛ Ὁσίου, τοῦ Στυλίτου (+ 490, 11η Δεκεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
ΔΑΝΙΗΛ Ὁσίου, Ἡγεμόνος τῆς Μόσχας (+ 1303, 4η Μαρτίου καί 30ή Αὐγούστου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή τῆς Μόσχας.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Δανιήλ ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1652 ἀπό τόν Πατριάρχη Μόσχας Νίκωνα καί μέ ἐντολή τοῦ Τσάρου Ἀλεξίου Μιχαήλοβιτς κατατέθηκε στό Ναό τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, στή μονή του, ὅπου παρέμεινε μέχρι τό 1930. Κατά τήν ἔκφραση τοῦ ἐπ. Νικολάου ὁ ὁποῖος τοῦ ἄλλαζε τά ἐνδύματα, "ἦταν ὁλοζώντανο". Τό 1930 οἱ Σοβιετικές Ἀρχές ἔκλεισαν τήν Μονή καί τό Λείψανο ἔμεινε κρυμμένο σέ κάποιο Παρεκκλήσιο, χάρις στίς προσπάθειες τοῦ Ἡγουμένου Τύχωνος. Τά ἴχνη τοῦ Λειψάνου χάθηκαν τό 1932. Ὅταν τό 1988 ἡ Μονή ἐπιστράφηκε στήν Ἐκκλησία, τό Λείψανο βρέθηκε καί σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ. 
ΔΑΝΙΗΛ Β’ Ἁγίου, Ἀρχιεπ. Σερβίας (+ 1337, 13η Ἰουλίου καί 20ή Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στό Πατριαρχεῖο Πεκκίου Σερβίας.
ΔΑΝΙΗΛ Ὁσίου, τοῦ Ἡσυχαστοῦ, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Βορονέτς Ρουμανίας (+ 1496, 23η Ἀπριλίου καί 14η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΔΑΝΙΗΛ Ὁσίου, τοῦ Περεγιασλάβλ Ρωσίας (+ 1540, 7η Ἀπριλίου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΔΑΝΙΗΛ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 16/2 καί τῆς 10/7 (Μαρτύρων), τῆς 12/9 (Ὁσίου) ἤ τῆς 11/12 (Στυλίτη). 
ΔΑΣΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Δορυστόλου (+ 303, 20ή Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Κυριακοῦ Ἀγκῶνος Ἰταλίας.
ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Χύτρων Κύπρου (10ος αἰ., 6η Νοεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος, τοῦ Μυροβλύτου (4ος αἰ., 26η Ὀκτωβρίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Βασιλική τῆς Θεσσαλονίκης.
Μέρος στό ΡΚ Ἀββαεῖο τοῦ San Lorentzo in Campo Ἰταλίας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Πρῶτος τάφος τοῦ μαρτυρικοῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου ἦταν τό πηγάδι τοῦ λουτροῦ στό ὁποῖο τό ἔρριξαν εἴτε οἱ ἐθνικοί γιά νά μήν τό βροῦν οἱ Χριστιανοί, εἴτε οἱ μαθητές του γιά νά τό σώσουν ἀπό τούς εἰδωλολάτρες. Κατά τήν παράδοση, "ἀπό τό πηγάδι ἐκεῖνο πού κρατοῦσε τό ἅγιο σῶμα, ἀνέβλυσε τό πρῶτο καί ἅγιο μῦρο"! Στή συνέχεια τό Λείψανο ἐνταφιάσθηκε στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου. Πάνω ἀπό τόν τάφο αὐτό ὑψώθηκε ἀρχικά μικρός Ναός (Μαρτύριο) καί κατά τόν 5ο αἰ. ἡ περίφημη Βασιλική, τήν ὁποία ἔκτισε ὁ θεραπευμένος ἀπό θαῦμα τοῦ ἁγ. Δημητρίου Ἔπαρχος τοῦ Ἰλλυρικοῦ Λεόντιος. Ἡ Βασιλική αὐτή ἀκολούθησε ὅλες τίς ἱστορικές περιπέτειες τῆς Θεσσαλονίκης, μέ τήν ὁποία ἡ μνήμη τοῦ ἁγ. Δημητρίου ἔχει ταυτισθεῖ. Δυστυχῶς, τίς περισσότερες καί μεγαλύτερες βεβηλώσεις τοῦ Ναοῦ καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου, τίς προκάλεσαν "Χριστιανοί"! Λ.χ. τό 1185 οἱ Νορμανδοί λεηλάτησαν τόν Ναό, "πυρπόλησαν τίς ἅγιες εἰκόνες του καί μέ τό μῦρο πού ἀνέβλυζε ἄφθονο ἀπό τόν τάφο τοῦ Ἁγίου, γυάλισαν τά παπούτσια τους καί τηγάνισαν ψάρια"! (Μ. Ἀρχιμ. Παντ. Καλπακίδη, "Ἅγιος Δημήτριος - Βίος καί Ναός τοῦ Προστάτου τῆς Θεσσαλονίκης", σελ. 14).
Μέχρι τήν καταστροφή τῆς Βασιλικῆς ἀπό τήν μεγάλη πυρκαγιά τοῦ 1917 (ἡ ὁποία κατέστρεψε τά 2/3 τῆς Θεσσαλονίκης), ἦταν κοινά ἀποδεκτό, ὅτι τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Δημητρίου ἦσαν στόν τάφο του. Ὅμως, κατά τίς ἀνασκαφές πού διενήργησε κατά τήν ἀναστηλωτική περίοδο 1926 - 1949, ὁ τότε Ἔφορος Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων Καθηγητής Γ. Σωτηρίου, ὁ τάφος βρέθηκε κενός. Ὅπως ἀποδείχθηκε στή συνέχεια, κατά τήν κατάλυση τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τούς Σταυροφόρους, ὁ κατακτητής τῆς Θεσσαλονίκης Βονιφάτιος ὁ Μομφερατικός, ἀφαίρεσε τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Δημητρίου καί τοῦ ὁσ. Δαβίδ καί τά μετέφερε στήν Ἰταλία.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Δημητρίου ἀνακομίσθηκε τότε ἀδιάφθορο. Ὅπως προκύπτει ἀπό ἔγγραφο τοῦ Ἀββαείου τοῦ ἁγ. Λορέτζου In Campo, ὅπου τό Λείψανο φυλάχθηκε ἀπό τό 1236 μέχρι καί τό 1978 - 80, "τό σῶμα τοῦ Μάρτυρος εἶχε διατηρηθεῖ ἀκέραιον καί εὐωδιάζον μέχρι τήν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν ὁ Καρδινάλιος Νεγκρόνι, Ἐπίτροπος τότε τοῦ Ἀββαείου, τό ἀπέστειλεν εἰς τήν Ρώμην δι' ἀναγνώρισιν, ἐπεστράφη δέ ἀπό ἐκεῖ κατά τι ἠλαττωμένον, εἰς τά τέλη τοῦ 17ου αἰ." (Μητροπ. πρ. Παραμυθίας Τίτου Ματθαιάκη, "Θέματα Ἁγιολογίας", 1987, σελ. 253).
Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες διαλύθηκε τό Λείψανο, κατά τήν ἀναγνώριση πάντως τήν ὁποία διενήργησε τό Βατικανό τό 1968, βρέθηκαν ὀστά καί ὄχι ἀδιάφθορο Λείψανο.
Ἡ τιμία Κάρα τοῦ Μυροβλύτου Μεγαλομάρτυρος ἐπέστρεψε στή Θεσσαλονίκη τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1978 καί μεγάλο μέρος τῶν λοιπῶν Λειψάνων τό 1980 (Βλ. Πρωτ. Δημ. Βακάρου, "Ἡ ἐπανακομιδή τῆς τιμίας Κάρας τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου"· Περιοδικό "Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς", τ. 1978, σελ. 384 - 389· καί Ἀρχιμ. Παντ. Καλπακίδη, "Περί τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου"· Περιοδικό "Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς", τ. 1983, σελ. 203 - 213). 
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μπασαράμπη (13ος αἰ., 26η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Πατριαρχικό Ναό τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Βουκουρεστίου·
Ἡ δεξιά στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
Τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Δημητρίου ἀνακομίσθηκε εὐωδιαστό καί ἄφθαρτο, 400 περίπου χρόνια μετά τήν κοίμησή του, ὅταν τόν 17ο αἰ. παρουσιάσθηκε ὁ Ὅσιος "κατ' ὄναρ" σέ μία παράλυτη κόρη καί τῆς εἶπε "Ἐάν, παιδί μου, μέ βγάλουν οἱ γονεῖς σου ἀπό τήν κοίτη τοῦ ποταμοῦ Λόμο, ἐγώ θά σέ θεραπεύσω". Στό σημεῖο πού ὑπέδειξε ὁ Ὅσιος, πολλοί εὐλαβεῖς ἄνθρωποι εἶχαν δεῖ κατά καιρούς ἕνα ὑπεκόσμιο φῶς νά καταυγάζει τήν περιοχή. Φαίνεται πῶς σέ κάποια μεγάλη πλημμύρα, ὁ ποταμός παρέσυρε τό Λείψανο ἀπό τό σπήλαιο τῆς ἀσκήσεώς τοῦ Ὁσίου καί τό "κράτησε" θαμένο στήν λάσπη του, χωρίς ὅμως νά ὑποστεῖ καμμία βλάβη ἤ φθορά, μέχρι τήν ἐμφάνισή του στήν παράλυτη κόρη καί τήν θεραπεία της.
Τό Ἱερό Λείψανο κατατέθηκε ἀρχικά στόν ἐνοριακό ναό τοῦ χωριοῦ του.'Αργότερα ὁ Ἡγεμόνας τῆς Οὐγγροβλαχίας ἔκτισε ἐκεῖ Ναό πρός τιμή του καί τό κατέθεσε. Κατά τόν Ρωσο - Τουρκικό πόλεμο τοῦ 1769 - 1774, ὁ Στρατηγός Πέτρος Σαλτίκωφ πῆρε τό Λείψανο μέ σκοπό νά τό μεταφέρει στήν Ρωσία, ὅμως στό Βουκουρέστι Ρουμάνοι Ὀρθόδοξοι (μέ προεξάρχοντα τόν Δημήτριο Χάτζη), τοῦ ζήτησαν νά τό ἀφήσει εὐλογία στήν Ρουμανία, "σάν παρηγοριά τῶν Ρουμάνων λόγῳ τῶν πολλῶν ληστειῶν πού ἔκαναν οἱ Τοῦρκοι στήν Ρουμανική χώρα". Ὁ Στρατηγός δέχθηκε καί πῆρε μόνο τό δεξί χέρι τοῦ Ἁγίου σάν εὐλογία γιά τήν χώρα του (σήμερα φυλάσσεται στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου). 
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ἁγίου, Μεγ. Ἡγεμόνος τῆς Μόσχας (Ντόσκοϊ, + 1389, 19η Μαϊου).
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Ἀρχαγγ. Μιχαήλ Κρεμλίνου.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπ. Ροστώφ Ρωσίας (+ 1709, 21η Σεπτ. καί 28η Ὀκτωβρίου):
Μέρος ἀδιαφθόρου Λειψάνου στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ροστώφ Ρωσίας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Πελοποννησίου (+ 1803, 13η Ἀπριλίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους καί Κοιμ. Θεοτόκου Σισανίου Σιατίστης καί στή Μητρόπολη Μαντινείας καί Κυνουρίας.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Τριπόλεως (+ 1803, 13η Ἀπριλίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Σαμαρίνης (+ 1808, 18η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή ὁσ. Νικάνορος Γρεβενῶν.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Ἀρεοπαγίτου, Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν (+ 96, 3η Ὀκτωβρίου):
Μέρη Κάρας στίς Μονές Δοχειαρίου καί Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους.
Δέρμα καί δύο τμήματα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἄκρο μικροῦ δακτύλου μέ σάρκα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ὁσ. Διονυσίου Λιτοχώρου Πιερίας, Νταοῦ Πεντέλης καί Βουλκάνου Μεσσηνίας.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Κορίνθου (+ 182, 29η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἱερουσαλήμ Δαύλειας Βοιωτίας.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Α’ Ἁγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (15ος αἰ., 23η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Παν. Εἰκοσιφοινίσσης Δράμας.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, μαθητοῦ Ὁσιομάρτυρος Ἰακώβου (+ 1520, 1η Νοεμβρίου):
Ἀποτμήματα στή Μητρόπολη Διδυμοτείχου καί στή Μονή ἁγ. Ἀναστασίας Βασιλικῶν Θεσσαλονίκης.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ὀλύμπου (+ 1541, 24η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά καί ἡ σιαγόνα στήν ὁμώνυμη Μονή Λιτοχώρου Πιερίας.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης (+ 1622, 17η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Ζακύνθου.
Ἡ δεξιά στή Μονή Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος χειρός στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Διονυσίου ἀνακομίσθηκε τό 1625, "ὁλόκληρον, ἀκέραιον, ἀνελλιπές, μετά τῶν Ἀρχιερατικῶν αὐτοῦ ἐνδυμάτων, πνέον εὐωδίαν θαυμάσιον", μετά ἀπό "κατ' ὄναρ" ἐμφάνιση τοῦ Ἁγίου στόν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς Στροφάδων, καί κατατέθηκε στό νάρθηκα τοῦ Καθολικοῦ τῆς Θείας Μεταμορφώσεως.
Τό 1716 ὁ Τουρκικός στόλος πλέοντας πρός τήν Κέρκυρα, πέρασε ἀπό τίς Στροφάδες καί οἱ μοναχοί τῆς Μονῆς ἔκρυψαν τό Λείψανο σέ παραθαλάσσιο σπήλαιο. Κατά τήν ἐπιστροφή τους οἱ Τοῦρκοι, μετά τήν ἀποτυχία τους νά καταλάβουν τήν Κέρκυρα (λόγῳ τοῦ γνωστοῦ θαύματος τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος), ἀποβιβάσθηκαν στό νησί, συνέλλαβαν τόν Ἡγούμενο καί τούς μοναχούς καί τούς βασάνισαν νά ὁμολογήσουν τήν κρύπτη τῶν κειμηλίων καί τοῦ Λειψάνου. Οἱ Ὀθωμανοί πῆραν πράγματι τούς θησαυρούς, ἀλλά ἄφησαν τό Λείψανο, τέσσερεις ὅμως Χριστιανοί ναύτες ἀπέκοψαν τά χέρια τοῦ Ἁγίου, "χάριν εὐλογίας" ! Τελικά τά τμήματα αὐτά τοῦ Λειψάνου ἀγοράσθηκαν ἀπό τόν Ἐπίσκοπο Χίου Ἀγαθάγγελο καί τόν μ. Ἀκάκιο καί ἐπιστράφηκαν στή Μονή.
Τήν 24η Αὐγούστου 1716, τέσσερεις διασωθέντες Μοναχοί, μετέφεραν τό Λείψανο γιά ἀσφάλεια στήν πόλη τῆς Ζακύνθου. Σήμερα φυλάσσεται ἐκεῖ, σέ λαμπρό Ναό ὁ ὁποῖος οἰκοδομήθηκε στήν Παραλία τῆς Ἄμμου (σέ οἰκόπεδο τῆς Μονῆς Στροφάδων), κατατεθημένο σέ δύο λάρνακες, ἀπό τίς ὁποίες ἡ ἐσωτερική ἀργυρή, ἐκτός ἀπό τήν δεξιά του ἡ ὁποία φυλάσσεται στή Μονή Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους. 
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ὁσίου, Ἀρχιμανδρίτου τῆς Λαύρας Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας (+ 1633, 10η Μαϊου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Λαύρα.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Βατοπεδινοῦ (+ 1822, 31η Ἰουλίου καί 10η Ὀκτωβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρος.
ΔΟΜΕΤΙΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 23/3, τῆς 16/10, τῆς 30/10, τῆς 7/8 ἤ τῆς 7/12. 
ΔΟΜΕΤΙΑΝΟΥ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Τοπλοῦ Λασιθίου Κρήτης.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 10/3 (ἐπ. Μελιτηνῆς), τῆς 9/3 καί τῆς 20/8 (Μαρτύρων) ἤ τῆς 7/8 (Ὁσιομάρτυρα). 
ΔΟΝΑΤΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Εὐροίας Ἠπείρου (+ 387, 30ή Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα καί μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη Μονή τῆς νήσου Μουράνο τῆς Βενετίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Μία πρώτη ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Δονάτου μαρτυρεῖται κατά τόν 6ο αἰ., ὅταν Ἰλλυρικοί πληθυσμοί κατέφυγαν στήν Κέρκυρα λόγῳ τῶν Ἀραβο-Σλαβικῶν ἐπιδρομῶν. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιες συνθῆκες τά Λείψανα μεταφέρθηκαν στήν Κεφαλλονιᾶ, τό 1126 πάντως τά ἀφαίρεσε ἀπό ἐκεῖ ὁ Δόγης Δομήνικος Michiel, ἐπιστρέφοντας ἀπό στρατιωτική ἀποστολή στήν Παλαιστίνη (κατά τήν ἴδια ἀποστολή ἀφαιρέθηκαν ἀπό τήν Χίο τά Λείψανα τοῦ Μάρτυρος Ἰσιδώρου). Τά Λείψανα κατατέθηκαν στό Ναό τῆς Παναγίας τῆς νήσου Μουράνο τῆς Βενετίας, τῆς Ἐπισκοπῆς τοῦ Torcello. Σήμερα φυλάσσονται ἐκεῖ, σέ λειψανοθήκη σχήματος ἀνθρωπίνου σώματος σέ ὕπτια στάση, ἐνδεδυμένης μέ ἀρχιερατικά ἄμφια. Τό πρόσωπο τῆς λειψανοθήκης ἀπό τό 1964 καλύπτεται μέ γύψινη προσωπίδα! 
ΔΩΡΟΘΕΑΣ Ὁσίας, τοῦ Κασίν Ρωσίας (+ 1629, 6η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κασίν Ρωσίας.
ΔΥΜΦΝΑΣ (Dymphna) Παρθενομάρτυρος (; 15η Μαϊου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό Gheel Βελγίου.

Ε
ΕΔΟΥΑΡΔΟΥ (Edward) Μάρτυρος, Βασιλέως τῆς Ἀγγλίας (+ 978, 18η Μαρτίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Ὀρθόδοξη Μονή Broukwood Βρεττανίας.
ΕΔΟΥΑΡΔΟΥ (Edward) τοῦ Ὁμολογητοῦ, Βασιλέως τῆς Ἀγγλίας (+ 1066, 5η Ἰανουαρίου καί 13η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ἀγγλικανικό Ἀββαεῖο τοῦ Γουεστμίστερ Λονδίνου.
ΕΘΕΛΔΡΕΔΑΣ (Etheldreda) Ὁσίας, τοῦ Ἔλυ Βρεττανίας (+ 679, 23η Ἰουνίου):
Μία τῶν χειρῶν ἀδιάφθορη στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ἔλυ Βρεττανίας.
ΕΚΤΟΡΟΣ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Τιμίου Σταυροῦ Σάμου.
Δέν μνημονεύεται στίς συναξαριστικές πηγές. 
ΕΙΡΗΝΗΣ Μεγαλομάρτυρος (1ος – 2ος αἰ., 5η Μαϊου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΕΙΡΗΝΗΣ Νεομάρτυρος, τῆς Λέσβου (+ 1462, Τρίτη τοῦ Πάσχα):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Ραφαήλ Θέρμης Λέσβου.
ΕΛΕΑΖΑΡΟΥ Μάρτυρος, ἑνός τῶν Ἑπτά Μακκαβαίων (+ 166 π. Χ., 1η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΕΛΕΝΗΣ Ἰσαποστόλου (+ 327, 21η Μαϊου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη ΡΚ Ὀλιβετιανή Μονή τῆς Βενετίας, στό Θησαυροφυλάκιο τοῦ Βατικανοῦ, στό ΡΚ Ναό τῆς ἁγ. Μαρίας in Aracogli Ρώμης καί στό ΡΚ Ἀββαεῖο Hautvillers τῆς Ρέμς Γαλλίας.
Μέρος πέλματος στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, Ὑψηλοῦ Λέσβου καί Κύκκου Κύπρου καί στό Ναό ἁγ. Κων/νου Ν. Ἰωνίας Ἀττικῆς.
Ἡ ἁγ. Ἑλένη ἐνταφιάσθηκε στή Ρώμη, σέ λάρνακα ἀπό πορφυρίτη (σώζεται στό Μουσεῖο τοῦ Βατικανοῦ), στό μαυσωλείο τῆς ὁδοῦ Labicana (τήν πληροφορία αὐτή μεταφέρει καί ὁ Ἱστορικός Εὐσέβιος). Γιά τήν τύχη τῶν Λειψάνων της στήν ἱστορική πορεία ὑπάρχουν δύο ἐκδοχές.
Σύμφωνα μέ τήν πρώτη, τήν ὁποία δέχεται καί ὁ ἡμέτερος Νικηφόρος Κάλλιστος, τά Λείψανα τῆς Ἰσαποστόλου μεταφέρθηκαν τό 337 ἀπό τήν Ρώμη στήν ΚΠολη καί κατατέθηκαν στό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ἀπό ἐκεῖ συλήθηκαν ἀπό τούς Βενετούς τό 1211 ἤ 1212 καί κατατέθηκαν στό Ὀλιβετιανό Μοναστήρι τῆς ἁγ. Ἑλένης. Ὅταν τό 1807 ὁ Ναπολέων ἔκλεισε τό μοναστήρι, τά Λείψανα μεταφέρθηκαν προσωρινά στόν ἅγ. Πέτρο τοῦ Καστέλλο. Σήμερα βρίσκονται στήν ἀρχική τους θέση, σέ κρυστάλλινη λάρνακα, σέ λειψανοθήκη σχήματος ἀνθρωπίνου σώματος σέ ὕπτια θέση. Τά Λείψανα αὐτά ἀναγνωρίσθηκαν τό 1929 καί τό 1991.
Σύμφωνα μέ τήν δεύτερη ἐκδοχή τά Λείψανα τῆς ἁγ. Ἑλένης δέν ἔφυγαν ποτέ ἀπό τήν Ρώμη. Τό 841 – 842 μέρος τῶν Λειψάνων αὐτῶν δόθηκαν στή Μονή Hautvillers, στή Ρέμς τῆς Γαλλίας. Τό 1140 ὁ Πάπας Ἰννοκέντιος Β’ τά μετέφερε τά ὑπόλοιπα στό Ναό τῆς Παναγίας in Aracogli στό Καπιτώλιο, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται. 
ΕΛΕΝΗΣ Νεομάρτυρος, τῆς Σινωπίτιδος (18ος αἰ., 1η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στό Ναό ἁγ. Μαρίνης Ἄνω Τούμπας Θεσσαλονίκης.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Ἰλλυρικοῦ (+ 126, 15η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Προυσοῦ Εὐρυτανίας, Κρεμαστῆς καί Σεπετοῦ Ἡλείας καί Γουμενίσσης Κιλκίς.
Περί τῶν Λειψάνων τῶν ἀποδιδομένων στόν ἅγ. Ἐλευθέριο καί ἐκτιθεμένων στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Περισσοῦ Ἀττικῆς, καθώς καί περί τῆς Κάρας πού ἀποδίδεται σ' αὐτόν καί φυλάσσεται στήν Καρυά Ὀλύμπου, βλ. τήν σχετική ἀναφορά στό περί γνησιότητος τῶν ἁγίων Λειψάνων κεφάλαιο.
ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ Ὁσίας, τῆς Θαυματουργοῦ (+ 540, 24η Ἀπριλίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές ἁγ. Ἄννης Λυγαριᾶς Λαμίας καί Νταοῦ Πεντέλης.
ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ Ὁσίας, Ἑλένης Στυλιάνοβιτς, Βασιλίσσης τῆς Σερβίας (13ος αἰ., 17η Ὀκτωβίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Γκραντάτς τῆς Σερβίας.
ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ Νεομάρτυρος, Μεγ. Δουκίσσης τῆς Ρωσίας (+ 1918, 18η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα (μερικῶς ἀδιάφθορα) στή Μονή ἁγ. Μαγδαληνῆς Ἱεροσολύμων.
Ἡ Νεομάρτυς Ἐίσσάβετ βρῆκε μαρτυρικό θάνατο, ὅταν τό βράδυ τῆς 17ης πρός 18η Ἰουλίου 1918, ρίχθηκε ζωντανή μαζί μέ ἄλλους κρατουμένους στό πηγάδι ἑνός ὀρυχείου, ὅπου βρῆκε ἀργό τραγικό θάνατο, ἀπό τά τραύματα, τήν πεῖνα καί τήν δίψα. Τήν Μεγ. Δούκισσα ἀκολούθησε μέ τήν θέλησή της στό μαρτύριο ἡ Μοναχή Βαρβάρα Γιακόβλεβνα, ἀπό τῆς πρώτες ἀδελφές τῆς Μονῆς της.
Ὅταν τά Λευκά Στρατεύματα τοῦ Στρατηγοῦ Κόλτσακ ἔφθασαν στήν περιοχή, ἄρχισε προσπάθεια νά ἀνασυρθοῦν τά σώματα. Τό Λείψανο τῆς μ. Βαρβάρας βρέθηκε τήν 8η Ὀκτωβρίου καί τῆς Μεγ. Δούκισσας Ἐλισάβετ τήν 11η Ὀκτωβρίου. Ἄν καί εἶχαν περάσει τρεῖς περίπου μῆνες ἀπό τόν μαρτυρικό τους θάνατο, τά Λείψανα βρέθηκαν ἀδιάφθορα, μέ τά χέρια σέ σχῆμα Σταυροῦ! Στό στῆθος τοῦ μωλωπισμένου Λειψάνου τῆς ἁγ. Ἐλισάβετ, βρέθηκε μία πολύτιμη εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος, μέ τήν ὁποία τήν εἶχε εὐλογήσει ὁ Τσάρος Ἀλέξανδρος Γ', κατά τήν προσχώρησή της στήν Ὀρθοδοξία, τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τοῦ 1891.
Τά Λείψανα ἀρχικά ἐνταφιάσθηκαν στό κοιμητήριο τοῦ Ἀλαπαγιέφσκ. Τόν Ἰούλιο τοῦ 1919 ὁ πνευματικός τῆς Μεγ. Δούκισσας Ἡγούμενος Σεραφείμ, τά μετακίνησε μέ ἄδεια τοῦ Στρατηγοῦ Κόλτσακ στήν Τσίτα, λόγῳ τῆς προελάσεως τοῦ Ἐρυθροῦ Στρατοῦ. Τά φέρετρα ἀνοίχθηκαν στήν Μονή τῆς Ἁγίας Σκέπης καί τά Λείψανα βρέθηκαν καί πάλι ἀδιάφθορα. Τότε εὐπρεπίσθηκαν μέ μοναχικά ἐνδύματα καί ἐνταφιάσθηκαν στό δάπεδο ἑνός κελλιοῦ. Ἕξη μῆνες ἀργότερα, τήν 26. 2. 1920, φυγαδεύθηκαν στό Πεκίνο, ὅπου τά ὑποδέχθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰννοκέντιος. Ἐκεῖ, μέ παρέμβαση τῶν ἀδελφῶν τῆς Μεγ. Δούκισσας, ἀποφασίσθηκε νά μεταφερθοῦν στήν Παλαιστίνη καί νά κατατεθοῦν στήν Ρωσική Μονή τῆς ἁγ. Μαγδαληνῆς (στά ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς ὁποίας εἶχε παρευρεθεῖ ἡ Μεγ. Δούκισσα, τό 1888).
Ἡ ἁγιότητα τῶν δύο Νεομαρτύρων διακηρύχθηκε τό 1981, ἀπό τήν ὑπό τόν Μητροπολίτη Φιλάρετο Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς. Κατά τήν ἐπίσημη Ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων διαπιστώθηκε, ὅτι ἦσαν μερικῶς ἄφθαρτα (τά πόδια, τά πέλματα καί ὁ ἐγκέφαλος τῆς ἁγ. Ἐλισάβετ καί ἡ Κάρα τῆς ἁγ. Βαρβάρας). (Βλ. Λ. Μίλλαρ, "Ἡ ἁγία Μεγάλη Δούκισσα Ἐλισσάβετ τῆς Ρωσίας - Νεομάρτυς ἐπί Κομμουνισμοῦ", 1988).
Τό 2008 ἀποτμήματα τοῦ Λειψάνου της, καθώς καί της Ὁσιομάρτυρος Βαρβάρας, περιόδευσαν στή Ρωσία, ὅπου ἔσπευσαν να τά προσκυνήσουν περίπου δέκα ἑκατομμύρια πιστοί! 
ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Κύπρου (+ 403, 12η Μαϊου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΕΡΜΟΓΕΝΟΥΣ Μάρτυρος (; 5η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Κύκκου Κύπρου.
ΕΡΜΟΓΕΝΟΥΣ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Σάμου:
Μέρος Κάρας στό Ναό ἁγ. Νάπας Λεμεσοῦ Κύπρου.
ΕΡΜΟΓΕΝΟΥΣ Ἱερομ., Πατριάρχου Ρωσίας (+ 1612, 17η Φεβρ. καί 12η Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφορο στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
ΕΡΜΙΠΠΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ μετά Ἱερομ. Ἑρμολάου (+ 305, 26η Ἰουλίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Συμεών τοῦ Θεοδόχου Βενετίας.
ΕΡΜΟΛΑΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Ἰαματικοῦ (+ 305, 26η Ἰουλίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Συμεών τοῦ Θεοδόχου Βενετίας, στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό Μπενεβέντου Καμπανίας καί στό Calci τῆς ΡΚ Ἐπισκοπῆς Πίζας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους, ἁγ. Νικάνορος Γρεβενῶν, Λειμῶνος Λέσβου καί Κύκκου Κύπρου, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΕΡΜΟΚΡΑΤΟΥΣ Ἱερομάρτυρος, τοῦ μετά Ἱερομ. Ἑρμολάου (+ 305, 26η Ἰουλίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Συμεών τοῦ Θεοδόχου Βενετίας.
Οἱ Ἅγιοι Ἑρμόλαος (διδάσκαλος τοῦ ἁγ. Παντελεήμονος), Ἕρμιππος καί Ἑρμοκράτης, διέφυγαν ἀπό τόν ἐμπρυσμό τοῦ Ναοῦ τῆς Νικομήδειας ἀπό τόν Μαξιμιανό καί τελειώθηκαν ἀργότερα μέ ἀποκεφαλισμό. Τά Λείψανά τους μεταφέρθηκαν ἀπό τήν Λατινοκρατούμενη Νικομήδεια στή Βενετία κατά τόν 13ο αἰ., κατά τήν περίοδο τῶν Σταυροφοριῶν. 
ΕΥΓΕΝΙΑΣ Ὁσιομάρτυρος (+ 262, 24η Δεκεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Μποῦρα Μεγαλοπόλεως.
ΕΥΓΕΝΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Τραπεζοῦντος (+ 303, 21η Ἰανουαρίου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Παν. Σουμελᾶ Βερμίου καί στή Μητρόπολη Ν. Κρήνης καί Καλαμαριᾶς.
ΕΥΓΕΝΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Αὐξεντίου (+ 284 – 305, 13η Δεκεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Κοιμ. Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιατίστης καί Κύκκου Κύπρου.
ΕΥΔΟΚΙΑΣ Ὁσιομάρτυρος (+ 152, 1η Μαρτίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους, Φανερωμένης Σαλαμῖνος, Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων καί Βουλκάνου Μεσσηνίας καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΕΥΔΟΚΙΜΟΥ τοῦ Δικαίου, τῆς Καππαδοκίας (9ος αἰ., 31η Ἰουλίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Κατά τήν Ἀνακομιδή τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Ευδοκίμου βρέθηκε "φαιδρόν καί ἀνθηρόν, χαριέστατον μέ ὅλους τούς χαρακτῆρας, μέ τά ἐνδύματα ἀνέπαφα" καί μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη, τήν 6η Ἰουλίου 831. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες τό Λείψανο διαλύθηκε. 
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μεγάλου (+ 473, 20ή Ἰανουαρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας καί Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους, Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων καί Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Σάρδεων (+ 840, 26η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στόν ὁμώνυμο Ναό Κερατσινίου Πειραιῶς.
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Νέου (+ 889, 15η Ὀκτωβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Περιστερᾶς Θεσσαλονίκης.
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Σούζνταλ Ρωσίας (+ 1404, 1η Ἀπριλίου καί 4η Ἰουλίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στό Ναό ἁγ. Κων/νου Σούζνταλ.
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Ἁγίου, Πατρ. Τυρνόβου Βουλγαρίας (+ 1401 – 1402, 20ή Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Μπάσκοβο Βουλγαρίας.
ΕΥΘΥΜΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ἰβηροσκητιώτου (+ 1814, 22α Μαρτίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΕΥΛΑΛΙΑΣ Μάρτυρος (3ος αἰ., 22α Αὐγούστου).
Τά Λείψανα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Βαρκελώνης.
ΕΥΛΑΜΠΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Εὐλαμπίας (+ 303 – 311, 10η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΕΥΜΕΝΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Γορτύνης Κρήτης (7ος αἰ., 18η Σεπτεμβρίου):
Ἀπότμημα στό Ναό ἁγ. Νικολάου Γόλας Σερβίας.
ΕΥΜΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Μονῆς Κουδουμᾶ Κρήτης (+ 1920, 10η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κουδουμᾶ Κρήτης·
ΕΥΠΛΟΥ τοῦ Ἀρχιδιακόνου, τῆς Κατάνης Σικελίας (+ 304, 11η Αὐγούστου):
Μέρος Κάρας καί μία κνήμη στή Μητρόπολη Πολυανῆς καί Κιλκισίου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Δοχειαρίου καί Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΕΥΠΡΑΞΙΑΣ Ὁσίας, τῆς Ταβέννης (+ 413, 25η Ἰουλίου):
Ἡ δεξιά στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἀγάθωνος Φθιώτιδος, Φανερωμένης Σαλαμῖνος καί Λειμῶνος Λέσβου.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος, τοῦ Πλακίδα (+ 118, 20ή Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Κυπριανοῦ Φυλῆς Ἀττικῆς.
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Βενετίας.
Ἀπότμημα χειρός στή Μητρόπολη Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης.
Τρία τεμάχια στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἄνω Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ Μαγνησίας, Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Προυσοῦ Εὐρυτανίας, Γουμενίσσης Κιλκίς καί ὁσ. Θεοδοσίου Ἄργους.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Ἐπισκόπου:
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 21/2 (Πατρ. Ἀντιοχείας), τῆς 31/5 (Πατρ. ΚΠόλεως), τῆς 29/3 (Ἐπισκόπου Κίου) ἤ τῆς 7/7 (Ἱερομάρτυρα). 
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Α’ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας (+ 1286, 4η Ἰανουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Ζέτας Σερβίας.
Ὁ ἅγ. Εὐστάθιος ἐνταφιάσθηκε στή Μονή τῆς Ζίτσας - σέ μία κρύπτη πού εἶχε ἀνοίξει ὁ ἴδιος - καί ὁ τάφος του ἀναδείχθηκε πηγή θαυμάτων. Μαρτυρεῖται, ὅτι κάποτε τρία ἄνθη ἄνοιξαν πάνω στήν πλάκα τοῦ τάφου του! Ὅταν ὁ Κράλης Μιλοῦτιν πληροφορήθηκε τό σημεῖο αὐτό, διέταξε νά ἀνοιχθεῖ ὁ τάφος. Τότε τό Λείψανο τοῦ ἁγίου Ἀρχιεπισκόπου βρέθηκε ἄφθαρτο καί εὐωδιαστό. Κατά τήν περίοδο τῶν Τουρκικῶν εἰσβολῶν καί τῆς κατακτήσεως, τό Λείψανο φυλάχθηκε στό Πατριαρχεῖο τοῦ Πεκίου μέχρι τό 1737, καί στή συνέχεια μεταφέρθηκε στή Μονή Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Ζέτας. 
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Νεομάρτυρος:
Ἡ Κάρα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Δέν μνημονεύεται στίς συναξαριστικές πηγές. 
ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Λιθουανίας (+ 1347, 14η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στό Ναό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Βίλνιους Λιθουανίας.
ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Αὐξεντίου (+ 284 – 305, 13η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Μία τῶν χειρῶν στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (+ 1097, 28η Μαρτίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΕΥΤΥΧΙΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 582, 6η Ἀπριλίου):
Μέρος τῆς Κάρας καί τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας.
Μέρος τῆς Κάρας στή Μονή Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Τά Λείψανα καί ἡ Κάρα τοῦ ἁγ. Εὐτυχίου μεταφέρθηκαν ἀπό τόν Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ΚΠόλεως στή Μονή ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας τό 1246, ἐπί Ἡγουμένου Πέτρου Querini.
 ΕΥΤΥΧΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Ράξου Κρήτης (4ος αἰ., 17η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ὁδηγητρίας Τυμπακίου Κρήτης.
ΕΥΤΥΧΙΟΥ Ὁσίου, κτίτορος τῆς Μονῆς τῶν Ἱερέων (4ος αἰ.):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΕΥΤΥΧΙΑΝΟΥ Ὁσίου, τῆς Ράξου Κρήτης (4ος αἰ., 17η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ὁδηγητρίας Τυμπακίου Κρήτης.
ΕΥΦΗΜΙΑΣ Μεγαλομάρτυρος (+ 304, 16η Σεπτεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου Φαναρίου ΚΠόλεως.
Ἀποτμήματα στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Κατά τήν σύγκληση τῆς Ἁγίας Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῶν 630 Θεοφόρων Πατέρων (Χαλκηδόνα, 451), Ὀρθόδοξοι καί Μονοφυσίτες ἔγραψαν τίς Ὁμολογίες τους σέ δύο διαφορετικούς τόμους καί τούς ἔθεσαν μέσα στή λάρνακα μέ τό Λείψανο τῆς Ἁγίας. Τήν ἑπομένη, μετά ἀπό προσευχή, ὁ τόμος τῶν Ὀρθοδόξων βρέθηκε στό στῆθος τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου, ἐνῶ ὁ τόμος τῶν αἱρετικῶν στά πόδια του!
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ Ὁσίας, τῆς Ἀλεξανδρείας (5ος αἰ., 25η Σεπτεμβρίου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ Ὁσίας, τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων (9ος αἰ., 18η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα καί ἡ δεξιά στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ Ὁσίας, Πριγκιπίσσης τοῦ Πολότσκ Ρωσίας (+ 1173, 23η Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή τοῦ Σωτῆρος Πολότσκ Ρωσίας.
Ἡ ὁσ. Εὐφροσύνη κοιμήθηκε κατά τήν διάρκεια προσκυνήματος στούς Ἁγίους Τόπους, ἐνῶ τήν μετέφεραν ἀδιάθετη στή Ρωσική Μονή, καί ζήτησε νά κηδευθεῖ στή Μονή τοῦ ἁγ. Σάββα, ὅπου στό παρελθόν εἶχαν ἐνταφιασθεῖ δίκαιες γυναίκες (λ.χ. οἱ μητέρες τοῦ ἁγ. Σάββα καί τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων).
Τό Λείψανό της ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί μεταφέρθηκε ἀπό Ρώσους προςκυνητές, ἀρχικά στήν Ἄκρα τῆς Παλαιστίνης καί τελικά στήν Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, γιά νά μήν βεβηλωθεῖ ἀπό τόν Σουλτάνο τῆς Αἰγύπτου Σαλαδίν. Τό Λείψανο ἐπέστρεψε στό Πολότσκ μετά ἀπό πάροδο ὀκτώ αἰώνων καί πολλές ἐμφανίσεις τῆς Ὁσίας, κατά τήν βασιλεία τοῦ Τσάρου Νικολάου Β'. Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, οἱ Μπολσεβίκοι τοποθέτησαν τό Λείψανο στό τοπικό Μουσεῖο Ἀθεϊσμοῦ. Κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εὐσεβεῖς κάτοικοι τοῦ Πολότσκ παραβίασαν τό μουσεῖο, πῆραν τό Λείψανο καί τό κατέθεσαν στό Ναό τῆς Ἁγίας Σκέπης. Τελικά τό 1943 τό Λείψανο ἐπιστράφηκε στή Μονή Πολότσκ, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. (μ. Βαρβάρας, "Ὁ Βίος τῆς ὁσ. Εὐφροσύνης τοῦ Πολότσκ"· Περιοδικό "Orthodox Life", φ. 2/1959).
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ Ὁσίας, Φεβρωνίας Πριγκιπίσσης τοῦ Μούρωμ Ρωσίας (+ 1228, 25η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἁγίας Τριάδος Μούρωμ Ρωσίας.
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ Ὁσίας, Πριγκιπίσσης τοῦ Σούζνταλ Ρωσίας (+ 1250, 25η Σεπτεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Σούζνταλ Ρωσίας.
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ Ὁσίας, Πριγκ. Εὐδοκίας τῆς Μόσχας (+ 1407, 17η Μαϊου καί 7η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Ἀρχαγγ. Μιχαήλ Κρεμλίνου.
ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΥ Μάρτυρος (; 6η Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Ἀνδρέου Κεφαλληνίας.
ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μαγείρου (9ος αἰ., 11η Σεπτεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Λουκούς Ἄστρους Κυνουρίας.
ΕΦΡΑΙΜ Ὁσίου, τοῦ Σύρου (+ 373, 28η Ἰανουαρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους καί Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων καί στήν Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΕΦΡΑΙΜ Ὁσίου, τοῦ Νοβοτόρζχκ Ρωσίας (+ 1053, 28η Ἰαν. καί 11η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΕΦΡΑΙΜ Ἁγίου, Πατριάρχου Σερβίας (+ 1399, 15η Ἰουνίου καί 30ή Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στό Πατριαρχεῖο Πεκκίου Κοσσυφοπεδίου.
ΕΦΡΑΙΜ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ὄρους Ἀμώμων (+ 1426, 5η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἀμώμων, Νέας Μάκρης Ἀττικῆς.

Ζ
ΖΑΧΑΡΙΟΥ τοῦ Προφήτου, πατρός τοῦ Τιμίου Προδρόμου (1ος αἰ., 5η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Νικολάου Σίντζας Ἀρκαδίας.
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Ρ. Κ. Ναό τῆς Βενετίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
Κατά τόν Ἐκκλησιαστικό Ἱστορικό Σωζόμενο, τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Ζαχαρία βρέθηκαν θαυματουργικά στήν Ἐλευθερούπολη τῆς Παλαιστίνης τήν 11η Φεβρουαρίου τοῦ 415, κατά τήν βασιλεία τοῦ Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450), ὅπως δέχεται καί ὁ Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, καί μεταφέρθηκαν ἀπό τόν Ἔπαρχο τῆς ΚΠόλεως Οὐρσό στή Βασιλεύουσσα, ὅπου κατατέθηκαν στό Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, μαζί μέ τά Λείψανα τοῦ Δικαίου Ἰωσήφ. Τόν 9ος αἰ. ὁ Εἰκονομάχος Αὐτοκράτορας Λέων Ε’ ὁ Ἀρμένιος (813 – 820), δώρησε τά Λείψανα στόν Δόγη τῆς Βενετίας Ἄγγελο Particiano (811 – 827), ὅπως μαρτυρεῖ καί ὁ Ἱεροσολύμων Νεκτάριος. Σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τοῦ Ἀνδρέα Δάνδολου τά Λείψανα δωρήθηκαν περί τό 829. Τά Λείψανα σήμερα φυλάσσονται σέ ἀνθρωπόσχημη λειψανοθήκη.
ΖΑΧΑΡΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Χοζεβίτου.
Ἡ Κάρα στή Μονή Εὐαγγ. Θεοτόκου Συκαμίνου Ὠρωποῦ.
ΖΗΝΟΒΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Αἰγῶν Κιλικίας, τοῦ μετά μ. Ζηνοβίας (+ 285, 30ή Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κάτω Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ Μαγνησίας.
ΖΗΝΟΒΙΑΣ Μάρτυρος, τῆς μετά Ἱερομάρτυρος Ζηνοβίου (+ 285, 30ή Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κάτω Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ Μαγνησίας.
ΖΗΝΩΝΟΣ Μάρτυρος, τοῦ Ρωμαίου (+ 371, 12η Ἀπριλίου):
Λείψανα στό ΡΚ Ναό τῆς ἁγ. Πραξίδης Ρώμης καί στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Βερόνας Ἰταλίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Κάτω Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ Μαγνησίας.
ΖΩΤΙΚΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Νικολιτσέλ Ρουμανίας (4ος αἰ., 6η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κοκός, Τούλτσεας Ρουμανίας.
ΖΩΣΙΜΑ Ὁσίου, τοῦ Σολόβκι Ρωσίας (+ 1478, 17η Ἀπριλίου καί 8η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΖΩΣΙΜΑ Ὁσίου, τοῦ Τουμάνε Σερβίας (14ος αἰ., 6η Μαϊου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή.

Η
ΗΛΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μούρωμ Ρωσίας (+ 1188, 19η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΗΛΙΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Ἀρδούνη (+ 1686, 31η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βουλκάνου Μεσσηνίας.
ΗΛΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Βερκοτουρί Σιβηρίας (+ 1900, 30ή Νοεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό τῆς Μεταμ. Σωτῆρος, τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Νικολάου Βερκοτουρί Σιβηρίας
ΗΛΙΟΦΩΤOY Ὁσίoυ, τῆς Κύπρου (; 13η Ἰουλίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΗΡΑΚΛΕΙΔΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ταμασοῦ Κύπρου (1ος αἰ., 17η Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη Μονή Κύπρου.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΗΡΩΔΙΩΝΟΣ Ὁσίου, τῆς Σκήτης Λαϊνίτσι Ρουμανίας (+ 1900):
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο ἐνταφιασμένο στή Σκήτη Λαϊνίτσι Ρουμανίας.
ΗΣΑΪΟΥ τοῦ Προφήτου (8ος αἰ. π. Χ., 9η Μαϊου):
Ἀπότμημα Κάρας στή Μονή Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους.
ΗΣΑΪΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ροστώφ Ρωσίας (+ 1090, 15η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Λαύρα Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας.

Θ
ΘΑΔΔΑΙΟΥ (ΙΟΥΔΑ) Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Δώδεκα (1ος αἰ., 21η Αὐγούστου ):
Ἡ δεξιά στό Ἀρμενικό Πατριαρχεῖο τοῦ Ἐστμιατζίν.
Ἀποτμήματα στή ΡΚ Βασιλική τοῦ ἁγ. Πέτρου Ρώμης, στήν ὁμώνυμη ΡΚ Μονή τῶν Δομηνικανῶν στό Σικάγο (μία κερκίδα) καί στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΘΑΛΕΛΑΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Ἰαματικοῦ (3ος αἰ., 20ή Μαϊου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου καί Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΚΛΗΣ τῆς Ἰσαποστόλου (1ος αἰ., 24η Σεπτεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας καί Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στόν ὁμώνυμο Ναό Λάρνακος Κύπρου, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΘΕΟΓΝΩΣΤΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1353, 14η Μαρτίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
ΘΕΟΔΟΣΙΑΣ Ὁσιομάρτυρος, τῆς ΚΠόλεως (+ 730, 29η Μαϊου):
Μέρος Κάρας στή Μονή ἁγ. Θεοδοσίου, Ἁγίου Στεφάνου Ἀττικῆς.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Κοινοβιάρχου (+ 529, 11η Ἰανουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη Μονή Ἱεροσολύμων.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων καί ἁγ. Στεφάνου Μετεώρων.
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἄργους (+ 862, 7η Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα καί μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη Μονή Ἄργους.
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ὁσίου, Ἡγουμένου τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων Κιέβου (+ 1074, 3η Μαϊου καί 14η Αὐγούστου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μινβόντι Καυκάσου (+ 1948, 26η Ἰουλίου ):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Μινβόντι Σταυρουπόλεως Καυκάσου.
Ὁ ὅσ. Θεοδόσιος τοῦ Μινοβόντι ἦταν Κληρικός τῆς μαρτυρικῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Κοιμήθηκε τό 1948 σέ ἡλικία 148 ἐτῶν ! Τά θαύματά του, ἀλλά καί λόγοι ποιμαντικῆς σκοπιμότητος, ἀνάγκασαν τό Πατριαρχεῖο Μόσχας νά ἀποδεχθεῖ τήν ἁγιότητά του. 
ΘΕΟΔΩΡΑΣ Ὁσίας, τῆς Θεσσαλονίκης (9ος αἰ., 5η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Θεσσαλονίκης.
Ἀποτμήματα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους καί στόν ὁμώνυμο Ναό Λιβαδίου Αἰγίνης.
Δέκα μήνες μετά τήν κοίμηση τῆς ὁσ. Θεοδώρας τό Λείψανό της ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, μετά ἀπό ἐμφανίσεις της στόν Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Ἰωάννη, καί τοποθετήθηκε σέ λάρνακα μέ εἰδική ὀπή, ἀπ' ὅπου ἔρρεε τό θαυματουργό μῦρο! (Διασώθηκαν μέχρι τήν ἐποχή μας εἰδικά μικρά δοχεία γιά τήν μεταφορά του, τά λεγόμενα κουτρούβια).
Περίπου τό 1420 ἐπισκέφθηκε τήν Μονή της ὁ Ρώσος Διάκονος Ζωσιμᾶς, ὁ ὁποῖος "ἔμεινε ἔκπληκτός ἀπό τήν θέα τῶν Λειψάνων τῆς Ὁσίας, διότι φαινόταν σά νά ζοῦσε καί προσθέτει ὅτι τά ἐνδύματα τοῦ Λειψάνου ἦταν διαποτισμένα ἀπό τό μυρίπνοο ἔλαιο πού πήγαζε ἀπ' αὐτό"! (Δ. Β. Χιτρώφ, "Ρώσοι Προσκυνητές στήν Ἀνατολή", Γενεύη 1889, σελ. 208· στή Γαλλική).
Τό 1430, μέ τήν Ὀθωμανική κατάκτηση, ἡ Μονή λεηλατήθηκε καί τό Λείψανο τεμαχίσθηκε. Διάφορα τμήματά του κατάφεραν κάποιοι πιστοί νά τά περισυλλέξουν, "ἅ καί εἰς ἑνός συναρμοσθέντα σώματος ὁλομέλειαν, θαυμάτων ἐνέργειαν καθ' ἑκάστην ἀφθόνως πηγάζουσιν". Τό 1459 ὁ Μωάμεθ Β' ὁ Πορθητής ἐπικύρωσε τήν Μονή στή Χριστιανή μυτριά του Μάρα Μπράνκοβιτς. Στά τέλη τοῦ 16ου αἰ. ἡ Μονή εἶχε 200 περίπου μοναχές. Τό 1661 τό Λείψανο κατατέθηκε σέ μαρμάρινη λάρνακα. Τό 1669 ὁ Γάλλος περιηγητής Ροβέρτος Dre, εἶδε τό Λείψανο στό Καθολικό τῆς Μονῆς. Σήμερα στή Μονή ὁσ. Θεοδώρας Θεσσαλονίκης, φυλάσσονται πολλά τῶν ὁστῶν τῆς Μυροβλύτιδος Ὁσίας, διότι τό ἀδιάφθορο Λείψανό της, ἄγνωστο πότε, διαλύθηκε. (Βλ. Συμ. Πασχαλίδη, "Ὁ Βίος τῆς Ὁσιομυροβλύτιδος Θεοδώρας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ - Διήγηση περί τῆς Μεταθέσεως τοῦ Λειψάνου τῆς ὁσ. Θεοδώρας", 1991). 
ΘΕΟΔΩΡΑΣ Ἁγίας, τῆς Αὐγούστας (+ 867, 11η Φεβρουαρίου):
Τό Λείψανο (πλήν τῆς Κάρας, ἡ ὁποία ἔχει χαθεῖ), ἀδιάφθορο στό Ναό Παναγίας Σπηλαιώτισσας Κερκύρας.
ΘΕΟΔΩΡΑΣ Ἁγίας, Βασιλίσσης τῆς Ἄρτης (+ 1275 ; ,11η Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Μητρόπολη Ἄρτης.
ΘΕΟΔΩΡΑΣ Ἁγίας:
Ἡ δεξιά παλάμη στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίας Ἁγίας πρόκειται. 
ΘΕΟΔΩΡΑΣ Ὁσίας, τῆς Σύχλας Ρουμανίας (17ος - 18ος αἰ., 7η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
Ἡ ὁσ. Θεοδώρα κοιμήθηκε σέ μεγάλη ἡλικία καί κηδεύθηκε στό σπήλαιό της. Τό ἀσκητικό της Λείψανο ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί δοξάσθηκε μέ τό χάρισμα τῶν θαυμάτων. Διατηρήθηκε ἀνέπαφο γιά ἑκατό περίπου χρόνια καί διαλύθηκε πρίν τό 1828 (ἤ τό 1834), ὁπότε τά εὐωδιάζοντα ὀστά της μεταφέρθηκαν στήν Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται. Θαυματουργό παραμένει μέχρι σήμερα τό Ἁγίασμά της, τό ὁποῖο συγκεντρώνεται σέ ἕνα κοίλωμα στό σπήλαιό της καί δέν ἐξαντλεῖται ποτέ. 
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Μεγαλομάρτυρος, τοῦ Τύρωνος (+ 306; , 17η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στό Ναό ἁγ. Θεοδώρων Σερρῶν.
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Βρινδισίου Ἰταλίας.
Μέρος τοῦ δεξιοῦ ποδός στή Μονή Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῆς δεξιᾶς χειρός στή Μονή Καρακάλου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά παλάμη στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Ὁ ἀριστερός βραχίονας στή Μητρόπολη Πολυανῆς καί Κιλκισίου·.
Δύο τεμάχια στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Μέρος τῶν λοιπῶν Λειψάνων στή Μονή Χόποβο Σερβίας.
Κατά τούς Ρωμαιοκαθολικούς ἡ Κάρα του βρίσκεται στήν πόλη Γαέτα τῆς Ιταλίας. 
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Μεγαλομάρτυρος, τοῦ Στρατηλάτου (+ 319, 8η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς.
Μέρη Κάρας στίς Μονές Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους καί Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
Τρία τεμάχια στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος ποδός στήν Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά παλάμη στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Μέρος Κάρας καί Λειψάνων στό Ναό τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ Βενετίας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Σύμφωνα μέ τίς Συναξαριστικές πηγές, τό μαρτυρικό σῶμα τοῦ Μεγαλομ. Θεοδώρου ἐνταφιάσθηκε στό πατρικό του κτῆμα στά Εὐχάϊτα τοῦ Πόντου, ἀπ’ ὅπου ἀνακομίσθηκε στήν ΚΠολη τήν 8η Ἰουνίου ἀγνώστου ἔτους. Τό 1347 ὁ Αὐτοκράτορας Ἰωάννης Καντακουζηνός δώρησε μέρος τοῦ Λειψάνου στό Μεγ. Ἡγεμόνα τῆς Μόσχας Συμεών τόν Ὑπερήφανο (1341 – 1353). Πιθανῶς ἀπό τά Λείψανα αὐτά νά προέρχεται τό μέρος πού φυλάσσεται στή Λαύρα Νέβσκι τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιες συνθῆκες τά Λείψανα μετακομίσθηκαν στή Μεσημβρία τῆς Θράκης, ἀπ’ ὅπου τό 1257 ὁ Βενετός Giacomo Daudolo τά ἀφαίρεσε ἀπό τόν Καθεδρικό Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Δόγη Ramiero Ziani, καί τά κατέθεσε στό Βενετικό Ναό τοῦ ἁγ. Νικολάου Γαλατᾶ ΚΠόλεως. Δέκα χρόνια ἀργότερα, τό 1267, τά Λείψανα μεταφέρθηκαν στή Βενετία καί κατάτέθηκαν στό Ναό τοῦ Σωτῆρος, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται. Στά Λείψανα αὐτά περιλαμβάνονται κρανίο καί πολλά ὀστά.
Στή Ρωμαϊκή Δύση Λείψανα τοῦ ἁγ. Θεοδώρου διεκδικεῖ καί τό Μπρίντεζι. Τά Λείψανα αὐτά ἔφθασαν στή ναυτική αὐτή Ἰταλική πόλη κατά τήν περίοδο τῶν Σταυροφοριῶν, ἀλλά μᾶλλον πρόκειται περί Λειψάνων τοῦ ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος.
Τό 1204 τέλος ὁ Λατίνος Αὐτοκράτορας ΚΠόλεως Βαλδουϊνος δώρησε στόν Ἐπίσκοπο Πέτρο τοῦ Ἀμάλφι τήν Κάρα τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία ἔφθασε στή Γαέτα τήν 30. 11. 1210.
Εἶναι ἐξαιρετικά πιθανό τά λείψανα πού ἀποδίδονται στόν ἅγ. Θεόδωρο τόν Στρατηλάτη, νά ἀνήκουν σέ ἄλλο Θεόδωρο. Ἄλλωστε ὁ Μαρίνος Σανοῦδος στήν καταγραφή τῶν Λειψάνων τοῦ Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος ἀναφέρει λείψανα «Θεοδώρου Ἐπισκόπου».
Θά πρέπει στό σημεῖο αὐτό νά ἀναφερθεῖ ὅτι ἀξιόλογοι μελετητές, παλαιοί καί νεώτεροι (λ.χ. ὁ ἅγ. Γρηγόριος Νύσσης), ἀναφέρονται σέ «διπλασιασμό τοῦ Μεγαλομ. Θεοδώρου πού πραγματοποιήθηκε στόν Ἑλληνικό κόσμο» (ἐπ. Φαναρίου Ἀγαθάγγελος). 
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἡγιασμένου (+ 368, 16η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Μάρτυρος, τῆς Κεφαλληνίας (4ος αἰ., 24η Αὐγ. καί 11η Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή ἁγ. Ζαχαρίου Βενετίας.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Συκεώτου, ἐπ. Ἀναστασιουπόλεως (+ 613, 22α Ἀπρ.):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Μάρτυρος, τοῦ "ἐν Πυργίῳ":
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁσίου, κτίτορος τῆς Μονῆς Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων (9ος αἰ., 18η Ὀκτ.):
Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἀρχιεπ. Ἀλεξανδρείας (+ 606, 3η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας (12η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Γραπτοῦ (+ 840, 27η Δεκεμβρίου):
Ἀπότμημα στό Ναό ἁγ. Αἰκατερίνης Θεσσαλονίκης.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Στουδίτου (+ 826, 11η Νοεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ἁγίου, ἐπ. Ροστώφ καί Σούζνταλ Ρωσίας (+ 1023, 8η Ἰουνίου):
Μέρη ἀδιαφθόρου Λειψάνου στό Ναό τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν Σούζνταλ Ρωσίας.
Ἕνας ἀδιάφθορος δάκτυλος στό Ναό ἁγ. Κων/νου -Ἑλένης Σούζνταλ.
Τό Λείψανό τοῦ ἁγ. Θεοδώρου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο. Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917 τό Λείψανο ἐκτέθηκε στό τοπικό Μουσεῖο τοῦ Σούζνταλ. Λίγο πρίν τήν πτώση τοῦ ἀθεϊστικοῦ καθεστῶτος, τό Λείψανο ἦταν σέ κατάσταση ὁλοκλήρου ξηροῦ σώματος, μέ μαλλιά καί γενειάδα, ἀλλά καί ἐμφανεῖς τίς κακοποιήσεις του ἀπό τούς ἀθεϊστές. 
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Μάρτυρος, Βογιάρου τοῦ ἁγ. Μιχαήλ Ἡγεμόνος τοῦ Τσερνίκωφ Ρωσίας (+ 1245, 14η Φεβρουαρίου καί 20ή Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Κρεμλίνου.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Ροστώφ Ρωσίας (+ 1394, 28η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ροστώφ Ρωσίας.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Νεομάρτυρος, τῶν Δαρδανελλίων (+ 1690, 2α Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα στό Ναό ὁσ. Ξένης Νικαίας Πειραιῶς.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Νέου (+ 1750, μετά τῶν Ὁσίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Μυτιλήνης (+ 1784, 30ή Ἰανουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Μυτιλήνης.
Τό Λείψανο τοῦ Νεομάρτυρος Θεοδώρου ἐνταφίασαν εὐλαβεῖς Χριστιανοί στό Ναό τῆς Παναγίας Χρυσομαλούσσας. Κατά τήν ἀνακομιδή του, τό 1798, βρέθηκε ἀδιάφθορο.
 ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Βυζαντίου (+ 1795, 17η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου.
ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ὁσίου, τῶν Κυθήρων (+ 922, 12η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή Κυθήρων.
ΘΕΟΚΤΙΣΤΗΣ Ὁσίας, τῆς Λέσβου (+ 881, 9η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Λευκάδος Ἰκαρίας.
Μία τῶν χειρῶν στό Ναό Παν. Ἑκατονταπυλιανῆς Πάρου.
Ἀπότμημα στή Μονή Μεταμ. Σωτῆρος Νικητῶν Καβάλας.
ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 4/2, τῆς 6/9 ἤ τῆς 3/10. 
ΘΕΟΠΙΣΤΗΣ Μάρτυρος, συζύγου Μεγαλομ. Εὐσταθίου (+ 118, 20ή Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Βενετίας.
ΘΕΟΠΙΣΤΟΥ Μάρτυρος, υἱοῦ Μεγαλομ. Εὐσταθίου (+ 118, 20ή Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Βενετίας.
ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται. 
ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ Ὁσίου, τοῦ Γραπτοῦ (+ 850, 11η Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ Ὁσίου, τοῦ Μετεωρίτου (+ 1544, 17η Μαϊου):
Ἡ ἀριστερή παλάμη ἀδιάφθορη στή Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ Ὁσίου, τῆς Ναούσης (16ος αἰ., 19η Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ναούσης.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Βεροίας.
ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ τοῦ Ἐγκλείστου, Ἐπισκόπου Ταμπώφ Ρωσίας (+ 1894, 6η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Βισένσκυ, Ρυαζάν Ρωσίας.
ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ Ἁγίας, Αὐτοκράτειρας τοῦ Βυζαντίου (+ 893, 16η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου, Φαναρίου ΚΠόλεως·
Μέρος Κάρας στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΟΦΙΛΟΥ Παιδομάρτυρος, τῆς Ρώμης (284 – 304, ):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ἀββαεῖο τῶν Τραπιστῶν τοῦ Rogersville, New Brunswick Καναδᾶ.
Τά Λείψανα εἶναι συναρμολογημένα μέ κερί, σέ ὁμοίωμα παιδιοῦ ἡλικίας 10 περίπου ἐτῶν.
 ΘΕΟΦΙΛΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μυροβλύτου (+ 1548, 8η Ἰουλίου):
Ἡ δεξιά ἀδιάφθορη, σέ σχῆμα εὐλογίας, στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΘΕΟΦΙΛΟΥ τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ, τοῦ Κιέβου (+ 1853, 28η Ὀκτωβρίου):
Τά Λείψανα στή Σκήτη Κιτάγιεβο Κιέβου.
ΘΕΡΑΠΟΝΤΟΣ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου εἰς Κύπρον (; 26η Μαϊου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους καί στόν ὁμώνυμο Ναό Λεμεσοῦ Κύπρου.
ΘΕΩΝΑ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (16ος αἰ., 4η Ἀπριλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή ἁγ. Ἀναστασίας Βασιλικῶν Θεσσαλονίκης.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΘΥΡΣΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Νικάνορος Γρεβενῶν.
ΘΩΜΑ Ὁσίου, τοῦ "ἐν Μαλεῷ" Πελοποννήσου (10ος αἰ., 7η Ἰουλίου):
· Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μητρόπολη Μονεμβασίας καί Σπάρτης.
ΘΩΜΑ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Δώδεκα (1ος αἰ., 6η Ὀκτωβρίου ):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Ἰωάννου Θεολόγου Πάτμου.
Ἀποτμήματα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, στό Κοπτικό Πατριαρχεῖο τῆς Αἰγύπτου καί στόν Συρο - Ἰακωβιτικό Ναό τῆς Μοσούλης.
Κατά τούς Ρωμαιοκαθολικούς ἡ Κάρα καί τά περισσότερα Λείψανα φυλάσσονται στή ΡΚ Βασιλική τῆς Ὀρτόνα Ἰταλίας. 
ΘΩΜΑΪΔΟΣ Μάρτυρος, τῆς Ἀλεξανδρείας (14η Ἀπριλίου):
Μέρος Κάρας στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
   

Ι 
ΙΑΚΩΒΟΥ Ἀποστόλου, τοῦ Ζεβεδαίου (1ος αἰ., 30η Ἀπριλίου):
Tά Λείψανα στό ὁμώνυμο ΡΚ Προσκύνημα τῆς Καμποστέλλα Ἰσπανίας.
Ἀπότμημα στήν Κουτλουμουσιανή Σκήτη Ἁγίου Ὄρους.
ΙΑΚΩΒΟΥ Ἀποστόλου, τοῦ Ἀλφαίου (1ος αἰ., 9η Ὀκτωβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Βασιλική τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ρώμης.
Ἀπότμημα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΙΑΚΩΒΟΥ Ἀποστόλου, τοῦ Ἀδελφοθέου (10ος αἰ., 23η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Βασιλική τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ρώμης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου (δύο τεμάχια) καί Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους, Κορνοφωλιᾶς Ἔβρου, Τιμίου Προδρόμου Ἀκριτοχωρίου Σερρῶν καί Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΙΑΚΩΒΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Πέρσου (+ 421, 23η Νοεμβρίου):
Ἕνας μηρός στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας, Ἰβήρων, Διονυσίου (περισσότερα τοῦ ἑνός) καί Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους, Κύκκου Κύπρου καί στήν Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΙΑΚΩΒΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Νισίβεως (13η Ἰανουαρίου):
Ἡ δεξιά στό Ἀρμενικό Πατριαρχεῖο τοῦ Ἐστμιατζίν.
ΙΑΚΩΒΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Διδυμοτείχου (+ 1520, 1η Νοεμβρίου):
Ἀποτμήματα στή Μητρόπολη Διδυμοτείχου, στή Μονή ἁγ. Ἀναστασίας Βασιλικῶν Θεσσαλονίκης καί στό Μητροπ. Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Καστοριᾶς.
ΙΑΚΩΒΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Διακόνου (+ 1520, 1η Νοεμβρίου):
Ἀποτμήματα στή Μητρόπολη Διδυμοτείχου καί στή Μονή ἁγ. Ἀναστασίας Βασιλικῶν Θεσσαλονίκης.
ΙΑΚΩΒΟΥ τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ, τοῦ Μποροβίτσι Ρωσίας:
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, τῆς Νεαπόλεως Ἰταλίας (+ 305, 21η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο ΡΚ Καθεδρικό Ναό Νεαπόλεως Ἰταλίας.
Εἶναι ἄξιο ἀναφορᾶς, ὅτι στή Νεάπολη φυλάσσεται καί στερεοποιημένο αἷμα τοῦ Ἱερομάρτυρος Ἰανουαρίου, τό ὁποῖο ὑγροποιεῖται 18 φορές τόν χρόνο.
ΙΑΣΩΝΟΣ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 29η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Θηβῶν.
Ἀποτμήματα στή Μητρόπολη Κερκύρας καί στίς Μονές Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Θεοφόρου (+ 107, 20ή Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Βεροίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, Βαρνάκοβας Ναυπακτίας καί Νταοῦ Πεντέλης, στήν Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Σμολένσκ Ρωσίας (+ 1210):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Σμολένσκ Ρωσίας.
ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Μηθύμνης Λέσβου (+ 1578):
Τά Λείψανα στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου καί Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους καί Ἀγάθωνος Φθιώτιδος.
ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Γοτθίας (+ 1786):
Ἀπότμημα στό Ναό ἁγ. Νικολάου - Μεταμορφώσεως, Μαριουπόλεως Οὐκρανίας.
ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ἰβηροσκητιώτου (+ 1814, 1η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους.
ΙΓΝΑΤΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ἀθωνίτου (+ 1814):
Ἡ Κάρα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Σκήτη Τιμίου Προδρόμου Ἁγίου Ὄρους.
ΙΔΗ (Idus) Ἁγίου, Ἐπισκόπου Βίντσεστερ Βρεττανίας (+ 705):
Τά Λείψανα στήν Ἐπισκοπή Βίντσεστερ Βρεττανίας.
ΙΕΡΟΘΕΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Ἀθηνῶν (1ος αἰ., 4η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Παν. Κυπαρισιωτίσσης Μεγάρων Ἀττικῆς.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΙΕΡΟΘΕΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἰβηρίτου (+ 1745, 13η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ Ὁσιομάρτυρος, τῆς Βεροίας (; 26η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Βεροίας.
ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ Ὁσίου, τοῦ Μεγάλου (+ 371, 21η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Κύκκου Κύπρου.
ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ Νεομάρτυρος, τοῦ Κρητός, τῆς ΚΠόλεως (+ 1804, 20ή Σεπτεμβρίου):
Μέρος Λειψάνων στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ἰρκούτσκ Σιβηρίας (+ 1731):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Ζναμένσκυ Ἰρκούτσκ Σιβηρίας.
ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΥ Ἁγίου, Μητροπ. Μόσχας (Βενιαμίνωφ, + 1879, 31η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας.
ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ τῆς Παρθένου, Πριγκιπίσσης Ὀσλάνσκυ (16ος αἰ., 6η Ἰουλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΙΟΥΔΑ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Δώδεκα (1ος αἰ., 19η Ἰουνίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Ρ Κ Βασιλική τοῦ ἁγ. Πέτρου Ρώμης καί στό ΡΚ Ναό ἁγ. Συμεών τοῦ Θεοδόχου Βενετίας.
ΙΟΥΛΙΟΥ Πρεσβυτέρου, τοῦ Αἰγινήτου (+ 401, 31η Ἰανουαρίου).
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ Κοζάνο Ἰταλίας.
Ἀπότμημα στό Ναό τῶν Αἰγηνιτῶν Ἁγίων Λειβαδίου Αἰγίνης.
ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ Διακόνου, τοῦ Αἰγινήτου (+ 391, 7η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ Καζάνο Ἰταλίας.
Ἀπότμημα στό Ναό τῶν Αἰγηνιτῶν Ἁγίων Λειβαδίου Αἰγίνης.
Ἡ ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων τῶν δύο Αἰγινητῶν Ἁγίων - πού ἔδρασαν στή Β. Ἰταλία ὡς συνεργάτες τοῦ ἁγ. Ἀμβροσίου Ἐπισκόπου Μεδιολάνων – τιμᾶται τήν 19η Μαϊου.
 ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Ταρσέως (+ 305, 21η Ἰουνίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντοκράτορος καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ Μάρτυρος (μητρός μ. Κηρύκου, + 305, 15η Ἰουλίου):
Μία ὠλένη μέ σάρκα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, Παλαιοκαστρίτσης Κερκύρας καί Κύκκου Κύπρου.
ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ Μάρτυρος (τῆς μετά Ἱερομάρτυρος Κυπριανοῦ, + 304, 2α Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Μέρος Κάρας στό Ναό ἁγ. Κυπριανοῦ Μενίκου Λευκωσίας.
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Κυπριανοῦ καί Ἰουστίνης Φυλῆς Ἀττικῆς.
ΙΣΑΑΚΙΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Νέα Θηβαϊδα Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· τῆς 21/4, τῆς 16/5 ἤ τῆς 20/11.
 ΙΣΑΑΚΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Μονῆς Δαλμάτων (; 3η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΙΣΑΑΚΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (+ 1090, 14η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
Μέρος Λειψάνων στή Μονή Κουντίν Τοροπέτς Ρωσίας.
ΙΣΙΔΩΡΟΥ Μάρτυρος, τῆς Χίου (+ 251, 14η Μαϊου):
Ἡ Κάρα καί μεγάλο μέρος τῶν Λειψάνων στό ὁμώνυμο Παρεκκλήσιο τοῦ ΡΚ Καθεδρικοῦ Ναοῦ ἁγ. Μάρκου Βενετίας.
Ἀποτμήματα στή Μητρόπολη Χίου καί στή Μονή Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ ὕπαρξη τῶν Λειψάνων τοῦ Μάρτυρος Ἰσιδώρου στή Χίο, μαρτυρεῖται ἤδη κατά τόν 6ο αἰ. ἀπό τόν ἁγιολόγο ἅγ. Γρηγόριο Τουρώνης. Προηγουμένως, τόν 5ο αἰ., ὁ ἅγ. Μαρκιανός, Οἰκονόμος τῆς Ἁγίας Σοφίας ΚΠόλεως, εἶχε μεταφέρει στή Βασιλεύουσσα τήν Κάρα καί μέρος τῶν Λειψάνων τοῦ Μάρτυρος, τά ὁποῖα κατέθεσε σέ παρεκκλήσιο τοῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας στό Πέραν. Τά ὑπόλοιπα Λείψανα τοῦ Μάρτυρος ἀφαιρέθηκαν ἀπό τήν Χίο τό 1125, μέ τήν βοήθεια τοῦ Βενετικοῦ Στόλου, ἀπό τόν Ἑλληνόφωνο Λατίνο Κληρικό Cebrano Cebrani, μέ τήν εὐκαιρία στρατιωτικῆς ἀποστολῆς στήν Ἀνατολή τοῦ Δόγη Δομηνίκου Michiel. Τό 1356 (1η Μαϊου) τά Λείψανα τοῦ Μάρτυρος κατατέθηκαν σέ Παρεκκλήσιο πρός τιμήν του, μέσα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ ἁγ. Μάρκου.
Τήν 17. 9. 1626 ἡ Κάρα τοῦ Ἁγίου κλάπηκε ἀπό τήν Τουρκοκρατούμενη ΚΠολη μέ τήν βοήθεια ντόπιου Χριστιανοῦ, ὁ ὁποῖος πληρώθηκε ἀδρότατα ἀπό τίς Βενετικές Ἀρχές. Ἡ Κάρα ἔφθασε στή Βενετία τήν 1. 3. 1627 καί κατατέθηκε στό Θησαυρό τοῦ ἁγ. Μάρκου. 
ΙΣΙΔΩΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Πηλουσιώτου (+ 436 – 440, 4η Φεβρουαρίου):
·Ἀποτμήματα στίς Μονές Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους καί Ἀγάθωνος Φθιώτιδος.
ΙΣΙΔΩΡΟΥ τοῦ Ροστώφ Ρωσίας, διά Χριστόν Σαλοῦ (+ 1474, 14η Μαϊου):
Τά Λείψανα στό Ναό Ἀναλήψεως Ροστώφ Ρωσίας.
ΙΩΑΚΕΙΜ τοῦ Δικαίου, πατρός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (1ος αἰ., 9η Σεπτεμβρίου):
Ἀπότμημα στό Ναό τῆς Παναγοῦδας Θεσσαλονίκης.
ΙΩΑΚΕΙΜ - ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπ. Ζιχνῶν Μακεδονίας (+ 1333, 12η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρῶν.
ΙΩΑΚΕΙΜ Ὁσίου, τῶν Νοτενῶν Ἀχαϊας (16ος - 17ος αἰ., 3η Ἰουλίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Νοτενῶν Ἀχαϊας καί Χρυσοπηγῆς Δίβρης Ἡλείας.
Μία δεκαετία μετά τόν θάνατο τοῦ ὁσ. Ἰωακείμ, ἐμφανίσθηκε "ἐν ὁράματι" στόν τότε Πατριάρχη ΚΠόλεως καί τοῦ ζήτησε τήν ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του, τήν ὁποία διενήργησε ὁ τότε Μητροπολίτης Παλαιῶν Πατρῶν. Κατά τήν ἀνακομιδή τό Λείψανο βρέθηκε ἀδιάφθορο, "σῶον καί ἄφθαρτον καί πλῆρες οὐρανίου εὐωδίας"! καί κατατέθηκε στό Καθολικό τῆς Μονῆς Νοτενῶν. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθήκες διαλύθηκε, σέ κάποια ἀπό τίς ἱστορικές περιπέτειες τῆς Μονῆς πάντως, ἡ τιμία Κάρα μαζί μέ ἄλλα κειμήλια χάθηκε. 
ΙΩΑΚΕΙΜ Ὁσίου, τοῦ Ἰθακησίου (+ 1868, 2α Μαρτίου καί 23η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Τά λοιπά Λείψανα στό Ναό ἁγ. Βαρβάρας Ἰθάκης.
ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μεγάλου (+ 846, 4η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί ἡ σιαγόνα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος Κάρας στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας.
Ἀπότμημα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Σκήτης Τσετατσούϊα Ρουμανίας (+ 1638):
Τά Λείψανα στή Σκήτη Τσετατσούϊα Ρουμανίας.
ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ντεβίτς Κοσσυφοπεδίου (14ος αἰ., 7η Μαϊου καί 15η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ντεβίτσυ Κοσσυφοπεδίου.
ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ Α’ Ἁγίου, Πατρ. Σερβίας (+ 1279, 25η Μαϊου καί 3η Σεπτεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Σοπόσανι Σερβίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Προδρόμου (1ος αἰ., 7η Ἰανουαρίου):
Μέρη Κάρας στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους, στό Μεγάλο Τζαμί τῆς Δαμασκοῦ καί στό Μουσεῖο Τόπ Καπί τῆς ΚΠόλεως.
Μέρος τῆς σιαγόνας "μετά τριῶν ὀδόντων" στή Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά ἀδιάφθορη στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα δεξιᾶς στή Μητρόπολη Μαυροβουνίου.
Ἡ ἀριστερά στό Μουσεῖο Τόπ Καπί ΚΠόλεως.
Ὁ δείκτης τῆς δεξιᾶς στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῆς ἀριστερᾶς στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Τέσσερα τμήματα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα τῆς ἀριστερᾶς "μετά αἵματος" στή Μονή Μακρυνοῦ Μεγάρων.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων, Παντοκράτορος καί ἁγ. Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Κύκκου Κύπρου, στίς Λαύρες Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας καί ἁγ. Ἀλξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως, στόν ὁμώνυμο Ναό Tournai Γαλλίας καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Ἡ "πλεξίδα" του στή Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας.
Τό Λείψανο τοῦ Τιμίου Προδρόμου κήδευσαν οἱ μαθητές του (Μάρκ. 6, 21 - 29). Δέν εἶναι γνωστό πότε ἀνακομίσθηκε, κατά τήν ἀνακομιδή πάντως βρέθηκε ἀδιάφθορο, ἀφοῦ κατά τόν διωγμό τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη, κάηκε ὁλόκληρο στήν Σεβαστούπολη. Ἀπό τήν καταστροφή αὐτή διασώθηκαν μόνο τά χέρια του καί βέβαια ἡ τιμία του Κεφαλή, ἐπειδή δέν φυλάσσονταν μαζί μέ τό σῶμα.Περί τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου ΠροδρόμουΚατά τόν Ἱστορικό Δοσίθεο, Πατριάρχη Ἱεροσολύμων, ἀδιάφθορη διαφυλάχθηκε καί ἡ Τιμία Κάρα τοῦ Βαπτιστοῦ.
Γιά πρώτη φορά ἡ Κάρα βρέθηκε στά Ἀνάκτορα τοῦ Ἡρώδη ἀπό δύο μοναχούς, "δι' ἐπιφανείας καί ἀποκαλύψεως τοῦ ἰδίου τοῦ Βαπτιστοῦ" καί μεταφέρθηκε στήν Ἔμεσσα τῆς Συρίας, ὅπου ἀλληλοδιαδόχως ἔφθασε στά χέρια τοῦ Ἀρειανοῦ Ἱερομονάχου Εὐσταθίου.
Γιά δεύτερη φορά ἡ Κάρα βρέθηκε κρυμμένη σέ σπήλαιο, "ἐντός ὑδρίας", καί ἀνακομίσθηκε στήν ΚΠολη, ὅπου κατατέθηκε στόν πρός τιμή τοῦ Προδρόμου Ναό, στό Ἕβδομο.
Γιά τήν τρίτη Εὕρεση τῆς Κάρας δέν σώθηκαν ἰδιαίτερες λεπτομέρειες. Εἶναι γνωστό μόνο, ὅτι βρέθηκε στά Κόμμανα τῆς Καππαδοκίας, "ὑπό τινος Ἱερέως, ἐντός ἀργυροῦ ἀγγείου καί εἰς τόπον ἱερόν" καί ἀπό ἐκεῖ ἀνακομίσθηκε καί πάλι στήν ΚΠολη.
Ἀπό Ἐγκώμιο τό ὁποῖο ἔγραψε ὁ ὅσ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, πιθανολογεῖται ὅτι ἴσως ὑπῆρχε στή Μονή τοῦ Στουδίου μέρος ἤ καί ὅλη ἡ ἁγία Κάρα. Στήν ἱστορική συνέχεια ἡ Κάρα διαφυλάχθηκε στή Βλαχία (ἄγνωστο ἀπό ποιόν καί πότε δωρήθηκε), διότι τόν 16ο αἰ. μέρος της δωρήθηκε στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, ἀπό τόν Ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας Νεάγκο Μπασαράμπη (1512 - 1521), ὁ ὁποῖος πλήρωσε καί τήν δαπάνη κατασκευῆς τῆς χρυσῆς λειψανοθήκης της. Τό 1765, ἐνῶ Διονυσιάτες μοναχοί τήν μετέφεραν στό μετόχι τους στό νησί τοῦ ἁγ. Εὐστρατίου, γιά τήν σωτηρία τῶν κτημάτων ἀπό καταστροφική ἀκρίδα, τό πλοῖο τους λαφυραγωγήθηκε ἀπό πειρατές καί ἡ Προδρομική Κάρα κατέλειξε στό Μεγάλο Τζαμί τῆς Δαμασκοῦ, ὅπου φυλάσσεται σέ εἰδικό κουβούκλιο. (Σωτ. Ν. Καδᾶ, "Ἡ Ἱερά Μονή ἁγ. Διονυσίου - Προσκυνηματικός Ὁδηγός - Ἱστορία - Τέχνη - Κειμήλια", 2002, σελ. 130).
Ἄλλο μέρος τῆς Κάρας διαφυλάχθηκε στή Μονή Καλούτι τῆς Βλαχίας (Μετόχιο τοῦ Παναγίου Τάφου). Τό τμῆμα ἐκεῖνο "ἔνεκα τῶν περιστάσεων", μετέφερε στά Ἱεροσόλυμα ὁ Πατριάρχης Δοσίθεος, χωρίς νά εἶναι γνωστό πού βρίσκεται σήμερα. Ὁ ἴδιος γράφει στήν Ἱστορία του: "Ἀπεδημήσαμεν ἀπό ΚΠόλεως εἰς Βλαχομπογδανίαν, ὅτε καί τά Μοναστήρια Καλούη καί Οὐγκρέη ἐλάβομεν· ἐν δέ τῷ Καλούῃ μοναστηρίῳ, ἦν μέρος τῆς Τιμίας Κάρας τοῦ Προδρόμου, ὅπερ - τό ἀμφίβολον τοῦ τόπου κατανοήσαντες - ἀνηνέγκαμεν εἰς Ἱερουσαλήμ" (σελ. 1216).
Μετά τίς Σταυροφορίες ἐμφανίσθηκε στή Δύση κάρα πού ἀποδόθηκε στόν Τίμιο Πρόδρομο, γιά τήν διαφύλαξή της μάλιστα κτίσθηκε ὁ Κάθεδρικός Ναός τῆς Ἀμμιένης, ὁ μεγαλύτερος Γοτθικοῦ ρυθμοῦ Ναός τῆς Εὐρώπης .
Περί τῶν χειρῶν τοῦ Τιμίου Προδρόμου
Ἡ ἀδιάφθορη δεξιά τοῦ ἁγ. Ἰωάννη ὑπέστη καί αὐτή ἀνάλογες μέ τήν Κάρα ἱστορικές περιπέτειες. Κατά τήν συναξαριστική παράδοση τήν δεξιά τοῦ Προδρόμου ἔλαβε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς καί τήν κατέθεσε στήν πατρίδα του Ἀντιόχεια. Μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη κατά τήν βασιλεία τῶν Αὐτοκρατόρων Κωνσταντίνου Ζ' καί Ρωμανοῦ Β'.
Τό 1403, ὁ Ρούϊ Γκονζάλες Ντέ Καλβίχο (Ἰσπανός ἀπεσταλμένος στήν Αὐλή τοῦ Ταμερλάνου), τήν προσκύνησε στήν Μονή Περιβλέπτου ΚΠόλεως (κτίσμα Ρωμανοῦ Γ, 1031 - 1034). "Ἦταν τό δεξί του χέρι - γράφει - ἀπό τόν ἀγκῶνα ὡς τήν παλάμη, πολύ γερό καί νωπό, ἄν καί λένε πώς ὅλο τό σῶμα τοῦ εὐλογημένου Ἰωάννη στέγνωσε, ἐκτός ἀπό τό δάκτυλο τοῦ δεξιοῦ του χεριοῦ, μέ τό ὁποῖο ἔδειξε ὅταν εἶπε, "ἰδού ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ". Καί τό χέρι αὐτό ἔμοιαζε νά εἶναι ζωντανό· ἦταν πλαισιομένο ἀπό ἕνα λεπτό χρυσό σύρμα, ἔλειπε ὅμως τό μεγάλο δάκτυλο.» (Ρούϊ Γκονζάλες Ντέ Καλβίχο, "Ταξείδι στήν Αὐλή τοῦ Ταμερλάνου", σελ. 101 - 102· καί Νικ. Κοντάκωφ, "Βυζαντινές Ἐκκλησίες καί μνημεία τῆς ΚΠόλεως", Ὀδησσός 1886, σελ. 69).
Ὁ λόγιος Ἁγιορείτης Γεράσιμος Σμυρνάκης σημειώνει γιά τήν δεξιά τοῦ Ἁγίου, ὅτι, "ἡ χείρ αὕτη ὡς καί ἡ Κάρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, κομισθεῖσαι εἰς ΚΠολιν, ἐπί πέντε ἑκατονταετηρίδας εὑρίσκοντο ἐν τῷ Μοναστηρίῳ τοῦ Πετρίου, κατά δέ τήν Ἅλωσιν τῆς ΚΠόλεως μετά τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου, τῆς Λόγχης καί τοῦ Σπόγγου, κατετέθησαν ἐν τῷ Σουλτανικῷ Θησαυροφυλακίῳ... Κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1482 ὁ Σουλτάνος Βαγιαζήτ συνωμολόγησε συνθήκην μετά τοῦ Μεγάλου Ταξιάρχου τῆς Ρόδου, ἐπί τοῖς ὅροις, ἵνα εἰρήνη κρατῆ κατά ξηράν καί θάλασσαν, ἐμπορική ἐλευθερία, κ.λ.π. - ἔτι δέ μυστικήν συνθήκην ἀφορῶσαν εἰς τόν ἀδελφόν αὐτοῦ Τζέμ, τόν διεκδικοῦντα τόν Θρόνον, δι' ἧς ἀνεδέχετο νά πληρώση 45.000 δουκάτα τῷ Μεγάλῳ Ταξιάρχῃ, ἄν τό Τάγμα αὐτοῦ καθείργνυε τόν Τζέμ. Μαθών δέ ὅτι ὁ Ταξιάρχης ἐξεπλήρωσεν τήν ἀφορῶσαν αὐτόν ὑποχρέωσιν, ἀπέστειλε καί αὐτός - κατά Μάϊον τοῦ 1438 - τό συνομολογηθέν ποσόν τῶν δουκάτων, συγχρόνως δέ βαρυτιμότατον δῶρον ἐντός κυπαρρισίνης θήκης, τήν δεξιάν χεῖρα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ἐπιμελῶς ἐν σηρικῷ ὑφάσματι ἐνειλημένην". (Γερασίμου Σμυρνάκη, "Τό Ἅγιον Ὄρος", σελ. 511).
Ἡ δεξιά τοῦ Ἁγίου φυλάχθηκε στή Μάλτα, ὅπου ἡ ἕδρα τῶν Ἰωαννιτῶν Ἰπποτῶν, μέχρι τό 1799. Τότε, μέ τήν κατάληψη τῆς νήσου ἀπό τούς Γάλλους, οἱ Ἰππότες στράφηκαν γιά βοήθεια πρός τήν Ρωσία καί τήν 12η Ὀκτωβρίου 1799 πρόσφεραν στόν Τσάρο Παῦλο Α' τεμάχιο τοῦ Τιμίου Ξύλου, τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας Φιλερήμου καί τήν δεξιά τοῦ Προδρόμου. Τά κειμήλια κατατέθηκαν στό Παρεκκλήσιο τοῦ Χειμερινοῦ Ἀνακτόρου. Ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἀπό τό 1800, τιμᾶ τό γεγονός τήν 12η Ὀκτωβρίου. Δέν εἶναι γνωστές οἱ συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποίες ἡ Προδρομική δεξιά ἔφθασε στήν Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἐπίσης δέν εἶναι γνωστές οἱ συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποίες τό κειμήλιο βρέθηκε στήν ΚΠολη. Ἤδη ἀπό το 1878, ὁ Μητροπολίτης πρ. Βελεγράδων Ἰερεμίας ὁ ὁποῖος κοινοβίασε στήν Μονή Διονυσίου, κατέβαλε προσπάθειες γιά τήν ἐπανάκτηση τοῦ κειμηλίου. Στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰ. τό κειμήλιο ἦταν στήν κατοχή τοῦ μυστικοσύμβουλου τῆς Πρωσίας στήν ΚΠολη Ἰωάννη Φραγκόπουλου, ὁ ὁποῖος καί τό εἶχε διακοσμήσει. Ἐπεστράφη στήν Μονή Διονυσίου τήν 10. 3. 1802, χάρις στίς προσπάθειες τοῦ Προηγουμένου Ἰωακείμ Ἁγιοστρατίτη (σέ ἀνάμνηση τελεῖται ἀγρυπνία τήν Δ' Κυριακή τῶν Νηστειῶν).
Στό ἴδιο ἔργο του ὁ Καλβίχο σημείωνει γιά τήν ἐπίσκεψη τῆς Ἰσπανικῆς Ἀποστολῆς στόν Ναό τοῦ Προδρόμου. Πρόκειται γιά Ναό πού ἔκτισε ὁ Θεοδόσιος Α' ὁ Μέγας, κοντά στά Ἀνάκτορα τῶν Βλαχερνῶν. Εἶχε μορφή βαπτιστηρίου καί ἦταν διακοσμημένος μέ ἐξαίρετα ψηφιδωτά. Ὁ ψηλός θόλος του στηριζόταν σέ τέσσερεις κίονες ἀπό πράσινο ἴασπι! Οἱ θύρες του ἦσαν ἀργυρές ἐπιχρυσωμένες! "Κοντά στίς πόρτες - γράφει - βλέπεις τέσσερεις μικρές κολόνες ἀπό ἴασπι, μέ ἀργυρές καί ἐπίχρυσες γραμμές, οἱ ὁποίες συμπλέκονται σέ σχῆμα σταυροῦ μέ πολλά πετράδια"!. Ἐκεῖ φυλάσσονταν ἡ ἀδιάφθορη ἀριστερά τοῦ Ἁγίου. "Τήν ἴδια ἡμέρα - γράφει - μᾶς ἔδειξαν τό ἀριστερό χέρι (ἀπό τόν ὤμο ὡς τήν παλάμη) τοῦ ἁγ. Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστή. Εἶχε τόσο στεγνώσει, πού ἔβλεπες μόνο δέρμα καί ὀστά· ἡ ἄρθρωση τοῦ ἀγκῶνα ἦταν ἀπό χρυσό καί πολύτιμα πετράδια" (αὐτ. σελ. 97 - 98). 
ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀρχιεπ. ΚΠόλεως (+ 407, 13η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα μέ ἀδιάφθορο τό ἀριστερό αὐτί στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά ἀδιάφθορη στή Μονή Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους.
Δύο τμήματα τῆς ἀριστερᾶς στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους καί ἕνα τμῆμα της στή Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
Μεγάλο τεμάχιο κνήμης καί τέσσερα τεμάχια στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Δάκτυλος στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀδιάφθορο μέρος στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους, Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, τοῦ Δαμασκηνοῦ (+ 760, 4η Δεκεμβρίου):
Ἀπότμημα στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Πολεμιστοῦ:
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Ἀναργύρου (+ 311, 31η Ἰανουαρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας καί Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους καί Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, τοῦ Ἐλεήμονος, Ἀρχιεπ. Ἀλεξανδρείας (+ 620, 12η Νοεμβρίου):
Μεγάλο μέρος τῶν Λειψάνων στό Ναό ἁγ. Μαρτίνου Μπρατισλάβας Σλοβακίας.
Μέρη Κάρας στίς Μονές Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους, Μεγ. Μετεώρου καί Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας καί Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους, Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων (περισσότερα τοῦ ἑνός), Γκούρας Τρικάλων καί Κύκκου Κύπρου καί στόν ὁμώνυμο Μητροπολιτικό Ναό Λεμεσοῦ Κύπρου.
Με τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος ὑφίσταται πρόβλημα. Γιά τούς Ρωμαιοκαθολικούς τό Λείψανό του βρίσκεται ἀδιάφθορο στή Βενετία (βλ. Περιοδικό "Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν" Ἱ. Μ. Μεταμ. Σωτῆρος Ναυπάκτου, φ. 46, σελ. 61), ἐνῶ - σύμφωνα μέ ἄλλη πηγή - τό σύνολο τῶν Λειψάνων του σήμερα βρίσκεται στό ΡΚ Ναό ἁγ. Μαρτίνου Μπρατισλάβας Σλοβακίας (Δημ. Καππαῆ, "Οἱ ἐν Λεμεσῷ διαλάμψαντες Ἅγιοι", σελ. 139).
Οἱ μαρτυρίες σχετικά μέ τήν γνησιότητα τοῦ Λειψάνου πού φυλάσσεται στή Βενετία δέν εἶναι ἰσχυρές. Τό 1249 ὁ Βενετός Λορέντζος Bragadin, μέ διαταγή τοῦ Δόγη Giacomo Tiepolo, ἔφερε από τήν Ἀλεξάνδρεια στή Βενετία ἕνα ἄφθαρτο σῶμα τό ὁποῖο ἀποδόθηκε στόν ἅγ. Ἰωάννη τόν Ἐλεήμονα, παρά τό γεγονός ὅτι ὁ Ἅγιος κοιμήθηκε στήν Κύπρο καί ὄχι στήν Αἴγυπτο. Τό λείψανο αὐτό κατατέθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἰωάννη στή Bragora τῆς Βενετίας, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Ἀντίθετα ἰσχυρά τεκμηριωμένη εἶναι ἡ ἄποψη, ὅτι τό ἀδιάφθορο Λείψανο τοῦ Ἁγίου εἶχε ἀνακομισθεῖ στήν ΚΠολη, ὅπου τόν 14ο καί 15ο αἰ. διάφοροι ἐπώνυμοι προσκυνητές τό προσκύνησαν στή Μονή τῆς κυρά – Μάρθας (Μαρίας Παλαιολογίνας, ἀδελφῆς τοῦ Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου). Μετά τήν Ἅλωση τῆς Πόλεως ἀπό τούς Τούρκους (1453), ὁ Μωάμεθ Β’ Πορθητής τό δώρησε στό Βασιλιᾶ τῆς Οὐγγαρίας Ματθαῖο Κορβῖνο (1458 – 1490), ὁ ὁποῖος τό κατέθεσε στό Ἀνακτορικό Παρεκκλήσιο τοῦ Φρουρίου τῆς Βούδας. Στή συνέχεια τό 1530 τό Λείψανο μεταφέρθηκε στό Tell τῆς Μπρατισλάβας, ἀπό τόν Φερδινάνδο Α’. Ἕναν αἰῶνα ἀργότερα, τό 1630, ὁ Φερδινάνδος Β’ τό κατέθεσε στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ ἁγ. Μαρτίνου Μπρατισλάβας, ὅπου μέχρι τό 1830 γίνονταν οἱ στέψεις τῶν Οὔγγρων Βασιλέων.
Σχετικά μέ τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Ἰωάννου, ὁ Κύπριος Ἱστορικός ἀρχιμ. Κυπριανός γράφει σχετικά: "Τά ἅγια Λείψανα αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου... πολλάκις αὐτός ἐγώ ἐπροσκύνησα κατά τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, τήν 12ην Νοεμβρίου. Ἦταν ὁ Ἅγιος, ὡς φαίνεται ἀπό τό Λείψανό του, μακρύς εἰς τήν ἡλικίαν καί θεωρητικώτατος" ("Ἱστορία χρονολογική τῆς ν. Κύπρου", Βενετία 1788, σελ. 349). Ἡ ἔκφραση αὐτή προϋποθέτει ὅτι φυλάσσονταν στήν Κύπρο ὁλόκληρο λείψανο καί ὄχι ὀστά, τουλάχιστον μέχρι τήν ἐποχή τοῦ ἀρχιμ. Κυπριανοῦ.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Κασσιανοῦ (+ 435, 29η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή ΡΚ Μονή ἁγ. Βίκτωρος Μασσαλίας Γαλλίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Δαμάστας Φθιώτιδος καί Κύκκου Κύπρου.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τῆς Κλίμακος (+ 649, 30ή Μαρτίου):
Μέρος Κάρας στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παν. Δαμάστας Φθιώτιδος καί Παν. Τουρλιανῆς Μυκόνου.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Μοναγρίου (; 4η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα Κάρας στή Μονή Παναγίας Ἀμασγοῦς Κύπρου.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, τοῦ Νηστευτοῦ, Πατρ. ΚΠόλεως (+ 595, 2α Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἀγάθωνος Φθιώτιδος.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους καί Βαρνάκοβας Ναυπακτίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, Δουκός τῆς Ἀλεξανδρείας (19η Μαϊου):

Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Πέτρου Καστέλλο Βενετίας.
Ἄγνωστος στούς Ὀρθοδόξους Συναξαριστές. Κατά τήν Βενετική παράδοση τά Λείψανά του ἀφαίρεσε τό 1214 ἀπό τόν Ναό τῆς Παναγίας Ψυχοσώτηρας ΚΠόλεως, ὁ ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγ. Δανιήλ Βενετίας Ραλάνδος, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Δόγη Πέτρου Zianni. Ἀργότερα τά Λείψανα μεταφέρθηκαν στό Ναό τοῦ ἁγ. Πέτρου Καστέλλο Βενετίας, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται, παραδόξως ἐνδεδυμένα ἀρχιερατικά ἄμφια! Ἡ μνήμη του τήν 19η Μαϊου κατά τήν Βενετική παράδοση. 
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Παλαιολαυρίτου (; 20ή Ἀπριλίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παν. Τουρλιανῆς Μυκόνου.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Κουκουζέλη (+ 1341; 1η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα καί ἄλλα Λείψανα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Ἄννης Λυγαριᾶς Λαμίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Ἡσυχαστοῦ, Ἐπισκόπου Κολωνίας (+ 558, 3η Δεκεμβρίου):
Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ὑόρκης Βρεττανίας (+ 721, 7η Μαϊου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Μπέβερλυ Βρεττανίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Καλυβίτου (450; 15η Ἰανουαρίου):
Ἡ δεξιά ἀδιάφθορη στή Μονή Χρυσοπηγῆς Χανίων.
Ἀποτμήματα στή Βουλγαρική Σκήτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί στίς Μονές Λειμῶνος Λέσβου καί Γκούρας Τρικάλων.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Λαμπαδιστοῦ (; 4η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Μέρος τῶν Λειψάνων στίς Μονές Κύκκου καί Σταυροβουνίου Κύπρου.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἐρημίτου, τῆς Κρήτης (16ος, 7η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Ἀθανασίου Ὀμβριακῆς Φθιώτιδος.
Ἀπότμημα στή Μονή Γουβερνέτου Χανίων.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Θεριστοῦ (11ος αἰ., 23η Φεβρουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό Στῦλο Καλαβρίας Ἰταλίας.
Ἀπότμημα στήν ὁμώνυμη Μονή Στύλου Καλαβρίας Ἰταλίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τῆς Ρίλας Βουλγαρίας (10ος αἰ., 19η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Ρίλας Βουλγαρίας.
Ἡ δεξιά παλάμη στή Μονή Κεχροβουνίου Τήνου.
ΙΩΑΝΝΟΥ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΥ Ἁγίου, Ἡγεμόνος τῶν Σέρβων (+ 1015, 22α Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ἐλβασάν τῆς Ἀλβανίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ξένου, τῆς Κρήτης (11ος αἰ., 20ή Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στόν ὁμώνυμο Ναό Τσουρουνιανῶν Κισσάμου Κρήτης.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, τοῦ Καλοκτένους, Μητροπ. Θηβῶν (12ος αἰ., 29η Ἀπριλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Βενετία.
ΙΩΑΝΝΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Σουτσεάβας Ρουμανίας (+ 1292, 2α Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Σουτσεάβας Ρουμανίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Μάρτυρος, τῆς Λιθουανίας (+ 1347, 14η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στό Ναό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Βίλνιους Λιθουανίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Σούζνταλ Ρωσίας (+ 1373, 15η Ὀκτωβρίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Σούζνταλ Ρωσίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, Δεσπότου τῆς Σερβίας (Μπράνκοβιτς, + 1493, 10η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Κουπίνοβο Σερβίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ποταμίτου:
Ἡ Κάρα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΙΩΑΝΝΟΥ Νεομάρτυρος, τῶν Ἰωαννίνων (+ 1526, 18η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
Ἀπότμημα στή Μονή Δουσίκου Τρικάλων.
ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ, τῆς Μόσχας (+ 1589, 3η Ἰουλίου)
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό ἁγ. Βασιλείου Κόκκινης Πλατείας Μόσχας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Νεομάρτυρος, Οἰκονόμου Νεομ. Ἡγεμόνος Κων/νου Μπρινκοβεάνου (Βακαρέσκου, + 1714, 16η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στό Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου Βουκουρεστίου.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, Μητροπ. Τομπόλσκ Σιβηρίας (+ 1715, 10η Ἰουνίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό Ἁγίας Σκέπης Τομπόλσκ Σιβηρίας.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Ἰωάννου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο στίς ἀρχές τοῦ 20οῦ αἰ., ὅταν ὁ τότε Ἀρχιεπίσκοπος Λιθουανίας Τύχων (ὁ ἔπειτα Πατριάρχης Μόσχας καί Ἱερομάρτυς, + 1925), διενήργησε ἐξέταση μέ ἐντολή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά τό 1916.
Τό χαριτόβρυτο Λείψανό του εἶναι σήμερα κατατεθημένο στόν Ναό τῆς Ἁγίας Σκέπης, στό Τομπόλσκ. Τά θαύματά του εἶναι τόσα (ἀπό τά ὁποῖα προσωνομάσθηκε Θαυματουργός), ὥστε λέγεται χαρακτηριστικά, ὅτι "τό μονοπάτι πρός τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Ἰωάννη, δέν θά χορταριάσει ποτέ" !
ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Ρώσου, τοῦ Ὁμολογητοῦ (+ 1730, 27η Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό ὁμώνυμο Προσκύνημα Προκοπίου Εὐβοίας.
Ἡ δεξιά στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Ἰωάννου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, μετά ἀπό ἐμφάνισή του σέ γέροντα Κληρικό, καί κατατέθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου, στό Προκόπιο τῆς Καππαδοκίας. Τό 1832 στρατιώτες τοῦ Ὀσμάν Πασά προσπάθησαν νά τό πυρπολήσουν, ἀλλά διαφυλάχθηκε "ὑπό θείας δυνάμεως" καί διασώθηκε ἀπό τίς φλόγες θαυματουργικά. Τό 1924, κατά τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν Ἑλλάδας καί Τουρκίας, μεταφέρθηκε ἀπό πρόσφυγες τοῦ Προκοπίου στό σημερινό Νέο Προκόπιο Εὐβοίας, ὅπου τό 1930 ἄρχισε ἡ ἀνέγερση μεγάλου πρός τιμήν του Ναοῦ. Ἡ δεξιά τοῦ ὁσ. Ἰωάννου δόθηκε ἀπό τούς κατοίκους τοῦ παλαιοῦ Προκοπίου τό 1881, στόν ἀντιπρόσωπο τῆς Μονῆς Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους Ἱερομόναχο Διονύσιο, σέ ἀντάλλαγμα γιά τήν μεγάλη βοήθεια τῆς Μονῆς στήν ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ τοῦ Ὁσίου πάνω στόν τάφο του. 
ΙΩΑΝΝΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Μονεμβασίας (+ 1773, 21η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα καί τμήματα χειρῶν καί ποδῶν στή Μονή Ζερμπίτσας Σπάρτης.
Μέρος Λειψάνων στό Ναό Ἁγίων 40 Μαρτύρων Λαρίσης.
Μέρος χειρός στή Μονή Βουλκάνου Μεσσηνίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Νεομάρτυρος, τῶν Ἀγράφων:
Ἡ Κάρα στή Μονή Δουσίκου Τρικάλων.
ΙΩΑΝΝΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Κονίτσης (+ 1814, 23η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσιομάρτυρος (;):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό Ναό Παναγίας Ἀμασγοῦς Κύπρου.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, τῆς Κροστάνδης Ρωσίας (+ 1905, 20ή Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Ἰωάννου τῆς Ρίλας Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, τῆς Κόρμας Λευκορωσίας (+ 1917, 18η Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν ἐνοριακό Ναό τῆς Κόρμα Λευκορωσίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Μπόλνιζι Γεωργίας (11ος αἰ., 10η Μαρτίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Μπόλνιζι Γεωργίας.
ΙΩΑΝΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἴβηρος (19ος - 20ός αἰ., 13η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή Γενν. Θεοτόκου Βηθανίας Τιφλίδος.
ΙΩΑΣΑΦ Ὁσίου, υἱοῦ Ἀβενήρ Βασιλέως τῶν Ἰνδιῶν (4ος αἰ., 26η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους.
ΙΩΑΣΑΦ Ὁσίου, τοῦ Μετεωρίτου (+ 1422, 20ή Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
ΙΩΑΣΑΦ Ὁσίου, Ἡγεμόνος Ἀνδρέου τοῦ Κουμπένσκ Ρωσίας (+ 1453, 10η Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Σωτηρόπετρας Βολόγδας Ρωσίας.
ΙΩΑΣΑΦ Ἁγίου, Ἐπ. Μπέλγκοροντ Ρωσίας (+ 1754, 4η Σεπτεμβρίου καί 10η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Μεταμ. Σωτῆρος Μπέλγκοροντ Ρωσίας.
Τό σκήνωμα τοῦ ἁγ. Ἰωάσαφ ἐνταφιάσθηκε στό Μπέλγκοροντ τρεῖς περίπου μῆνες μετά τήν κοίμησή του (στό τέλος Φεβρουαρίου 1755), χωρίς νά παρουσιάζει σημεία φθορᾶς! Τό 1756 ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί κατατέθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τῆς ἕδρας του. Μετά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, τό Λείψανο ἐκτέθηκε στό Μουσεῖο Ἀθεϊας τοῦ Λένινγκραντ (προηγουμένως Ναό τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν). Τό 1970 γλύτωσε τήν καταστροφή, χάρη στήν πίστη ἑνός τεχνικοῦ τοῦ Μουσείου, τοῦ Ἀρκαδίου Σοκολώφ, ὁ ὁποῖος τό ἔκρυψε στή στέγη τοῦ Ναοῦ. Μετά τήν θαυμαστή Εὕρεση τῶν Λειψάνων τοῦ ὁσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ στόν ἴδιο Ναό, τό 1991 (βλ. Ἀντ. Μάρκου, "Ἡ Εὕρεσις τῶν Λειψάνων τοῦ ὁσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ"· Περιοδικό "Κήρυξ", τ. 1991, σελ. 267 - 271), μέ ὑπόδειξη τοῦ Σοκολώφ βρέθηκε καί τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Ἰωάσαφ καί ἐπιστράφηκε στήν Ἐπισκοπή Μπέλγκοροντ, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. 
ΙΩΒ Ὁσίου, τοῦ Σιναϊτου (14ος αἰ, 6η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ντράχας Σερβίας.
ΙΩΒ Ἁγίου, πρώτου Πατριάρχου Ρωσίας (+ 1609, 5η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
ΙΩΒ Ὁσίου, τοῦ Ποτσάεφ Οὐκρανίας (+ 1651, 28η Αὐγούστου, 10η καί 28η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Λαύρα Ποτσάεφ Οὐκρανίας.
ΙΩΝΑ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Δαμάστας Φθιώτιδος.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 21/9 (Ὁσίου, τοῦ Σαββαϊτη) ἤ τῆς 29/5 (Μάρτυρα). 
ΙΩΝΑ Ἁγίου, Μητροπ. Ρωσίας (+ 1461, 31η Μαρτίου, 27η Μαϊου καί 5η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Ἰωνᾶ ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1472 καί κατατέθηκε στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. Ἡ ἁγιότητά του διακηρύχθηκε Συνοδικά τό 1547. 
ΙΩΝΑ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Πέρμ Ρωσίας (+ 1470, 29η Ἰαν. καί 6η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στό Ναό Ευαγγ. Θεοτόκου Οὔστβιμ Βολόγδας Ρωσίας.
ΙΩΝΑ Ὁσίου, τῆς Ὀδησσοῦ (+ 1902, 17η Μαϊου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ὀδησσοῦ.
ΙΩΝΑ Ὁσίου, Στάρετς τοῦ Κιέβου (+ 1902, 9η Ἰανουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Ἁγίας Τριάδος Κιέβου.
ΙΩΣΗΦ Ἁγίου, τῆς Ἀριμαθαίας (1ος αἰ., 31η Ἰουλίου):
Ἕνας τῶν ὀδόντων στή Συλλογή τῆς ΡΚ Διεθνούς Σταυροφορίας Ἁγίων Λειψάνων.
ΙΩΣΗΦ Ὁσίου, τοῦ Ἀλαβέρντ Γεωργίας (+ 570, 15η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ἀλαβέρντ Γεωργίας.
ΙΩΣΗΦ Ὁσίου, τοῦ Σαμάκου, τοῦ Κρητός (+ 1511, 22α Ἰανουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό Παντοκράτορος Γαϊτανίου Ζακύνθου.
Τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Ἰωσήφ ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί ἀναπαύθηκε στή Μονή του στό σημερινό Ἡράκλειο, μέχρι τήν μεγάλη ἔξοδο τῶν Κρητῶν τοῦ 1669, κατά τήν κατάληψη τῆς Κρήτης ἀπό τούς Τούρκους, ὁπότε μεταφέρθηκε ἀπό πρόσφυγες στή Ζάκυνθο. (Βλ. Ἀρχιμ. Χατζῆ - Παρθενίου Κάρδαρη, "Ὁ ἅγ. Ἰωσήφ ὁ ἐκ Κρήτης - Βίος, Πολιτεία καί Ἀκολουθία αὐτοῦ", 1947). 
ΙΩΣΗΦ Ἁγίου, Μητροπ. Τιμισοάρας Ρουμανίας (+ 1656, 15η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Τριῶν Ἱεραρχῶν Τιμισοάρας.
ΙΩΣΗΦ Ἁγίου, Μητροπολίτου Ἀστραχάν Ρωσίας (+ 1672, 11η Μαϊου)
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Ἀναλήψεως Ἀστραχάν Ρωσίας.
ΙΩΣΗΦ Ὁσίου, τοῦ Καππαδόκου (18ος - 19ος αἰ.):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Κυπριανοῦ Φυλῆς Ἀττικῆς.
ΙΩΣΗΦ Ὁσίου, τοῦ Κρητός, τοῦ Γεροντογιάννη :
Ἀπότμημα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.

Κ
ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Μάρτυρος:
Μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· τῆς 22/3, τῆς 24/5, τῆς 29/7, τῆς 28/9, τῆς 7/11 ἤ τῆς 14/12.ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 705, 23η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Φρασινέϊ Ρουμανίας.
ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ρίμνικ Ρουμανίας (+ 1868, 11η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Τσέρνικας Βουκουρεστίου.
ΚΑΜΑΣΙ Μάρτυρος, τοῦ Νικολιτσέλ Ρουμανίας (4ος αἰ., 6η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κοκός Τούλτσεας Ρουμανίας.
ΚΑΝΔΙΔΟΥ Μάρτυρος, τῆς Τραπεζοῦντος, τοῦ μετά μ. Εὐγενίου (+ 303, 21η Ἰανουαρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παναγίας Σουμελᾶ Βερμίου.
ΚΑΡΠΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Θυατείρων, τοῦ μετά μ. Παπύλου (+ 251, 13η Ὀκτωβρίου):
Ἀπομήματα στίς Μονές Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους καί Τιμίου Σταυροῦ Σάμου.
ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ Ὁσίας, τῆς Ράξου Κρήτης (4ος αἰ., 17η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ὁδηγητρίας Τυμπακίου Κρήτης.
ΚΕΝΔΕΟΥ Ὁσίου, τῆς Κύπρου (; 6η Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΚΑΤΕΒΑΝ Μεγαλομάρτυρος, Βασιλίσσης τῆς Γεωργίας (+ 1624, 13η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί ἡ δεξιά στό Ναό ἁγ. Γεωργίου Ἀλαβέρντ Γεωργίας.
Τά λοιπά Λείψανα στή ΡΚ Βασιλική τοῦ ἁγ. Πέτρου Ρώμης.
ΚΗΡΥΚΟΥ Παιδομάρτυρος (+ 305, 15η Ἰουλίου):
Μέρος Κάρας στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῆς δεξιᾶς στή Μονή Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.
Μία ἀδιάφθορος παλάμη στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Μέρος τῆς ἀριστερᾶς χειρός καί τοῦ δεξιοῦ ποδός στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος ποδός στή Μονή Σιμωνόπετρας Ἁγίου Ὄρους.
Μία κερκίδα στή Μονή ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας.
Μέρος τῆς δεξιᾶς καί ἕνα τεμάχιο στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές ὁσ. Διονυσίου Λιτοχώρου Ὀλύμπου, Σταγιάδων Καλαμπάκας, Δουσίκου Τρικάλων, Ἀσωμάτων Πετράκη Ἀθηνῶν, ὁσ. Θεοδοσίου Ἄργους καί Κύκκου Κύπρου καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΚΙΚΙΛΙΑΣ Μάρτυρος, τῆς Ρώμης (+ 288, 22α Νοεμβρίου):
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο στήν ὁμώνυμη ΡΚ Βασιλική τῆς Ρώμης.
Ἀπότμημα στή Συλλογή τοῦ ΡΚ Ἀββαείου τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου, Φάργκο Νεβάδας Η.Π.Α.
Οἱ σύγχρονοι τοῦ μαρτυρίου τῆς ἁγ. Κικιλίας Χριστιανοί, ἔντυσαν τό σῶμα τῆς Μάρτυρος μέ χρυσοϋφαντα ὑφάσματα, τό τοποθέτησαν σέ ἕνα φέρετρο ἀπό κυπαρίσσι καί τό ἐνταφίασαν στήν Κατακόμβη τοῦ ἁγ. Καλλίστου.
Τό 822 ὁ Πάπας Πασχάλης Α', κατά τήν διάρκεια τῆς ἀναστηλώσεως τοῦ Ναοῦ πού ἀφιερώθηκε στή μνήμη της (πρόκειται γιά τήν ὁμώνυμη Βασιλική πού κτίσθηκε στή θέση τοῦ σπιτιοῦ της μετά τούς διωγμούς), θέλησε νά μεταφέρει τά Λείψανά της στό νέο Ναό, ἀλλά δέν μποροῦσε νά ἐντοπίσει τόν τάφο της. Τότε ἡ Ἁγία μέ ἐμφάνισή της τοῦ ὑπέδειξε τήν θέση τοῦ τάφου! Τό Λείψανο τῆς Μάρτυρος Κικιλίας βρέθηκε τότε ἀδιάφθορο, ἀνάμεσα στούς σκελετούς τῶν ἄλλων Μαρτύρων πού μαρτύρησαν μαζί της (τοῦ συζύγου της Βαλεριανοῦ, τοῦ ἀδελφοῦ του Τιβουρτίου καί τοῦ δημίου Μαξίμου).
Μία ἀπό τίς πλέον τεκμηριωμένες ἀνακομιδές τοῦ σώματος ἔγινε τό 1599, ὅταν ὁ Καρδινάλιος Σφονδράτο (ἐπί Πάπα Κλήμεντος Η'), προχώρησε στήν ἀναστήλωση μερικῶν τμημάτων τῆς Βασιλικῆς. Στίς 20 Ὀκτωβρίου αὐτοῦ τοῦ ἔτους, κατά τήν διάρκεια ἐργασιῶν κάτω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Ναοῦ, βρέθηκαν δύο μαρμάρινες σαρκοφάγοι πού περιεῖχαν ἡ μία τά Λείψανα τῶν ἄλλων Μαρτύρων καί ἡ ἄλλη τό ἀδιάφθορο σῶμα τῆς ἁγ. Κικιλίας. 1422 χρόνια μετά τό μαρτύριο καί τόν ἐνταφιασμό τῆς Μάρτυρος, τό κυπαρισσένιο φέρετρο βρέθηκε ἄσηπτο καί τό Λείψανο ἄριστα διατρημένο. Ἕνα μεταξωτό πέπλο κάλυπτε τό παρθενικό σῶμα, κάτω ἀπό τό ὁποῖο διακρινόταν τό χρυσοϋφαντο ἔνδυμα τῆς Ἁγίας, τό θανάσιμο τραῦμα στό λαιμό καί τά λεκιασμένα μέ τό αἵμα της ἄλλα ἐνδύματα! Τό Λείψανο βρισκόταν σέ πλάγια θέση καί ἡ Ἁγία ἦταν μικροῦ ἀναστήματος.
Μέ ἐντολή τοῦ Πάπα τό Λείψανο ἐκτέθηκε σέ λαϊκό προσκύνημα μέχρι τήν μνήμη τῆς Ἁγίας, τήν 22α Νοεμβρίου. Στή συνέχεια τό Λείψανο τοποθετήθηκε καί πάλι στό ἀρχικό φέρετρο καί στή συνέχεια σέ μία ἀσημένια λάρνακα, ἡ ὁποία ἐνταφιάσθηκε κάτω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα ἀπό τόν ἴδιο τόν Πάπα, παρουσίᾳ 42 Καρδιναλίων, καθώς καί διπλωματικῶν ἐκπροσώπων πολλῶν χωρῶν.
Τήν ἴδια περίοδο ὁ γλύπτης Στέφανος Μαντέρνο (1576 - 1636), φιλοτέχνισε ἕνα ἄγαλμα τῆς Ἁγίας, τό ὁποῖο ἀναπαριστᾶ τήν ἀκριβή στάση τοῦ Λειψάνου της. Τό ἄγαλμα αὐτό στήθηκε ἐμπρός ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα καί δίνει τήν ἐντύπωση ἀνοικτῆς σαρκοφάγου.
Ἡ Βασιλική τῆς ἁγ. Κικιλίας διατηρήται σέ ἄριστη κατάσταση καί δέν ὑπάρχει ἱστορική μαρτυρία, ὅτι τό ἀδιάφθορο Λείψανό της μετακινήθηκε ἀπό τήν θέση του, κάτω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα (ἄν καί ἀπότμημα τοῦ Λειψάνου της φυλάσσεται στό Παπικό Ἀββαεῖο τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου, στό Φάργκο Νεβάδας Η.Π.Α.). Τό δεύτερο Παρεκκλήσιο στό δεξιό κλίτος τοῦ Ναοῦ εἶναι τό δωμάτιο στό ὁποῖο καταδικάσθηκε σέ θάνατο ἡ Ἁγία. Ἐκεῖ βρέθηκαν ὑπολλείματα Ρωμαϊκοῦ λουτροῦ. Ἀκόμη, ἡ μαρμάρινη πλάκα τῆς Ἁγίας Τραπέζης, εἶναι ἐκείνη πάνω στήν ὁποία ἐπέζησε ἡ Ἁγία κατά τό μαρτύριο τῆς ἀσφυξίας. (Rev. Prosper Gueranger, "Abbe de Solesmes", σελ. 283). 
ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Ἀγκύρας, τοῦ μετά τοῦ μ. Ἀγαθαγγέλου (+ 296, 23η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας·
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους καί Φανερωμένης Σαλαμῖνος.
ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ Ἱερομάρτυρος, Πάπα Ρώμης (+ 101, 24η Νοεμβρίου):
Μέρη Κάρας στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, στή Μονή Ἴνκερμαν Σεβαστουπόλεως Κριμαίας καί στή ΡΚ Βασιλική τοῦ ἁγ. Πέτρου Ρώμης.
Ἀπότμημα στή Μονή Πετράκη Ἀθηνῶν.
ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας (+ 916, 22α Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Τιμίου Προδρόμου Βεροίας.
ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ Ὁσίου, τοῦ Σαγματᾶ (+ 1111):
Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή Θηβῶν.
ΚΟΔΡΑΤΟΥ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 21η Σεπτεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἀρτοκωστᾶς Κυνουρίας καί Κύκκου Κύπρου.
ΚΟΛΟΥΜΒΑ Ἁγίου, Ἱεραποστόλου τῆς Σκωτίας (+ 597, 9η Ἰουνίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ Down Βορείου Ἰρλανδίας.
ΚΟΝΩΝΟΣ Μάρτυρος (5η Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Δέν διευκρινίζεται ἄν πρόκειται γιά τόν Μάρτυρα Κόνωνα τόν Κηπουρό ἤ τόν Μάρτυρα Κόνωνα τῆς Ἰσαυρίας, πού ἑορτάζουν τήν ἴδια ἡμέρα. 
ΚΟΝΩΝΟΣ Ὁσίου, τοῦ Ἀκάμαντος (1ος αἰ., 5η Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΚΟΠΡΙΟΣ Ὁσίου, τῆς Πετσένγκας Ρωσίας (15ος αἰ., 4η Φεβρουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό Ναό τοῦ χωριοῦ Βλαντιμήρσκο – Πετσένησκυ τῆς Βολόγδας Ρωσίας.
ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Περεγιασλάβλ Ζαλέσκυ Ρωσίας (+ 1693, 22α Ἰουλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή ἁγ. Νικολάου Περεγιασλάβλ Ζαλέσκυ Ρωσίας.
Τό Λείψανο τοῦ ὁσ. Κορνηλίου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1702. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ροστώφ ἅγ. Δημήτριος ἐξέτασε τό Λείψανο τό 1705 καί πρῶτος φιλοπόνησε τό Ἀπολυτίκιο καί τό Κοντάκιο τοῦ Ἁγίου. 
ΚΟΡΝΗΛΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, Ἡγουμένου Μονῆς Σπηλαίων Πσκώφ (+ 1570, 20ή Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκώφ.
Τό Λείψανο τοῦ Ὁσιομάρτυρος Κορνηλίου, ἀμέσως μετά τήν ἐν ψυχρῶ δολοφονία του ἀπό τόν παρανοϊκό Τσάρο Ἰωάννη Δ’ τόν Τρομερό, κατατέθηκε σέ κρύπτη. Τό 1690 ὁ Μητροπολίτης Πσκώφ Μάρκελλος ἀνακόμισε τό Λείψανό του ἀδιάφθορο. Τότε συντάχθηκε καί ἡ Ἀσματική του Ἀκολουθία. Τό Λείψανο ἔμεινε σέ ἄφθαρτη κατάσταση γιά 120 χρόνια, μέχρι τό 1810, ὁπότε καί διαλύθηκε. Τό 1872 καί τό 1892 τά ὀστά τοῦ Ἁγίου κατατέθηκαν σέ νέες λάρνακες καί σήμερα φυλάσσονται στή Μονή τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκώφ. 
ΚΟΣΜΑ τοῦ Ἀναργύρου:
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας καί Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους, Λειμῶνος Λέσβου, Ντέτσανης καί Σοπόσανι Κοσσυφοπεδίου.
Δέν διευκρινίζεται ποιάς συζυγίας τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων.
 ΚΟΣΜΑ Ἀναργύρου, τοῦ Ρωμαίου (+ 284, 1η Ἰουλίου):
Μέρος Κάρας στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στό ΡΚ Ναό ἁγ. Ἀναργύρων Ρώμης.
ΚΟΣΜΑ Ἀναργύρου, τοῦ ἐκ τῆς Ἀσίας (3ος αἰ., 1η Νοεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου καί Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΚΟΣΜΑ τοῦ Ἐρημίτου, τοῦ Κρητός (+ 658, 2α Σεπτεμβρίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας.
Ἄγνωστος στούς Συναξαριστές. Στοιχεῖα τοῦ βίου του παρουσιάσε ὁ Καθηγητής Θεοχάρης Δετοράκης στή διδακτορική του διατριβή μέ τήν ὁποία ἀποκάλυψε πολλούς Ἁγίους Κρήτης τῆς Α’ Βυζαντινῆς Περιόδου («Οἱ Ἅγιοι τῆς Α’ Βυζαντινῆς Περιόδου τῆς Κρήτης καί ἡ σχετική πρός αὐτούς φιλολογία», 1970). Τόν Βίο τοῦ ὁσ. Κοσμᾶ συνέγραψε ὁ Μητροπ. Ρόδου Κύριλλος Κογεράκης («Κρητικόν Πανάγιον, ἤτοι Ἀκολουθίαι Πάντων τῶν ἐν Κρήτῃ Ἁγίων», τόμος 2ος , 2000, σελ. 53).
Τά Λείψανα τοῦ ὁσ. Κοσμᾶ μεταφέρθηκαν στή Βενετία τό 1058 ἀπό Βενετούς ἐμπόρους καί κατατέθηκαν στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται. Οἱ Βενετοί τιμοῦν τήν μετακομιδή του τήν 2α Σεπτεμβρίου.
 ΚΟΣΜΑ Ὁσιομάρτυρος, Πρώτου Ἁγίου Ὄρους (+ 1279, 18η Νοεμ. καί 5η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στό Ναό τοῦ Πρωτάτου Ἁγίου Ὄρους.
Μία πλευρά στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΚΟΣΜΑ Ὁσίου, τοῦ Βερχότσκ Ρωσίας (+ 1704, 1η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Νικολάου Βερχότσκ Αἰκατερίενμπουργκ Ρωσίας.
ΚΟΣΜΑ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Αἰτωλοῦ (+ 1779, 24η Αὐγούστου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Ἀποτμήματα στό Μητροπολιτικό Ναό Ἀθηνῶν, τόν ὁμώνυμο Ναό Κονίτσης καί στή Μονή Μεταμ. Σωτῆρος Ναυπάκτου.
ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας (+ 304, 2α Ὀκτ.):
Ἕνας τῶν ποδῶν στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος Κάρας στόν ὁμώνυμο Ναό Μένικου Λευκωσίας.
Μέρος χειρός στό Ναό Ζλάταρι Βουκουρεστίου.
Ἀπότμημα στήν ὁμώνυμη Μονή Φυλῆς Ἀττικῆς.
ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1406, 16η Σεπτεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
ΚΥΡΙΑΚΗΣ Μεγαλομάρτυρος (305 – 311, 7η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα, ἡ δεξιά καί δύο τεμάχια στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα Κάρας στή Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, Παναγίας Ἔβρου, ἁγ. Ἀναργύρων Καστοριᾶς, Σεπετοῦ Ἠλείας καί Κύκκου Κύπρου.
ΚΥΡΙΑΚΟΥ Μάρτυρος:
Μία τῶν χειρῶν στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Ἐπισκοπῆς Χούς Ρουμανίας.
Ἀποτμήματα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους καί στό Ναό Ζλάταρι Βουκουρεστίου.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Κυριακοῦ πρόκειται. Τῆς 28ης Ὀκτωβρίου (Ἱερομάρτυρος), τῆς 6ης Σεπτεμβρίου (Μάρτυρος, δημότου), ἐπίσης τῆς 6ης Σεπτεμβρίου (Μάρτυρος), τῆς 1ης Αὐγούστου (Μάρτυρος), τῆς 2ας Μαϊου (Μάρτυρος), τῆς 24ης Μαϊου (Παιδομάρτυρος) ἤ τῆς 25ης Ἰουνίου (Μάρτυρος). 
ΚΥΡΙΑΚΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Ἀναχωρητοῦ καί Ἐπισκόπου (+ 269, 30ή Ἰανουαρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Λειμῶνος Λέσβου καί Κύκκου Κύπρου.
ΚΥΡΙΛΛΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας (+ 444, 18η Ἰαν. καί 9η Ἰουλίου):
· Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
ΚΥΡΙΛΛΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων (+ 386, 18η Μαρτίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΚΥΡΙΛΛΟΥ τοῦ Ἰσαποστόλου, Φωτιστοῦ τῶν Σλαύων (+ 869, 11η Μαϊου):
Ἀπότμημα στόν ὁμώνυμο Προσκυνηματικό Ναό Θεσσαλονίκης.
ΚΥΡΙΛΛΟΥ Ὁσίου, τῆς Πάρου (+ 1833):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Γεωργίου Λαγκάδας Πάρου.
ΚΥΡΟΥ τοῦ Ἀναργύρου (+ 311, 31η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Τιμ. Προδρόμου Λουτρακίου Κορινθίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων καί Κύκκου Κύπρου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ἰσαποστόλου, τοῦ Μεγάλου (+ 337, 21η Μαϊου):
Μία ὠμοπλάτη στή Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στίς Λαύρες Ἁγίας Τριάδος – ἁγ. Σεργίου Μόσχας καί ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ἁγίου, Ἡγεμόνος Μούρωμ Ρωσίας, τοῦ Θαυματουργοῦ (+ 1129, 21η Μαϊου) :
Τά Λείψανα στή Μονή Εὐαγγ. Θεοτόκου Μούρωμ Ρωσίας.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ἁγίου, Ἡγεμόνος τοῦ Γιαροσλάβ Ρωσίας (+ 1257, 3η Ἰουλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Γιαροσλάβ.
Τό Λείψανο τοῦ Ἡγεμόνος Κωνσταντίνου ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 1501 καί κατατέθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Γιαροσλάβ, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Ὑδραίου (+ 1800, 14η Νοεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο Ναό Ὕδρας.
Μία κνήμη στή Μονή Εὐαγγελισμοῦ Σκιάθου.
Ἀποτμήματα στό Ναό Εἰσοδείων Θεοτόκου Νεοχωρίου Ρόδου καί στή Μονή Νταοῦ Πεντέλης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Μπρινκοβεάνου, Νεομάρτυρος, Ἡγεμόνος τῆς Βλαχίας (+ 1714, 16η Αὐγ.):
Τά Λείψανα στό Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου Βουκουρεστίου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Νεομάρτυρος, υἱοῦ Νεομ. Κωνσταντίνου Μπρινκοβεάνου (+ 1714, 16η Αὐγούστου).
Τά Λείψανο στό Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου Βουκουρεστίου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Ὑδραίου (+ 1802):
Μέρος Λειψάνων στίς Μονές Ἰβήρων καί Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Νέου (Ποντγκόρσκυ, + 1918):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό Ἀρχαγγέλλου Μιχαήλ, Κιρζεμάνι Μορντοβίας Ρωσίας.
Τό 1918 (ἄγνωστο ποιά ἡμερομηνία), μετά τό πέρας μιᾶς Ἀκολουθίας, δύο ἀθεϊστές συνέλαβαν τόν Ἱερέα Κωνσταντῖνο (ἐφημέριο τοῦ χωριοῦ Κιρζεμάνι, τῆς περιοχῆς Μπολσόγιε Ἰγνάτιεβο τῆς Μορντοβίας, τῆς σημερινῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας) , τοῦ ἔσχισαν τά ράσα, τοῦ πέρασαν χαλινό στό στόμα ! καί ἀφοῦ τόν περιέφεραν σέ ὅλο τό χωριό, τόν σταύρωσαν στήν πόρτα τῆς ἐκκλησίας! Ἐνταφιάσθηκε στό ἄκρο τοῦ κοιμητηρίου, διότι οἱ ἐκτελεστές του δέν ἐπέτρεψαν νά ταφεῖ μέσα σ' αὐτό.
Ἀπό τό 1992, ὁ ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ π. Ἀλέξανδρος Νικίτιν, ἄρχισε τήν συλλογή πληροφοριῶν ἀπό τούς χωρικούς καί τελικά βρῆκε τόν τάφο τοῦ Ἱερομάρτυρος, τήν 13η Ἰουνίου 2001. Τό Λείψανό του βρέθηκε ἀδιάφθορο καί εὐωδιαστό· "Ἄν καί ἔμεινε στή γῆ γιά 83 χρόνια - γράφει ὁ π. Ἀλέξανδρος - διατηρήθηκε σέ ἐξαιρετικά καλή κατάσταση· τό δέρμα, τά ὀστᾶ, τά νύχια καί τά μαλλιά, δέν ὑπέστησαν καμμία φθορά... Ὁ Ἱερέας ἦταν μέ ἄμφιά του καί μέ τά χέρια σταυρωμένα στό στῆθος του. Στό ἀριστερό του χέρι κρατοῦσε σταυρό καί κάτω ἀπό τό δεξί του χέρι ἦταν ἕνα Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο ἀνοίξαμε καί ξεφυλλίσαμε... Στά χέρια του ἦσαν ὁρατά τά τρυπήματα τῶν καρφιῶν· βρήκαμε τέσσερα καρφιά μέσα στό φέρετρο". (Περιοδικό "Ἅγιος Κυπριανός", φ. 308/2002, σελ. 142 - 143). Ἕνα ἄλλο παράδοξο γεγονός εἶναι ἡ ἀνεύρεση μιᾶς πηγῆς καθαροῦ νέρου μέσα στόν τάφο καί κάτω ἀπό τό φέρετρο τοῦ Ἱερομάρτυρος! (οἱ ἐνορῖτες πιστεύουν, ὅτι πρόκειται περί θαύματος).
Ἡ μνήμη του, μέχρι τήν διακήρυξη τῆς ἁγιότητάς του ἀπό κάποια Ἐκκλησιαστική Ἀρχή, τιμᾶται τήν 25η Ἰανουαρίου, κατά τήν Σύναξη τῶν Ρώσων Νεομαρτύρων.
  
Λ
ΛΑΖΑΡΟΥ τοῦ Τετραημέρου (1ος αἰ., 17η Ὀκτωβρίου):
Μέρος τῆς Κάρας καί μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο Ναό Λάρνακος Κύπρου.
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τοῦ Autum Γαλλίας.
Ἀπότμημα χειρός στή Μονή Παντανάσσης Περιστερᾶς Θεσσαλονίκης.
Ἀποτμήματα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους, στή Μονή τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκώφ Ρωσίας καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΛΑΖΑΡΟΥ Μάρτυρος, Κράλη τῶν Σέρβων (+ 1389, 15η Ἰουνίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Βελιγραδίου.
Ὁ μ. Λάζαρος ἐνταφιάσθηκε στή Μονή τῆς Ραβάνιτσας. Τό 1391 τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί ἔμεινε ἐκεῖ. Τό 1683 οἱ Τοῦρκοι κατέστρεψαν τήν Μονή καί τό Λείψανο μεταφέρθηκε στή Μονή Νέα Ραβάνιτσα. Τό 1942 τό Λείψανο μεταφέρθηκε γιά ἀσφάλεια στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Βελιγραδίου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. (Περιοδικό "Ἅγιος Κυπριανός". φ. 290 - 291/1999, σελ. 198 - 199 καί 212). 
ΛΑΖΑΡΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Βουλγάρου (+ 1823, 23η Ἀπριλίου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου καί στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.
ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου (+ 258, 10η Αὐγούστου):
Μεγάλο μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό "ἐκτός τῶν Τειχῶν" Ρώμης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἐγκλείστου, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (14ος - 15ος αἰ., 20ή Ἰανουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Λαύρα.
ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μεγαρέως (+ 1770, 7η Μαρτίου):
Ἡ Κάρα, ἡ σιαγόνα καί τμήματα τῶν χειρῶν στή Μονή Φανερωμένης Σαλαμῖνος.
ΛΕΟΝΤΟΣ Μάρτυρος, τῆς Κεφαλληνίας (4ος αἰ., 24η Αὐγ. καί 11η Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή ἁγ. Ζαχαρίου Βενετίας.
ΛΕΟΝΤΙΟΥ Μάρτυρος, τῆς Τριπόλεως τῆς Συρίας (+ 73, 18η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΛΕΟΝΤΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μυροβλύτου (+ 1605, 18η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Ζερμπίτσης Σπάρτης.
ΛΕΟΝΤΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Ἀχαϊας (+ 1452, 11η Δεκεμβρίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας.
ΛΕΟΝΤΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ραντάουτς Ρουμανίας (15ος αἰ., 1η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ραντάουτς.
Δέν εἶναι γνωστός ὁ χρόνος κοιμήσεως τοῦ ὁσ. Λεοντίου, οὔτε ὁ χρόνος ἀνακομιδῆς τοῦ Λειψάνου του, τό ὁποῖο βρέθηκε ἀδιάφθορο καί κατατέθηκε στόν Ἐπισκοπικό Ναό τοῦ Ραντάουτς. Τό 1621 - 22 ὁ Οὐκρανός περιηγητής Θεολόγος Ἱερομόναχος Ζαχαρίας Κοπηνστένσκυ, ἔγραψε ὅτι "στό Ραντάουτς, στήν Ἐπισκοπή, ὁ ἅγ. Λαυρέντιος ὁ Θαυματουργός βρέθηκε μέ τό σῶμα ἀκέραιο". Στήν ἱστορική πορεία δέν εἶναι γνωστό τί ἀπέγινε τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου. Ἄλλοι δέχονται, ὅτι χάθηκε τό 1639 (ὅταν λεηλατήθηκε ὁ Ναός ἀπό κατακτητές) καί ἄλλοι, ὅτι ἐνταφιάσθηκε στόν Ναό τό 1783, γιά νά ἀσφαλισθεῖ. Ἐπικρατέστερη εἶναι ἡ δεύτερη ἐκδοχή. 
ΛΕΩΝΙΔΟΥ Μάρτυρος καί τῶν "σύν αὐτῷ" 7 μ. Γυναικῶν (+ 250, 16η Ἀπριλίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο Ναό Ἐπιδαύρου Τροιζηνίας.
ΛΟΓΓΙΝΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Ἑκατοντάρχου (1ος αἰ., 16η Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Συλλογή τῆς ΡΚ Διεθνούς Σταυροφορίας Ἁγίων Λειψάνων.
ΛΟΥΚΑ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ (1ος αἰ., 18η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ ἁγ. Βίτωνος Πράγας.
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Μονή τῶν Βενεδικτίνων τῆς ἁγ. Ἰουστίνης, στήν Πάδουα τῆς Ἰταλίας. Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους. Μία τῶν χειρῶν στό Ναό ἁγ. Νικολάου Κλειτσοῦ Εὐρυτανίας.
Τρία τεμάχια στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας, Ἰβήρων, Παντελεήμονος καί Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους, Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Προυσοῦ Εὐρυτανίας, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στόν ὁμώνυμο Ναό τῶν Θηβῶν, ὅπου καί ὁ τάφος του.
ΛΟΥΚΑ Ὁσίου, τοῦ Στειριώτου (10ος αἰ., 7η Φεβρουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Στειρίου Βοιωτίας.
Ἡ Κάρα στήν Μονή Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο τοῦ ὁσ. Λουκᾶ τοῦ Στειριώτη φυγαδεύθηκε στή Λύση μέσῳ Ἄρτας καί Βοσνίας, λόγῳ τῆς προελάσεως τῶν Ὀθωμανῶν. Τόν Αὔγουστο τοῦ 1463 ἔφθασε στή Βενετία, ὅπου ἔγινε δεκτό ὡς Λείψανο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Ἡ ἀπόδοση τοῦ Λειψάνου στόν ὅσ. Λουκᾶ τόν Στειριώτη ἄρχισε τόν 19ο αἰ. καί κορυφώθηκε τό 2001 μέ τήν ἐγγραφή τοῦ Ἁγίου στό Νέο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο ἀπό τόν Πάπα Ἰωάννη Παύλο Β’. Τό 1986, μετά ἀπό ἐνέργειες τοῦ τότε Μητροπ. Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερωνύμου, ἡ ΡΚ Ἐκκλησία ἐπέστρεψε τό Λείψανο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί κατατέθηκε στή Μονή του. Πάντως τό πρόβλημα τῆς γνησιότητος τοῦ Λειψάνου τοῦ ὁσ. Λουκᾶ παραμένει ἐφ’ ὅσον τό λείψανο πού ἐπιστράφηκε φέρει Κάρα καί στή Μονή Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους φυλάσσεται Κάρα πού ἀποδίδεται στόν ἴδιο Ἅγιο. (Βλ. περισσότερα ἐπ. Φαναρίου Ἀγαθαγγέλου…, αὐτ., σελ. 215 – 240). 
ΛΟΥΚΑ Ὁσιομάρτυρος, τῆς Μυτιλήνης (+ 1802, 23η Μαρτίου):
Μέρος Λειψάνων στή Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους.
ΛΟΥΚΙΑΣ Μάρτυρος, τῶν Συρακουσῶν (304, 13η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Ἱερεμίου Βενετίας.
Ἕνας βραχίονας στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Νταοῦ Πεντέλης.
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο τῆς Μάρτυρος Λουκίας μεταφέρθηκε τό 1040 στήν ΚΠολη ἀπό τόν Βυζαντινό Στρατηγό Γεώργιο Μανιάκη, ὁ ὁποῖος ἀνακατέλαβε τίς Συρακούσες ἀπό τούς Ἄραβες. Τό Λείψανο ἀφαίρεσε ἀπό τήν ΚΠολη τό 1204 ὁ Δόγης Ἐρρίκος Δάνδολος καί τό μετέφερε στή Βενετία, ὅπου τό κατέθεσε στόν ἅγ. Γεώργιο τόν Μείζονα. Τό 1280 τό Λείψανο μεταφέρθηκε γιά περισσότερη ἀσφάλεια στόν πρός τιμήν τῆς Μάρτυρος Ναό, στήν εἴσοδο τοῦ Μεγάλου Καναλιοῦ. Τό 1860 τό Λείψανο μεταφέρθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἱερεμίου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Σύμφωνα μέ μία δεύτερη παράδοση πού ὑπάρχει στή Δύση, τό Λείψανο τῆς Μάρτυρος δέν ἔφυγε ποτέ ἀπό τίς Συρακούσες γιά τήν ΚΠολη. Ἐκεῖ τό βρῆκε τόν 8ο αἰ. ὁ Δούκας τοῦ Σπολέτο Φεροβάλδος Β’, κατά τήν διάρκεια μιᾶς ἐπιδρομῆς του, καί τό μετέφερε στό Κορφίνιο. Τό 970 – 972 ὁ Ἐπίσκοπος Θεοδόριχος τῆς Μαγεντίας, συνοδεύοντας τόν ἐξάδελφό του Αὐτοκράτορα Ὄθωνα Α’, ἀφαίρεσε τό Λείψανο καί τό μετέφερε στήν Ἐπισκοπή του, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, στό Ναό τοῦ ἁγ. Βικεντίου. 
ΛΟΥΜΠΟΥΪΝΟΥ (Lubuinus) Ἁγίου, Ἱεραποστόλου (+ 773, 16η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ Deventer Ὀλλανδίας.
ΛΟΥΝΤΙΜΙΛΛΑΣ Μάρτυρος, Βασιλίσσης τῆς Τσεχίας (+ 970, 16η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό ἁγ. Γεωργίου Πράγας.

Μ
ΜΑΓΩΝ Τριῶν, Γασπάρ, Μελχιόρ καί Βαλτάσαρ (1ος αἰ., 25η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή ΡΚ Ἀρχιεπισκοπή τῆς Κολωνίας καί ἀποτμήματα στή Συλλογή τῆς ΡΚ Διεθνούς Σταυροφορίας Ἁγίων Λειψάνων.
Κατά τούς Ρωμαιοκαθολικούς τά Λείψανα τῶν Τριῶν Μάγων ἀνακλύφθηκαν στήν Περσία ἀπό τήν ἁγ. Ἱσαπόστολο Ἑλένη, ἀπό τήν ὁποία καί μεταφέρθηκαν στήν ΚΠολη. Τόν 5ο αἰ. μαρτυρεῖται μεταφορά τους στό Μιλάνο, ἀπ' ὅπου τό 1163 μεταφέρθηκαν στήν Κολωνία, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται. 
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Αἰγυπτίου (; 390, 19η Ἰανουαρίου):
Ἡ σιαγόνα στή Μονή ὁσ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς.
Ἀπότμημα στήν Μονή ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας.
Μέρος τῶν λοιπῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη Κοπτική Μονή τῆς Αἰγύπτου.
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, Μητροπολίτου Κιέβου (+ 1497, 1η Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό ἁγ. Βλαδιμήρου Κιέβου.
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1563, 13η Ἰουλίου καί 30ή Αὐγούστου, κατά τήν Σύναξη Πάντων τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Μόσχας):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου Σερβίας (+ 1574, 13η Ἰουλίου καί 30ή Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στό Πατριαρχεῖο Πεκκίου Κοσσυφοπεδίου.
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ἀθωνίτου (πρό τοῦ 1508, 14η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Σκήτη Ἁγίας Ἄννας Ἁγίου Ὄρους.
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Κάνεφ Ρωσίας (+ 1678, 13η Μαϊου, 7η Σεπτ. καί 10η Ὀκτ.):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό Ἀναλήψεως Περεγιασλάβλ Ρωσίας.
Ὁ ἅγ. Μακάριος φονεύθηκε τό 1678 ἀπό Ὀθωμανούς ἐπιδρομεῖς. Ἐνῶ τό Λείψανό του ἦταν στό Ναό τῆς Μονῆς του γιά νά κηδευθῆ, ὁ Ναός πυρπολήθηκε ἀπό τούς εἰσβολεῖς, ἀλλά τό Λείψανο ἔμεινε ἄθικτο! Ἐνταφιάσθηκε τήν 8η Σεπτεμβρίου 1678. Τό 1688 τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί μεταφέρθηκε στό Περεγιασλάβλ. Τό 1713 κατατέθηκε στό νεόδμητο Ναό τοῦ Μιχαήλοβσκ καί τό 1786 στή Μονή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Περεγιασλάβλ. Κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1917, οἱ ἐπαναστάτες σεβάσθηκαν τό Λείψανο, τό ὁποῖο τό 1942 μεταφέρθηκε στό Ναό Ἁγίας Τριάδος, στή πόλη Χερκάς, καί τό 1965 στό Ναό Γενν. Θεοτόκου τῆς ἰδίας πόλεως, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. 
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ἁγίου, τοῦ Νοταρᾶ, Ἐπισκόπου Κορίνθου (+ 1805, 17η Ἀπριλίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Νέα Μονή Χίου.
Ἀπότμημα στή Μονή Παναγίας Κορυφῆς Καμαρίου Κορινθίας.
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ὁσίου, Στάρετς τῆς Ὄπτινα Ρωσίας (+ 1860, 7η Σεπτεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Καλούγας Ρωσίας.
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Βατοπεδινοῦ (+ 1822, 22α Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρος.
ΜΑΚΑΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Πατμίου:
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Γεωργίου Κρημνῶν Ζακύνθου.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ταμάσου Κύπρου:
Μέρος στή Μονή ἁγ. Ἡρακλειδίου Κύπρου.
Ἄγνωστος στούς Συναξαριστές, μνημονεύεται ἀπό τόν Κύπριο Χρονογράφο Μαχαιρᾶ.
 ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Ἁγίων (+ 166 π. Χ., 1η Αὐγούστου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Ἀγάθωνος Φθιώτιδος.
ΜΑΚΡΙΝΗΣ Ὁσίας, ἀδελφῆς Μεγ. Βασιλείου (+ 380, 19η Ἰουλίου):
Μέρος τοῦ δεξιοῦ ποδός στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῆς ἀριστερᾶς χειρός στή Μονή Παναχράντου Ἄνδρου.
Μέρος στή Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΜΑΜΑΝΤΟΣ Μάρτυρος: Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, Προυσοῦ Εὐρυτανίας, Βαρνάκοβας Ναυπακτίας καί Κύκκου Κύπρου.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται, τῆς 7ης Νοεμβρίου, τῆς 20ής Νοεμβρίου, τῆς 2ας Σεπτεμβρίου, τῆς 3ης Δεκεμβρίου, τῆς 24ης Ἰανουαρίου, τῆς 12ης Ἰουλίου ἤ τῆς 29ης Ἰουλίου. 
ΜΑΞΙΜΟΥ τοῦ Ὁμολογητοῦ (+ 662, 21η Ἰανουαρίου):
Ἡ δεξιά στή Μονή ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους.
ΜΑΞΙΜΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Βλαχίας (+ 1546, 18η Ἰανουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Κουπίνοβο Σερβίας.
ΜΑΞΙΜΟΥ Ὁσίου, τοῦ Γραικοῦ (+ 1556, 21η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας.
Ἀποτμήματα στίς Μητροπόλεις Ἄρτης καί Σπάρτης καί στό Παρεκκλήσιο τῆς ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.
ΜΑΞΙΜΟΥ Ἱερομάρτυρος (Σάντοβιτς, + 1914):
Τά Λείψανα στό χωριό Ζντένια Πολωνίας.
ΜΑΡΔΑΡΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Αὐξεντίου (284 - 305, 13η Δεκεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους καί Κοιμ. Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιατίστης.
ΜΑΡΙΑΜΝΗΣ Ἁγίας, ἀδελφῆς Ἀποστόλου Φιλίππου (1ος αἰ., 17η Φεβρουαρίου):
Μία πτέρνα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΜΑΡΙΑΣ Μυροφόρου, τῆς Μαγδαληνῆς (1ος αἰ., 22α Ἰουλίου):
Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ ἀριστερά ἀδιάφθορη στή Μονή Σιμωνόπετρας Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας καί 40 Μαρτύρων Σπάρτης, στή Ρ. Κ. Βασιλική τοῦ Λατερανοῦ Ρώμης, στή Ρ Κ Βασιλική τοῦ ἁγ. Μαξιμίνου Μασσαλίας καί στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό Vezelau Γαλλίας.
ΜΑΡΙΑΣ Ἁγίας, τῆς Μυροφόρου (1ος αἰ., 23η Μαϊου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παν. Τουρλιανῆς Μυκόνου.
ΜΑΡΙΑΣ Ὁσίας, τῆς Αἰγυπτίας (+ 530, 1η Ἀπριλίου):
Ἀπότμημα στόν Ὀρθόδοξο Ναό ἁγ. Ἰωσήφ, Γουάτον Ἰλλινόις Η.Π.Α.
Στήν Ὀρθόδοξη Συναξαριστική παράδοση δέν ὑπάρχουν μαρτυρίες γιά Λείψανα τῆς ὁσ. Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας. 
ΜΑΡΙΑΣ Ὁσίας, τῆς μετονομασθείσης Μαρίνος (; 12η Φεβρουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό ΡΚ Ναό τῆς Παναγίας Formosa Βενετίας.
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο τῆς ὁσ. Μαρίας (ἀπό τό ὁποῖο λείπει τό ἀριστερό χέρι) μεταφέρθηκε στή Βενετία τό 1231 ἤ 1233 ἀπό τήν ΚΠολη, ἀπό τόν Ἰωάννη Da Borea, ὡς Λείψανο τῆς ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης. Τό 1806 – 1810 τό Λείψανο μεταφέρθηκε στό Ναό τῆς Παναγίας Formosa, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. 
ΜΑΡΙΝΗΣ Μεγαλομάρτυρος, τῆς Ἀντιοχείας (4ος αἰ., 17η Ἰουλίου):
Μέρη τῆς Κάρας στίς Μονές ἁγ. Κυπριανοῦ Φυλῆς Ἀττικῆς (τό μέτωπο) καί Παναχράντου Ἄνδρου.
Ἡ δεξιά στή Μονή Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ ἀριστερά στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα ἰσχυακοῦ στή Μονή Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στήν ὁμώνυμη Μονή Σοφικοῦ Κορινθίας καί στή Μονή Παν. Γουμενίσσης Κιλκίς.
ΜΑΡΚΕΛΛΗΣ Μάρτυρος, τῆς Χίου (; 1500, 22α Ἰουλίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Νταοῦ Πεντέλης.
ΜΑΡΚΟΥ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ (1ος αἰ., 25η Ἀπριλίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη ΡΚ Βασιλική τῆς Βενετίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Κύκκου Κύπρου καί Εὐαγγελιστρίας Συκαμίνου Ὠρωποῦ καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΜΑΡΚΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Χίου (+ 1801, 5η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Μητρόπολη Χίου.
ΜΑΡΤΙΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Τουρώνης Γαλλίας (+ 397, 11η Ὀκτωβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό Tour Γαλλίας.
ΜΑΡΤΥΡΩΝ 5:
Ἀπότμημα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίων Μαρτύρων πρόκειται. 
ΜΑΡΤΥΡΩΝ 10, τῶν Μεγάρων Ἀττικῆς (; 16η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Ναό Μεγάρων Ἀττικῆς.
ΜΑΡΤΥΡΩΝ 10, τῆς Κρήτης (+ 250, 23η Δεκεμβρίου):
Μία πλευρά (ἀγνώστου Μάρτυρος) στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Ἀποτμήματα στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους.
ΜΑΡΤΥΡΩΝ 40, τῆς Σεβαστείας (+ 320, 9η Μαρτίου):
Μία Κάρα στό Μητροπ. Ναό ἁγ. Νικολάου Ἀλεξανδρουπόλεως.
Μέρος στή Μονή Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στήν ὁμώνυμη Μονή Σπάρτης καί στίς Μονές Προυσοῦ Εὐρυτανίας, ὁσ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς, Νταοῦ Πεντέλης, ἁγ. Ἀνθίμου τοῦ Ἴβηρος Βουκουρεστίου καί ἁγ. Ἀντωνίου Φοίνικος Ἀριζόνας Η.Π.Α. καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΜΑΡΤΥΡΩΝ 14.000 Παίδων (1ος αἰ., 29η Δεκεμβρίου):
Μεγάλο μέρος τῶν Λειψάνων στό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων.
Ἀποτμήματα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΜΑΡΤΥΡΩΝ 20.000, τῆς Νικομήδειας (4ος αἰ., 28η Δεκεμβρίου):
Ὀγκώδες μῖγμα Λειψάνων στή Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
ΜΑΤΘΑΙΟΥ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ (1ος αἰ., 16η Νοεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ Σαλέρνο Ἰταλίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ζωγράφου καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΜΑΤΘΑΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (+ 1085, 5η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΜΑΤΘΑΙΟΥ Νεομάρτυρος, υἱοῦ Νεομ. Κωνσταντίνου Μπρινκοβεάνου (+ 1714, 16η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στό Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου Βουκουρεστίου.
ΜΑΤΘΙΑ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Δώδεκα (1ος αἰ., 9η Αὐγούστου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Βασιλική τῆς ἁγ. Μαρίας Magiorre Ρώμης.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΜΑΤΡΩΝΗΣ Ὁσίας, τῆς Χίου (+ 1462, 20ή Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στήν ὁμώνυμη Μονή Ὕδρας καί στή Μονή ὁσ. Διονυσίου Λιτοχώρου.
ΜΑΤΡΩΝΗΣ Ὁσίας, τῆς ἀομάτου, τῆς Μόσχας (+ 1952, 19η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἁγίας Σκέπης Μόσχας.
Ἡ ὁσ. Ματρῶνα ἡ ἀόματος ἀνῆκε στή μαρτυρική Ρωσική Ἐκκλησία τῶν Κατακομβῶν· τά θαύματά της, ἀλλά καί λόγοι ποιμαντικῆς σκοπιμότητος, ἀνάγκασαν τό Πατριαρχεῖο Μόσχας νά προχωρήση στήν διακήρυξη τῆς ἁγιότητός της. 
ΜΑΥΡΑΣ Μάρτυρος, τῆς μετά μ. Τιμοθέου (+ 286, 3η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στόν ὁμώνυμο Ναό Κοιλανίου Λεμεσοῦ Κύπρου.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΜΑΥΡΙΚΙΟΥ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στό Ναό ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Θεσσαλονίκης.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 1/7 καί 10/7 (Μαρτύρων) ἤ τῆς 27/12 (Ἱερομάρτυρος).
 ΜΕΘΟΔΙΑΣ Ὁσίας, τῆς Κιμώλου (+ 1908, 5η Ὀκτωβρίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στό Ναό Ὁδηγητρίας Κιμώλου.
ΜΕΘΟΔΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Πατάρων (+ 312, 20η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΜΕΘΟΔΙΟΥ τοῦ Ἱσαποστόλου, Φωτιστοῦ τῶν Σλαύων (+ 885, 11η Μαϊου):
Ἀπότμημα στόν ὁμώνυμο Προσκυνηματικό Ναό Θεσσαλονίκης.
ΜΕΘΟΔΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Νιβρύτου Κρήτης (16ος αἰ., 25η Ἰουνίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή ἁγ. Γεωργίου Ἐπανωσήφη Ἡρακλείου Κρήτης·
Ἀπότμημα στή Μονή Καλυβιανῆς Μοιρῶν Κρήτης.
ΜΕΛΑΝΗΣ Ὁσίας, τῆς Ρωμαίας (+ 439, 31η Δεκεμβρίου):
Μία τῶν χειρῶν στόν Οἴτυλο Λακωνίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Νταοῦ Πεντέλης, Παν. Δαμάστας Φθιώτιδος, Μποῦρα Μεγαλοπόλεως καί Καλαμίου Ἐπιδαύρου.
ΜΕΛΕΤΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Νέου (+ 1105, 1η Σεπτεμβρίου):

Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή Οἰνόης Βιλίων Ἀττικῆς.
Βλ. σχετικά στό περί γνησιότητος τῶν ἁγίων Λειψάνων κεφάλαιο. 
ΜΕΛΕΤΙΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Χαρκόβου Οὐκρανίας (+ 1840, 29η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Εὐαγγ. Θεοτόκου Χαρκόβου Οὐκρανίας.
ΜΕΛΕΤΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Ρόδου:
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Παναγίας Ὑψενῆς Ρόδου.
ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΥ Μάρτυρος (; 259, 25η Νοεμβρίου):
Τμήματα τῆς Κάρας στίς Μονές Μεγ. Λαύρας καί Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους (καί ἀπότμημα).
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους, ὁσ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς, Ζερμπίτσης Σπάρτης καί Κύκκου Κύπρου.
ΜΗΝΑ Μεγαλομάρτυρος, τοῦ Αἰγυπτίου (+ 304, 11η Νοεμβρίου):
Μέρος χειρός στή Μονή ὁσ. Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου Μεγάρων.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Παναγίας Ἔβρου καί στόν ὁμώνυμο Μητροπολιτικό Ναό Ἡρακλείου Κρήτης.
ΜΗΝΑ Μάρτυρος, τοῦ Καλλικελάδου (; 313, 10η Δεκεμβρίου):
Ἡ ἀδιάφθορη γλῶσσα στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου.
Ἀποτμήματα στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους καί στό Μουσεῖο Μπενάκη τῶν Ἀθηνῶν.
ΜΗΝΟΔΩΡΑΣ Μάρτυρος (+ 305, 10η Σεπτεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους καί Παν. Γουμένισσας Κιλκίς.
ΜΗΤΡΟΔΩΡΑΣ Μάρτυρος (+ 305, 10η Σεπτεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους, Παν. Γουμενίσσης Κιλκίς, Ἀγάθωνος Φθιώτιδος καί Πετράκη Ἀθηνῶν.
ΜΗΤΡΟΦΑΝΟΥΣ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Βορονέζ Ρωσίας (+ 1703, 7η Αὐγ. καί 23η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο Ναό Βορονέζ Ρωσίας.
ΜΙΧΑΗΛ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Συννάδων (+ 818, 23η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Λειμῶνος Λέσβου καί Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΜΙΧΑΗΛ Ὁσίου, τοῦ Μαλεϊνοῦ (+ 962, 12η Ἰουλίου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΜΙΧΑΗΛ Ἁγίου, πρώτου Μητροπολίτου Κιέβου (+ 992, 15η Ἰουνίου καί 30ή Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΜΙΧΑΗΛ Μάρτυρος, Ἡγεμόνος τοῦ Τσερνίκωφ Ρωσίας (+ 1245, 14η Φεβρ. καί 20ή Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Κρεμλίνου Μόσχας.
ΜΙΧΑΗΛ Ἁγίου, Ἡγεμόνος Μούρωμ Ρωσίας (12ος αἰ., 21η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή Εὐαγγ. Θεοτόκου Μούρωμ Ρωσίας.
ΜΙΧΑΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ραντονέζ Ρωσίας (+ 1385, 5η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας.
ΜΝΑΣΩΝΟΣ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Ταμασοῦ Κύπρου (1ος αἰ., 19η Ὀκτωβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στίς Μονές Κύκκου καί ἁγ. ἩρακλειδίουΚύπρου.
ΜΟΔΕΣΤΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων:
Ἡ Κάρα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος Κάρας στή Μητρόπολη Πολυανῆς καί Κιλκισίου.
Ἡ δεξιά στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Πέντε τμήματα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἀρχαγγέλου Ἀριδαίας, Ἄνω καί Κάτω Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ Μαγνησίας, Δουσίκου καί Γκούρας Τρικάλων, Πεντέλης Ἀττικῆς, Χρυσοπηγῆς Δίβρης Ἠλείας καί Βουλκάνου Μεσσηνίας.
Δέν διευκρινίζεται ἄν πρόκειται περί τοῦ ἁγ. Μοδέστου Α’ (4ος αἰ., 18η Δεκεμβρίου) ἤ τοῦ ἁγ. Μοδέστου Β΄ (+ 634, 16η Δεκεμβρίου). 
ΜΟΝΙΚΑΣ Ἁγίας, μητρός Ἱεροῦ Αὐγουστίνου (4ος αἰ., 4η Μαϊου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό ἁγ. Αὐγουστίνου Campo Marzio Ρώμης.
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Σεραφείμ Σάρωφ καί Αὐγουστίνου Τρίκορφου Δωρίδος.
ΜΠΟΒΟΥ (Bovo) Ὁσίου, τοῦ Ἐγκλείστου (+ 659, 1η Ὀκτωβρίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ Χάρλεμ Ὀλλανδίας.
ΜΥΡΩΝΟΣ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ταμάσου Κύπρου (1ος - 2ος αἰ., 17η Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή ἁγ. Ἡρακλειδίου Κύπρου.
ΜΥΡΩΝΟΣ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Κνωσσοῦ Κρήτης (+ 305, 8η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
ΜΥΡΩΝΟΣ Ἱερομάρτυρος, τῆς Κυζίκου (+ 250, 17η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΜΥΡΩΠΗΣ Μάρτυρος, τῆς Ἐφεσσίας (+ 251, 2α Δεκεμβρίου):
Ἀπότμημα στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.
ΜΩΥΣΕΩΣ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ Ρωσίας (+ 1362, 25η Ἰανουαρίου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΜΩΚΙΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Ἰαματικοῦ (+ 295, 11η Μαϊου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές ἁγ. Διονυσίου καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.

Ν
ΝΑΟΥΜ τοῦ Προφήτου (7ος αἰ. π. Χ., 1η Δεκεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Σιμωνόπετρας Ἁγίου Ὄρους.
ΝΑΤΑΛΙΑΣ Μάρτυρος, τῆς μετά μ. Ἀδριανοῦ (+ 305 – 311, 26η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΝΕΙΛΟΥ Ὁσίου, τοῦ Στολμπένσκ Ρωσίας (+ 1554, 27η Μαϊου καί 7η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό τῆς Παναγίας τοῦ Σημείου, Ὀστάκοβας Ρωσίας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΝΕΙΛΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μυροβλύτου (+ 1651, 12η Νοεμβρίου καί 7η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος βραχίονος στό Κυριακό τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Παναγίας Μαλεβῆς Κυνουρίας.
ΝΕΚΤΑΝ (Nectan) Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Χάρτλαντ Βρεττανίας (+ 500, 17η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Ρωσική Ἐνορία τοῦ Ντέβον Βρεττανίας.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἀθωνίτου (+ 1500, 5η Δεκεμβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Νέα Θηβαϊδα Ἁγίου Ὄρους.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μετεωρίτου (+ 1550, 17η Μαϊου):
Ἡ δεξιά παλάμη ἀδιάφθορος στή Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ἁγιαννανίτου (+ 1820, 11η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα στή Σκήτη Ἁγίας Ἄννης Ἁγίου Ὄρους.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως (+ 1920, 9η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί τά περισσότερα Λείψανα στή Μονή Ἁγίας Τριάδος Αἰγίνης.
Ἕνας ἀστράγαλος στό ὁμώνυμο Προσκύνημα Καμάριζας Λαυρίου.
Ἕνας σπόνδυλος στό ὁμώνυμο Προσκύνημα Χανίων Κρήτης.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Νεκταρίου ἐπ. Πενταπόλεως ἐνταφιάσθηκε στή Μονή του, τῆς Ἁγίας Τριάδος Αἰγίνης, τό 1920, καί κατά τήν ἑπόμενη 20ετία διατηρήθηκε ἀδιάφθορο, ὅπως προέκυπτε ἀπό τίς ἀνακομιδές πού ἔγιναν. Στή συνέχεια τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου τοῦ 20ου αἰ. διαλύθηκε, γιά νά μεταφερθεῖ ἡ εὐλογία του σέ ὅλο τόν κόσμο, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος σέ μία «κατ’ ὄναρ» ἐμφανισή του.
 ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Ὁσίου, Στάρετς τῆς Ὄπτινα Ρωσίας (+ 1928, 29η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Καλούγας Ρωσίας.
Ὁ Στάρετς Νεκτάριος κοιμήθηκε ἐξόριστος στό Χόλμισι τοῦ Μπριάνσκ, ὅπου καί ἐνταφιάσθηκε. Τό 1935 ὁ τάφος τοῦ μακαρίου Γέροντος ἔγινε στόχος τυμβωρύχων. Ἄγνωστοι τόν ἄνοιξαν, ἔβγαλαν τό φέρετρο, ἐρεύνησαν γιά πολύτιμα ἀντικείμενα καί ἐπειδή δέν βρῆκαν τίποτα, ἄφησαν τό φέρετρο ἔξω ἀπό τήν γῆ καί ἔφυγαν! Τό ἑπόμενο πρωϊ κάποια παιδιά πού ἔφερναν τά ἄλογά τους ἀπό τήν νυκτερινή βοσκή, εἶδαν τό ἀνοικτό φέρετρο καί εἶπαν στούς χωρικούς, ὅτι "ἕνας μοναχός σηκώθηκε ἀπό τόν τάφο"! Τότε τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου βρέθηκε ἄφθαρτο, μέ τό δέρμα στό χρῶμα τοῦ κεριοῦ καί τά χέρια εὐλύγιστα καί μαλακά! Οἱ χωρικοί, ἀφοῦ τίμησαν τό Λείψανο, τό ἔβαλαν καί πάλι στόν τάφο του. Τό 1987 ἡ Μονή τῆς Ὄπτινα ἐπιστράφηκε στό Πατριαρχεῖο Μόσχας καί τήν 16. 7. 1989 ἀνοίχθηκε ὁ τάφος τοῦ Στάρετς Νεκταρίου στό Χόλμισι. Τότε διαπιστώθηκε, ὅτι τό Λείψανο τοῦ Γέροντος εἶχε διαλυθεῖ καί τά ὀστά του εὐωδιαζαν! 
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 4, τοῦ Ρεθύμνου (+ 1824, 28η Ὀκτωβρίου) :
Τρεῖς Κάρες στόν ὁμώνυμο Ναό τοῦ Ρεθύμνου.
Μία Κάρα στή Ρωσία (ἄγνωστο ποῦ).
ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 5, τῆς Σαμοθράκης (+ 1835, 6η Ἀπριλίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Χώρας Σαμοθράκης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές ἁγ. Ἰω. Θεολόγου Ἀετοχωρίου Ἀλεξανδρουπόλεως, Παναγίας Ἔβρου καί ὁσ. Νικοδήμου Πενταλόφου Κιλκίς.
ΝΕΟΦΥΤΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἐγκλείστου (12ος αἰ., 24η Ἰανουαρίου καί 28η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί τά λοιπά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Κύπρου.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΝΕΟΦΥΤΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἄρτζες Ρουμανίας (16ος αἰ.):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Στηνισιοάρα Ἄρτζες Ρουμανίας.
ΝΕΟΦΥΤΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Βατοπεδινοῦ (+ 1822, 22α Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρος.
ΝΕΣΤΟΡΟΣ Μάρτυρος, μαθητοῦ Μεγαλομ. Δημητρίου (4ος αἰ., 27η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων καί Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους, Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Ζάβορδας Γρεβενῶν, Κύκκου Κύπρου καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΝΕΣΤΟΡΟΣ Ὁσίου, Χρονικογράφου τῆς Λαύρας Σπηλαίων (+ 1114, 28η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΝΕΣΤΟΡΟΣ Ὁσίου, μαθητοῦ ὁσ. Ρωμύλου τῆς Ραβάνιτσας Σερβίας (14ος αἰ.).
Τά Λείψανα στήν πόλη Ντγιούνις τῆς Σερβίας.
ΝΗΦΩΝΟΣ Ἁγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 1508, 11η Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα καί ἡ δεξιά στή Μονή Κούρτεα Ἄρτζες Ρουμανίας.
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν Καθεδρικό Ναό τῆς Κράγιοβας Ρουμανίας καί στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Μία ὠμοπλάτη στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΝΙΚΑΝΟΡΟΣ Ὁσίου, τῆς Ζάβορδας Γρεβενῶν (+ 1519, 7η Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα καί μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 15/3, 5/6, 8/6 (δύο), 6/11 καί 7/11 (Μαρτύρων) ἤ τῆς 4/11 (ἐπ. Μύρων, Ἱερομάρτυρα). 
ΝΙΚΑΝΔΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Γκοροντέσκ Ρωσίας (+ 1603, 15η Μαρτ. καί 4η Νοεμ.):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Νόβγκοροντ Ρωσίας.
ΝΙΚΗΤΑ Μάρτυρος, τοῦ Γότθου (+ 372, 15η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ ἀριστερή παλάμη (μέ τόν καρπό) ἀδιάφθορη στή Μονή Ντέτσανης Κοσσυφοπεδίου.
Ἀρχικά τό ἀδιάφθορο Λείψανο τοῦ Μεγαλομ. Νικήτα, μεταφέρθηκε καί ἐνταφιάσθηκε στή Μοψουεστία, ἀπό τόν φίλο του Κίλικα. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθήκες τό Λείψανο μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη, τόν 13ο αἰ. πάντως ἦταν κατατεθημένο στό Ναό τοῦ ἁγ. Ρωμανοῦ, μαζί μέ τά Λείψανα τοῦ Προφήτου Δανιήλ καί τοῦ Μάρτυρος Ρωμανοῦ. Ἀπό τήν Πόλη συλήθηκε κατά τήν Φραγκοκρατία καί μεταφέρθηκε στή Βενετία, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, στό Ναό τοῦ ἁγ. Νικολάου τῶν Μεντίκολι.
Σχετικά μέ τήν γνησιότητα τοῦ Λειψάνου αὐτοῦ πάντως ὑφίσταται πρόβλημα, ἐφ’ ὅσον στή Μονή Ντέτσανης Κοσσυφοπεδίου φυλάσσεται ἡ ἀδιάφθορη ἀριστερά του καί στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους ἡ Κάρα του. 
ΝΙΚΗΤΑ Παιδομάρτυρος, τῆς Νικομηδείας (12η Σεπτεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό ΡΚ Ναό τοῦ Ἀρχαγγέλου Ραφαήλ Βενετίας.
Στήν περίπτωση τοῦ Παιδομάρτυρος Νικήτα τῆς Νικομηδείας ἡ Βενετική παράδοση ἀντιγράφει τόν βίο τοῦ Μάρτυρος Νικήτα τοῦ Γότθου. (Βλ. περισσότερα στόν ἐπ. Φαναρίου Ἀγαθάγγελο, αὐτ. σελ. 267 – 268). 
ΝΙΚΗΤΑ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Νόβγκοροντ Ρωσίας, τοῦ Ἐγκλείστου (+ 1108, 31η Ἰανουαρίου καί 30ή Ἀπριλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Ναό ἁγ. Νικολάου Νόβγκοροντ Ρωσίας.
ΝΙΚΗΤΑ Νεομάρτυρος, τῆς Νισύρου (+ 1732, 21η Ἰουνίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο Ναό Νισύρου.
ΝΙΚΗΤΑ Ἱερομάρτυρος, πολιούχου Σερρῶν (+ 1808, 4η Ἀπριλίου):
Μέρος στή Σκήτη Ἁγίας Ἄννης Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στό Μητροπ. Ναό Ἁγίων Ταξιαρχῶν Σερρῶν.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 829, 2α Ἰουνίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Γεωργίου Μαλεσσίνας Φθιώτιδος.
Ἡ ἀδιάφθορη εὐλογοῦσα δεξιά στή Μονή Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Καλαμίου Ἐπιδαύρου.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας (+ 1325, 11η Μαϊου):
Τά Λείψανα στό Πατριαρχεῖο Πεκκίου Κοσσυφοπεδίου.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Ὁσίου, τῆς Τισμάνας Ρουμανίας (+ 1406, 13η Ἰουλ. καί 26η Δεκεμβρίου):
Ἕνας ἀδιάφθορος ἀντίχειρας καί ἄλλα Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Ρουμανίας.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἡσυχαστοῦ (+ 1322, 11η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ἐλβασάν Ἀλβανίας (+ 1722, 11η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Παναγίας Ἐλβασάν.
Ἀπότμημα στή Σκήτη ἁγ. Ἄννης Ἁγίου Ὄρους.
ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἁγιορείτου (+ 1809, 14η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα στό Κελλί τῶν Σκουρταίων Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῆς Κάρας στήν ὁμώνυμη Μονή Πενταλόφου Κιλκίς.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Μύρων (+ 345, 6η Δεκεμβρίου):
Ἡ δεξιά στόν Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου Βουκουρεστίου.
Ὁ ἀριστερός βραχίονας στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τοῦ Ρίμινι Ἰταλίας.
Ἀπότμημα τοῦ ἀριστεροῦ βραχίονος στό Μητροπολιτικό Ναό Βόλου.
Μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη ΡΚ Βασιλική τοῦ Μπάρι Ἰταλίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἁγ. Νικολάου Ἄνω Βάθειας Εὐβοίας καί Φανερωμένης Σαλαμίνος, στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Σωτῆρος Μόσχας, στόν ὁμώνυμο Ναό Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως·
Ἕνας τῶν ὁδόντων στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
Ὁ τάφος τοῦ ἁγ. Νικολάου στή Βασιλική τοῦ Μπάρι, ἀνοίχθηκε ἀναγκαστικά τό 1953, κατά τήν διάρκεια ἀναστηλωτικῶν ἐργασιῶν, τήν νύκτα τῆς 5ης πρός 6η Μαϊου. Γιά τόν σκοπό αὐτό συγκροτήθηκε Ἐπιτροπή ἀπό τόν Πάπα, μέ Πρόεδρο τόν τότε Ρωμαιοκαθολικό Ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Μπάρι Ἐρρῖκο Νικόδημο, στήν ὁποία ἀνατέθηκε ἡ κανονική ἀναγνώριση τῶν λειψάνων τοῦ τάφου. Παράλληλα ὁ ἀναγνωριστικός ἔλεγχος καί ἡ καταμέτρηση τῶν ὀστῶν ἀνατέθηκε στόν Καθηγητή τῆς Ἀνατομίας στό Πανεπιστήμιο τοῦ Μπάρι Λουϊτζι Μαρτῖνο καί τόν βοηθό του Γιατρό Ἀλφρέντο Ρουγγίερι.
Τά Λείψανα μέσα στή λάρνακα ἔπλεαν σέ ἕνα διαυγές, ἄχρωμο καί ἄοσμο ὑγρό, τό ὁποῖο εἶχε βάθος τρία περίπου ἑκατοστά. Ἡ ἐξέταση τοῦ ὑγροῦ αὐτοῦ ἀπό τά Ἰνστιτοῦτα Χημείας καί Ὑγιεινῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μπάρι ἀπέδειξε, ὅτι ἐπρόκειτο γιά καθαρό νερό, ἐλεύθερο ἀπό ἅλατα καί στεῖρο ἀπό μικροοργανισμούς ! Ἡ ἔρευνα ἀπέδειξε, ὅτι τό ὑγρό αὐτό προήρχετο ἀπό τίς μυελοκυψέλες τῶν σπογγωδῶν ὀστέων!
Ἡ τρίτη ἱστορικά ἀνακομιδή ἔγινε τήν νύκτα τῆς 7ης πρός 8η Μαϊου 1957, μέ σκοπό νέα ἀναγνώριση, καταμέτρηση, ἀνατομική καί ἀνθρωπολογική μελέτη, πρίν τήν ὁριστική κατάθεση στήν λάρνακα, μετά τό πέρας τῶν ἀναστηλωτικῶν ἐργασιῶν. Στήν ἰατρική ὁμάδα συμμετεῖχε τήν φορά αὐτή καί ὁ Γιατρός Λουϊτζι Βενέζια... Τά ἀποτελέσματα τῆς ἀνθρωπολογικῆς ἐξετάσεως τῶν Ἱερῶν Λειψάνων ὑπῆρξαν ἐντυπωσιακά. Διαπιστώθηκε, ὅτι ἀνῆκαν σέ ἕνα καί τό αὐτό ἄτομο καί μάλιστα σέ ἄνδρα πού εἶχε ὕψος 1.67 περίπου, τρεφόταν κυρίως μέ φυτικά προϊόντα καί πέθανε σέ ἡλικία μεγαλύτερη τῶν 70 ἐτῶν. Τό ἄτομο αὐτό ἀνῆκε στήν λευκή Ἰνδοευρωπαϊκή φυλή.
Ἡ κατάσταση ὁρισμένων ὀστῶν ἔδειξε ἀκόμη, ὅτι τό ἄτομο στό ὁποῖο ἀνῆκαν, πρέπει νά εἶχε ὑποφέρει πολύ κάτω ἀπό ἰδιαίτερα δυσμενεῖς συνθῆκες διαβίωσης, πού τοῦ ἄφησαν σημάδια στήν ὑπόλοιπη ζωή του. Ἡ ἀγκυλωτική σπονδυλοαθρίτιδα καί ἡ διάχυτη ἐνδοκρανιακή ὑπερόστωση, πρέπει νά κληρονομήθηκαν ἀπό κάποια ὑγρή φυλακή, ὅπου πέρασε ἀρκετά χρόνια τῆς ζωῆς του καί μάλιστα σέ προχωρημένη ἡλικία.
Ἡ ἰχνογραφική ἀνάπλαση τοῦ προσώπου, μέ τήν μέθοδο τῆς ὑπερσκελετικῆς ἀναπλάσεως τῶν μαλακῶν μερῶν τῆς κεφαλῆς, ἀπέδωσε ἐπίσης θεαματικά ἀποτελέσματα...Τά σχετικά ἰχνογραφήματα πού δημοσίευσε ὁ Καθηγητής Μαρτῖνο..., βρίσκονται σέ συμφωνία μέ τίς παλαιότερες ἀπεικονίσεις τοῦ Ἁγίου, ἐκείνη τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Πρώτης (στή Ρώμη, 8ος ἤ 9ος αἰ.) καί αὐτή τοῦ Παρεκκλησίου τοῦ ἁγ. Ἰσιδώρου, στόν Ναό τοῦ ἁγ. Μάρκου (στή Βενετία, ψηφιδωτό τοῦ 12ου αἰ.)".
Δηλαδή, μέ τίς ἐξετάσεις τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Νικολάου, πιστοποιήθηκε ἡ γνησιότητά τους, ἀποδείχθηκε ἐπιστημονικά ἡ μυροβλυσία του καί ἐπίσης ὅτι ἡ πάροδος τοῦ χρόνου δέν ἄμβυνε τήν μνήμη τῶν βασικῶν χαρακτηριστικῶν τῆς μορφῆς του, ὅπως τά διέσωσε ἡ Ὀρθόδοξη εἰκονογραφική παράδοση (πρόσωπο ἀσκητικό, εὐγενικό, μέ ἀρμονικές ἀναλογίες, ὑψηλό καί πλατύ μέτωπο, μεγάλα μάτια - ἐλαφρά βαθουλωτά - ἔντονα ζυγωματικά, φαλάκρα). (Βλ. Ἀντ. Μάρκου, "Τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας καί οἱ ἱστορικές τους περιπέτειες"· Περιοδικό "Ὀρθόδοξη Μαρτυρία" Λευκωσίας, φ. 44/1994, σελ. 98 - 106· ἀγγλική ἔκδοση ἀπό τό Κέντρο Παραδοσιακῶν Ὀρθοδόξων Σπουδῶν Ἔτνας Καλιφορνίας, 1994). 
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ ἐν Βουνένοις Θεσσαλίας (10ος αἰ., 9η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ἁγ. Νικολάου Ἄνδρου.
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Ὁ μ. Νικόλαος τελειώθηκε ἀπό τούς Ἄραβες δεμένος σέ μία βελανιδιά, μετά ἀπό βασανιστήρια. (Εἶναι ἄξιο σημειώσεως, ὅτι κατά τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του, τό δένδρο τοῦ μαρτυρίου του "ὑδρώνει" ἕνα αἱματώδες ὑγρό!). Τό μαρτυρικό του Λείψανο βρῆκε ἀδιάφθορο (ἄν καί ἄταφο) στή ρίζα τῆς βελανιδιᾶς, ὁ λεπρός Διοικητής τῆς Θεσσαλονίκης Εὐφημιανός, ὁ ὁποῖος θεραπεύθηκε καί ἔκτισε Ναό πρός τιμήν τοῦ Μάρτυρος, ὅπου σήμερα ὑπάρχει καί ὁ τάφος του. Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιές συνθήκες διαλύθηκε τό σῶμα τοῦ Μάρτυρος.
 ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ὁσίου, ἐκ τῶν κτιτόρων τῆς Μονῆς Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους (10ος – 11ος αἰ., 17η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (29η Νοεμβρίου):
Ἀπότμημα στήν Ἁγία Μονή Ναυπλίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ὁσίου, τοῦ Σικελιώτου (23η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μητρόπολη Χαλκίδος.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται. Τῆς 9/3, τῆς 22/9 ἤ τῆς 7/12.
 ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἱερομάρτυρος, τῆς Λέσβου (+ 1462, Τρίτη τοῦ Πάσχα):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Ραφαήλ Θέρμης Λέσβου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ ἐξ Ἰχθύος Κορινθίας (+ 1554, 14η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ τοῦ Πσκώφ Ρωσίας, τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ (+ 1576, 28η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Τριάδος Πσκώφ Ρωσίας.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Μετσόβου (+ 1617, 16η Ἰουνίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Παντοπώλου (+ 1672, 23η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῶν Λειψάνων στίς Μονές Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους καί Τατάρνας Εὐρυτανίας.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
Ἀπότμημα στόν ὁμώνυμο Ναό Καρπενησίου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Νεομάρτυρος, τοῦ Θεσσαλονικέως:
Ἀπότμημα στή Βασιλική ἁγ. Δημητρίου Θεσσαλονίκης.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ Β' Νεομάρτυρος, Τσάρου τῆς Ρωσίας καί τῶν σύν αὐτῷ μελῶν τῆς Τσαρικῆς Οἰκογενείας ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ Τσαρίνας, ΑΛΕΞΙΟΥ Τσάρεβιτς, ΜΑΡΙΑΣ, ΟΛΓΑΣ, ΤΑΤΙΑΝΑΣ καί ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ τῶν Μεγάλων Δουκισσῶν (+ 1918, 4η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα στόν Καθεδρικό Ναό ἁγ. Πέτρου καί Παύλου Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΝΙΚΩΝΟΣ Ὁσίου, Ἡγουμένου τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων Κιέβου (+ 1088, 23η Μαρτίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΝΙΚΩΝΟΣ Ὁσίου, τοῦ "ξηροῦ", τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων Κιέβου (12ος αἰ., 11η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΝΙΚΩΝΟΣ Ὁσίου, τοῦ Ραντονέζ Ρωσίας (+ 1426, 17η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας.
ΝΙΚΩΝΟΣ Ὁσίου, τοῦ Νέου, τοῦ Ξηροῦ Ὄρους (8η Δεκεμβρίου):
Ἡ σιαγόνα στή Μονή ὁσ. Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.
ΝΙΝΑΣ Ἱσαποστόλου, Φωτιστρίας τῆς Γεωργίας (+ 335, 14η Ἰανουαρίου):
Ἀποτμήματα στό Ναό ἁγ. Μαρίνης Θεσσαλονίκης καί στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΝΤΟΒΜΟΝΤ - ΤΙΜΟΘΕΟΥ Ἁγίου, Ἡγεμόνος τοῦ Πσκώφ Ρωσίας (+ 1299, 20ή Μαϊου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Τριάδος Πσκώφ Ρωσίας.
ΝΥΜΦΟΔΩΡΑΣ Μάρτυρος (+ 305, 10η Σεπτεμβρίου):
Ἡ δεξιά στή Μονή Ζερμπίτσας Σπάρτης·
Ἀπότμημα στή Μονή Παν. Γουμένισσας Κιλκίς.

Ξ
ΞΕΝΗΣ Ὁσίας, τῆς Ρωμαίας (5ος αἰ., 24η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στό Ναό Τιμίου Προδρόμου Καβάλας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἀγάθωνος Φθιώτιδος, Μεταμ. Σωτῆρος Νικητῶν Χρυσουπόλεως Καβάλας, Λειμῶνος Λέσβου καί Νταοῦ Πεντέλης καί στόν ὁμώνυμο Ναό Νικαίας Πειραιῶς.
ΞΕΝΗΣ τῆς Ρωσίδος, τῆς διά Χριστόν Σαλῆς (17ος – 18ος αἰ., 24η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα ἐντός τοῦ τάφου της, στό Κοιμητήριο τοῦ Σμολένσκ Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ Ὁσίου, συζύγου ὁσ. Μαρίας (6ος αἰ., 26η Ἰανουαρίου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας καί στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.

Ο
ΟΛΥΜΠΙΑΣ Ὁσιομάρτυρος, τῆς Λέσβου (+ 1253, Τρίτη τοῦ Πάσχα):
Μέρος τῶν Λειψάνων στήν Μονή ἁγ. Ραφαήλ Θέρμης Λέσβου.
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ Ἁγίας, τῆς Διακονίσσης (+ 409, 25η Ἰουλίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἀγάθωνος Φθιώτιδος καί Νταοῦ Πεντέλης.
ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ Ὁσιομάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή ὁσ. Μελετίου Οἰνόης Βιλλίων Ἀττικῆς.
ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ Ἁγίου, τῆς Ἀναρίτης Πάφου (; 18η Ἰουλίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΟΝΗΣΙΦΟΡΟΥ Μάρτυρος (+ 284 – 305, 9η Νοεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Αἰγυπτίου (+ 400, 12η Ἰουνίου):
Ἀποτμήματα στήν ὁμώνυμη Μονή Κερατέας Ἀττικῆς καί στή Μονή Λειμῶνος Λέσβου.
ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Βορονέτς Ρουμανίας (+ 1789, 9η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα καί τά Λείψανα χειρῶν καί ποδῶν στή Σκήτη Βορονέτς, Μποτοσάνι Ρουμανίας.
ΟΡΕΣΤΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά Ἱερομάρτυρος Αὐξεντίου (+ 284 – 305, 13η Δεκεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Καρακάλου Ἁγίου Ὄρους, Ἀρχαγγ. Μιχαήλ Ἀριδαίας Πέλλας καί Κοιμ. Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιατίστης.
ΟΡΕΣΤΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά Μάρτυρος Ριγίνου (20ή Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στό Ναό Παναγίας Φασοῦλας Κύπρου.
ΟΣΒΑΛΒΟΥ Ἁγίου, Βασιλέως Νορθουμβρίας Βρεττανίας (+ 641, 5η Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ντάραμ Βρεττανίας.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ Μονῆς Χοζεβᾶ Ἱεροσολύμων:
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Ἱεροσολύμων.
Ἀποτμήματα στή Μονή Σαγματά Βοιωτίας.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ Σινᾷ καί Ραϊθῷ (14η Ἰανουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Σινᾶ.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους καί Παρακλήτου Παιανίας Ἀττικῆς.
Πρόκειται γιά δύο χορούς Ὁσιομαρτύρων, 38 καί 33 Πατέρων ἀντιστοίχως, πού μαρτύρησαν ἀπό τόν διωγμό τοῦ Διοκλητιανοῦ (284 – 305), μέχρι καί τό τέλος τοῦ 4ου αἰ. 
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 44 Μονῆς ἁγ. Σάββα Ἱεροσολύμων, ὑπό Περσῶν (+ 614, 13η Μαϊου) :
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Ἱεροσολύμων.
Ἀποτμήματα στή Μονή Ἀγάθωνος Φθιώτιδος.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ Μονῆς ἁγ. Σάββα Ἱεροσολύμων (20ή Μαρτίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Ἱεροσολύμων.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 179 Μονῆς Νταοῦ Πεντέλης (+ 1680):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Πεντέλης.
ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΩΝ 6.000 τῆς Μονῆς Γκαρετζύ Γεωργίας (+ 1615, 26η Μαρτίου):
Λείψανα στή Μονή Ἀναστάσεως Γκαρεντζύ Γεωργίας.
ΟΣΙΩΝ 99 ΠΑΤΕΡΩΝ Κρήτης (; 7η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, στό Κυριακό τῆς Σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων Ἁγίου Ὄρους καί στόν ὁμώνυμο Ναό Χανίων Κρήτης.
ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΗΣ Μάρτυρος, τῆς Παλαιστίνης (+ 308, 10η Φεβρουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Σεβαστιανοῦ Ρώμης.
ΟΥΑΡΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Αἰγυπτίου (+ 307; , 19η Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΟΥΡΣΟΥΛΑΣ Μάρτυρος (+ 383, 21η Ὀκτωβρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Κολωνίας.

Π
ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (13ος αἰ., 9η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΠΑΪΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Βελιτσκόφσκι (+ 1794, 15η Νοεμβρίου):
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο ἐνταφιασμένο στό Καθολικό τῆς Μονῆς Νεάμτς Ρουμανίας.
ΠΑΪΣΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Γαλικίας Ρωσίας (+ 1460, 23η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή Οὐσπένσκαγια Σλόμποντα τῆς Κοστρόμας.
ΠΑΝΑΓΗ - ΠΑΪΣΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μπασιᾶ (+ 1888, 9η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στό Ληξούρι Κεφαλληνίας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Καισαρείας (+ 1765, 24η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Σκήτη ἁγ. Παντελεήμονος τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Νεομάρτυρος, τῶν Ἱεροσολύμων (+ 1820):
Τά Λείψανα στή Μονή Τιμίου Προδρόμου Ἱεροσολύμων.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Μεγαλομάρτυρος, τοῦ Ἰαματικοῦ (+ 305, 27η Ἰουλίου):
Τμήματα τῆς Κάρας στίς Μονές Παντελεήμονος καί Γρηγορίου (τό μετωπιαῖο) Ἁγίου Ὄρους, Παναχράντου Ἄνδρου καί ἁγ. Γεωργίου Βουλγαρελίου Ἄρτης.
Τμῆμα Κάρας καί μέρος χειρός στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Ὁ δεξιός καρπός καί τρία τεμάχια στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τοῦ δεξιοῦ ποδός στή Μονή Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος ποδός στή Μονή Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους.
Μία τῶν χειρῶν στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Δάκτυλος στή Μονή Χουρέζ Ρουμανίας.
Μεγάλο μέρος τῶν λοιπῶν Λειψάνων στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Lucca Ἰταλίας.
Ἕξη τεμάχια στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Λειμῶνος Λέσβου, ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας καί Ἀρχαγγελιωτίσσης Ξάνθης, στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Εἶναι ἄξιο ἀναφορᾶς, ὅτι στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Ravella, κοντά στή Νεάπολη τῆς Ἰταλίας, σώζεται στερεοποιημένο αἷμα τοῦ Μεγαλομάρτυρος, τό ὁποῖο ὑγροποιεῖται κάθε Ἰούλιο, πρίν καί μετά τήν μνήμη του. Ὁμοίως αἷμα του πού ὑγροποιεῖται σώζεται καί στήν πόλη Lucca τῆς Ἰταλίας. 
ΠΑΠΥΛΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Διακόνου, τοῦ μετά Ἱερομάρτυρος Κάρπου (+ 251, 13η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους καί Τιμίου Σταυροῦ Σάμου.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Ὁσιομάρτυρος, τῆς Ρωμαῖας (2ος αἰ., 26η Ἰουλίου):
Μέρη τῆς Κάρας στίς Μονές Κουτλουμουσίου, Σιμωνόπετρας, Παντοκράτορος καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Πετράκη Ἀθηνῶν καί Προφ. Ἡλιοῦ Θῆρας.
Ἡ σιαγόνα στή Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος.
Μέρη τῆς δεξιᾶς στίς Μονές Διονυσίου καί Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Μία τῶν χειρῶν στή Μονή Ἀμυαλῶν Γορτυνίας.
Μέρος χειρός στή Μονή Μεγ. Μετεώρου.
Τέσσερα τεμάχια στήν Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές ἁγ. Ἀνθίμου τοῦ Ἴβηρος Βουκουρεστίου, Παν. Γουμενίσσης Κιλκίς, Σαγματᾶ Βοιωτίας, ἁγ. Νικολάου Καλτεζῶν Ἀρκαδίας, ὁσ. Διονυσίου Λιτοχώρου Πιερίας, Λουκούς Κυνουρίας, Τιμίου Προδρόμου Καστρίτσης Ἰωαννίνων, Γηροκομείου Πατρῶν, Σταγιάδων Καλαμπάκας, Σεπετοῦ Ἠλείας, Δουσίκου Τρικάλων, ὁσ. Θεοδοσίου Ἄργους, ἁγ. Κων/νου Καλαμῶν, Παν. Κορώνης Καρδίτσης καί Ἀμπελακιωτίσσης Ναυπακτίας καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Ὁσίας, τῆς Ἐπιβατινῆς (11ος αἰ., 14η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν ὁμώνυμο Ναό Ἰασίου Ρουμανίας.
Μέρος χειρός στό Βελιγράδι καί τήν Σρέμσκα Καμένιτσα Σερβίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Ἡ ἁγ. Παρασκευή κοιμήθηκε εἰρηνικά στήν ΚΠολη, στό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στήν Καλλικράτεια, ὅπου ἡσύχασε τά δύο τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς της. Κηδεύθηκε σέ τόπο παραθαλάσσιο. Ἄγνωστο πότε τό Λείψανό της ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, ὅταν χωρικοί θέλησαν νά ἐνταφιάσουν δίπλα της τό σῶμα ἑνός ναυτικοῦ, τό ὁποῖο ἐκβράστηκε στήν ἀκτή καί ἡ Ὁσία μέ ἐμφάνισή της ζήτησε νά τήν μεταφέρουν!
Τήν περίοδο τῆς βασιλείας τῶν Βουλγάρων Βασιλέων Πέτρου καί Ἰωάννη Ἀσάν (1290 - 1310), οἱ Βυζαντινοί δώρησαν τό Λείψανο τῆς Ὁσίας στόν Ὀρθόδοξο Βουλγαρικό λαό, σάν σημεῖο φιλίας καί ἑνότητος στήν Ὀρθόδοξη Πίστι. Τό 1393, ὅταν ὁ Σουλτάνος Βαγιαζίτ κατέλαβε τό Τύρνοβο καί κατέλυσε τό Βουλγαρικό Κράτος, δώρησε τό Λείψανο στούς τότε ὑποτελεῖς του Σέρβους, οἱ ὁποῖοι τό κατέθεσαν στό φρούριο τοῦ Βελιγραδίου. Ἀργότερα, ὅταν ὁ Σουλτάνος Μουράτ Β' κατέκτησε τήν Σερβία, τό Λείψανο ἀγοράσθηκε ἀπό τό Πατριαρχεῖο ΚΠόλεως, ἐνῶ στήν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας δωρήθηκε μέρος μιᾶς τῶν χειρῶν, φυλασσόμενο σήμερα στό Βελιγράδι καί τήν Σρέμσκα Καμένιτσα.
Τό 1640, ὁ Ἡγεμόνας τῆς Μολδαβίας Βασίλειος Λούπου, ἀνέλαβε τό τεράστιο χρέος τοῦ Πατριαρχείου πρός τήν Τουρκική Κυβέρνηση (περίπου 2.000.000 ἄσπρων) καί γιά λόγους εὐγνωμοσύνης ὁ Πατριάρχης Παρθένιος δώρησε τό Λείψανο στόν Ὀρθόδοξο Μολδαβικό λαό. Τό Λείψανο κατατέθηκε μέ μεγάλες τιμές στό Ναό τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στό Ἰάσιο (ἐκεῖ ὅπου ὁ Πρίγκιπας Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης κήρυξε τήν Ἐπανάσταση κατά τῶν Τούρκων στίς Παραδουνάβιες Ἡγεμονίες - τό 1821 - καί δέχθηκε τήν εὐλογία τοῦ Μητροπολίτου Βενιαμίν Κώστακε). Τό 1888 τό Λείψανο μεταφέρθηκε στόν νέο, πρός τιμή τῆς Ὁσίας, Καθεδρικό Ναό, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σέ ἀργυρή λάρνακα. 
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Λαμψάκου (4ος αἰ., 7η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἐσφιγμένου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Ροβελίστας Ἄρτας καί Κύκκου Κύπρου.
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Μονῆς Ἀγαπίας Ρουμανίας (+ 1660):
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα σέ ἄγνωστο σημεῖο τῆς περιοχῆς Ἀγαπίας Ρουμανίας.
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ραδοβυζίου Ἄρτης (+ 1777, 21η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα στόν Ἐνοριακό Ναό Βελετζικοῦ Τρικάλων.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος χειρός στή Μονή Δουσίκου Τρικάλων.
Μία κλείδα στό Ναό ἁγ. Γεωργίου Κωστακιῶν Ἄρτης.
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Μονῆς Κουδουμᾶ Κρήτης (+ 1905, 10η Ἰουλίου):
Ἡ Κάρα καί Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Κρήτης.
Μία τῶν πλευρῶν στό Ναό ἁγ. Αἰκατερίνης Στρογγύλης Κορωπίου Ἀττικῆς.
Μέρος πλευρᾶς στίς Μονές Μεταμ. Σωτῆρος Σλατιοάρας Ρουμανίας καί ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Ἔτνα Καλλιφορνίας καί στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.
ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Χίου:
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Μάρκου Χίου.
ΠΑΤΑΠΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Αἰγυπτίου (7ος αἰ., 8η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Λουτρακίου Κορινθίας.
ΠΑΤΑΠΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Νέου, τοῦ Ξηροῦ Ὄρους (8η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ὁσ. Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.
ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΡΙΩΝ Ὁσίων (Νικήτα, Ἰωάννου καί Ἰωσήφ), ἱδρυτῶν τῆς Νέας Μονῆς Χίου (11ος αἰ., 20ή Μαϊου):
Μία Κάρα (ἄγνωστο ποίου) στή Νέα Μονή Χίου.
ΠΑΤΡΙΚΙΑΣ Ἁγίας, τῆς ΚΠόλεως (7ος αἰ., 25η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τῶν ἁγ. Νικάνδρου καί Μαρκιανοῦ Νεαπόλεως Ἰταλίας.
Εἶναι ἄξιο σημειώσεως, ὅτι στό ΡΚ Μονή τοῦ ἁγ. Γρηγορίου ἐπ. Ἀρμενίας Νεαπόλεως Ἰταλίας, φυλάσσεται στερεοποιημένο αἷμα τῆς Ἁγίας, τό ὁποῖο ὑγροποιεῖται! 
ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ Ἁγίου, Ἱεραποστόλου τῆς Ἰρλανδίας (+ 461, 17η Μαρτίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ Ντόουν Βορείου Ἰρλανδίας.
ΠΑΤΡΩΒΑ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 5η Νοεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΠΑΥΛΗΣ Ὁσίας, τῆς Κυπρίας (; 1η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΠΑΥΛΙΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Νόλων Ἰταλίας (+ 431, 22α Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Συλλογή τοῦ ΡΚ Ἀββαείου τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου, Φάργκο Νεβάδας Η.Π.Α.
ΠΑΥΛΟΥ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν (1ος αἰ., 29η Ἰουνίου):
Ἡ Κάρα στή ΡΚ Βασιλική τοῦ ἁγ. Ἰωάννου Λατερανοῦ Ρώμης.
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό "Ἐκτός τῶν Τειχῶν" Ρώμης.
Ἕνας τῶν ὀδόντων στήν Συλλογή τῶν Ἀνακτόρων τοῦ Μπάκινχαμ Λονδίνου.
Ἀπότμημα στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ ἁλυσίδα καί τό ὁδοιπορικό του ραβδί στό ΡΚ Παρεκκλήσιο "Φιόρι" τῆς Ρώμης.
ΠΑΥΛΟΥ Ὁσίου, τοῦ Θηβαίου (+ 341, 15η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κοιμ. Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιατίστης.
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Ἰουλιανοῦ Βενετίας, στή ΡΚ Μονή τοῦ ἁγ. Παύλου τοῦ πρώτου Ἐρημίτου Βούδας Οὐγγαρίας καί στή ΡΚ Βασιλική τῆς ἁγ. Μαρίας in Porto τῆς Ραββένας.
Ἀπότμημα στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Τά Λείψανα τοῦ ὁσ. Παύλου μετακομίσθηκαν ἀπό τήν Αἴγυπτο στήν ΚΠΟλη ἐπί Αὐτοκράτορος Μανουήλ Κομνηνοῦ καί κατατέθηκαν στή Μονή τῆς Περιβλέπτου. Ὅταν μετά τήν Ἅλωση τῆς Πόλεως ἀπό τούς Φράγκους (1204), ἡ Μονή περιῆλθε στήν κατοχή Λατίνων μοναχῶν, ὁ Ἡγούμενός της Πέτρος δώρησε τά Λείψανα στό Βενετό εὐπατρίδη Giacomo Lanzeolo ὁ ὁποῖος τά μετέφερε στή Βενετία καί τά κατέθεσε στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἰουλιανοῦ, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται. Στά Λείψανα αὐτά ἔγιναν ἀναγνωρίσεις τό 1850 καί τό 1992 καί διαπιστώθηκε ὅτι πρόκειται γιά μέρη τῆς Κάρας, τοῦ κορμοῦ καί τῶν κάτω ἄκρων.
Τό 1381 μέρος τῶν Λειψάνων αὐτῶν δόθηκε στήν Ἀδελφότητα τοῦ ἁγ. Παύλου τοῦ πρώτου Ἐρημίτου στήν Βούδα τῆς Οὐγγαρίας, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται στήν ὁμώνυμη Μονή.
Τό 1998 τά κάτω ἄκρα δόθηκαν στήν Ἀδελφότητα τοῦ ἁγ. Παύλου τοῦ πρώτου Ἐρημίτου στή Ραββένα τῆς Ἰταλίας, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται στήν ὁμώνυμη Βασιλική.
Τέλος, στήν Κοπτική Μονή τοῦ ἁγ. Παύλου στήν Ἐρυθρά Θάλασσα, φυλάσσεται ἄφθαρτο λείψανο πού ἀποδίδεται στόν ὅσ. Παῦλο, γιά τό ὁποῖο δέν ὑπάρχουν ἀποδείξεις γνησιότητος. 
ΠΑΥΛΟΥ τοῦ Ὁμολογητοῦ, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 350, 6η Νοεμβρίου):
Μέρος τῆς Κάρας στή Μονή Σιμωνόπετρας Ἁγίου Ὄρους.
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο τοῦ ἁγ. Παύλου τοῦ Ὁμολογητοῦ (πού ἔπνιξαν οἱ Ἀρειανοί μέ τό ὠμοφόριό του, ἐξόριστο στήν Κουκουσό τῆς Ἀρμενίας), μετακομίσθηκε τό 385 στήν ΚΠολη, κατά τήν βασιλεία τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου. Ἀρχικά κατατέθηκε στό Ναό τῆς Ἁγίας Εἰρήνης καί ἔπειτα σέ ναό πρός τιμή του. Τό Λείψανο μεταφέρθηκε στή Βενετία τό 1226 καί κατατέθηκε στή γυναικεία Μονή τοῦ ἁγ. Λορέντζου, ὅπου φυλάσσονταν καί τά Λείψανα τοῦ ὁσ. Βαρβάρου τοῦ Μυροβλύτου καί τῆς ἁγ. Κανδίδης. Ἄγνωστο κάτω ἀπό ποιες συνθήκες τό Λείψανο χάθηκε, γιά νά βρεθεῖ τό 1493. Κατά τήν ἀναγνώριση τοῦ 1686 ὁ Βολλανδιστής C. Jannik διαπίστωσε καί περιέγραψε τήν ἀκεραιότητα τοῦ Λειψάνου. 
ΠΑΥΛΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Νέου, τοῦ Καϊουμᾶ (8ος αἰ., 8η Ἰουνίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας.
Ὁ Ὁσιομ. Παῦλος τοῦ Καϊουμᾶ δέν αναφέρεται ἀπό τούς γνωστούς Ἁγιολόγους Ἀνατολῆς καί Δύσεως (λ.χ. τόν ἅγ. Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη καί τόν Ἱππόλυτο Delehaye), ἀλλά ἡ μνήμη του τιμᾶται ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τήν 8η Ἰουνίου. Τό Λείψανό του, βρέθηκε ἄφθαρτο, μέ φανερά τά σημεῖα τοῦ μαρτυρίου του (κομμένη μύτη, ἐγκαύματα), ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Πατριάρχη ΚΠόλεως Ἀντωνίου Β’ τοῦ Καυλέα (893 – 901). Μέχρι τήν Ἅλωση τῆς Πόλεως ἀπό τούς Σταυροφόρους (1204), ἦταν κατατεθημένο στή Μονή τοῦ Χριστοῦ Παντεπόπτου, ἡ ὁποία κατά τήν διανομή δόθηκε στούς Βενεδικτίνους Μοναχούς τῆς Μονῆς τοῦ ἁγ. Γεωργίου Μείζονος Βενετίας.
Τό 1222 τό Λείψανο μεταφέρθηκε στή Βενετία ἀπό τόν Ἡγούμενο Παῦλο (1206 – 1222), ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Δόγη Πέτρου Ziani (1206 - 1239), ὁ ὁποῖος «ἔκπληκτος ἀπό τήν ἀξιοθαύμαστη κατάσταση διατηρήσεως τοῦ λειψάνου λέγεται ὅτι ἔβγαλε τό Δουκικό «κέρας» καί τό τοποθέτησε στήν Κάρα τοῦ Μάρτυρα» (ἐπ. Φαναρίου Ἀγαθαγγέλου αὐτ. σελ. 292). Λόγῳ αὐτοῦ τοῦ κοσμήματος στήν ἱστορική συνέχεια ὁ Ἅγιος πῆρε τήν προσωνυμία τοῦ Δοῦκα.
Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάπα Κλήμη Η’ (1592 – 1605) τό Λείψανο τοποθετήθηκε μέσα στήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ λεγομένου Παρεκκλησίου τῶν Νεκρῶν τῆς αὐτῆς Μονῆς, μαζί μέ τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Παύλου Πατριάρχου ΚΠόλεως τοῦ Ὁμολογητοῦ, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται. 
ΠΑΥΛΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ ἀπό Καλαβρύτων (+ 1818, 22α Μαϊου):
Λείψανα στή Μονή Βαρσῶν Ἀρκαδίας.
Τό τρίχινο ματωμένο ἔνδυμά του στή Μονή ἁγ. Ματρώνας Ὕδρας.
ΠΑΦΝΟΥΤΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μπορόβσκ Ρωσίας (+ 1478, 1η Μαϊου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Καλοῦγας Ρωσίας.
ΠΑΧΩΜΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Μεγάλου (+ 346, 15η Μαϊου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους καί Ἁγίας Τριάδος Ἑξαμιλίων Κορινθίας καί στό Παρεκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.
ΠΑΧΩΜΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Σλάτινας Ρουμανίας (16ος αἰ.):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Ρουμανίας.
ΠΑΧΩΜΙΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Ρώσου (+ 1730, 21η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Πάτμου.
Μέρος στή Σκήτη Καυσοκαλυβίων Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στή Μονή ἁγ. Παύλου καί στή Νέα Θηβαϊδα Ἁγίου Ὄρους καί στή Μονή ἁγ. Γεωργίου Κρημνῶν Ζακύνθου.
ΠΑΧΩΜΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Νερέτκα Ρωσίας (+ 1384, 15η Μαϊου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Κοστρόμας Ρωσίας.
ΠΑΧΩΜΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Χίου (+ 1905):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἁγίων Πατέρων Χίου.
ΠΕΛΑΓΙΑΣ Μάρτυρος, τῆς Ταρσοῦ (+ 287, 4η Μαϊου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Νταοῦ Πεντέλης καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΠΕΛΑΓΙΑΣ Ὁσίας, τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν (+ 457, 8η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΠΕΛΑΓΙΑΣ Ὁσίας, τῆς Τήνου (+ 1834, 23η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κεχροβουνίου Τήνου.
ΠΕΤΡΟΥ Ἀποστόλου, τοῦ Πρωτοκορυφαίου (1ος αἰ., 29η Ἰουνίου):
Ἡ Κάρα στή ΡΚ Βασιλική ἁγ. Ἰωάννου Λατερανοῦ Ρώμης.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Βασιλική ἁγ. Πέτρου Ρώμης.
Ἀποτμήματα στό ΡΚ Ναό τῆς ἁγ. Πουντεντιάνας Ρώμης καί στίς Μονές Ἰβήρων καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Οἱ ἁλυσίδες στή Ρ. Βασιλική τοῦ ἁγ. Πέτρου «τῶν Δεσμῶν» Ρώμης.
ΠΕΤΡΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας (+ 311, 24η Νοεμβρίου):
Τμήματα τῆς Κάρας στίς Μονές Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους καί Κλειστῶν Ἀττικῆς.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΠΕΤΡΟΥ Μάρτυρος (ἑνός τῶν Πεντεκαιδέκα Μαρτύρων):
Ἡ δεξιά στή Μητρόπολη Πολυανῆς καί Κιλκισίου.
ΠΕΤΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἀθωνίτου (+ 734, 12η Ἰουνίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές ἁγ. Διονυσίου καί Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους καί Λειμῶνος Λέσβου.
ΠΕΤΡΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ἄργους (+ 928, 3η Μαϊου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στόν ὁμώνυμο Μητροπολιτικό Ναό Ἄργους.
ΠΕΤΡΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Μαυροβουνίου (+ 1830, 31η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Τσετίνιε Μαυροβουνίου.
ΠΕΤΡΟΥ Ὁσίου, τῆς Κορίσης Κοσσυφοπεδίου (13ος αἰ., 18η Ἰουνίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή τοῦ Μαύρου Ποταμοῦ Κοσσυφοπεδίου.
ΠΕΤΡΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1326, 24η Αὐγ. καί 21η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
ΠΕΤΡΟΥ Ὁσίου, τοῦ Θαυματουργοῦ, Ἡγεμόνα Δαβίδ τοῦ Μούρωμ Ρωσίας (13ος αἰ., 25η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἁγίας Τριάδος Μούρωμ Ρωσίας.
ΠΙΤΙΡΙΜ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Πέρμ Ρωσίας (+ 1456, 29η Ἰανουαρίου καί 19η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στό Ναό Εὐαγγ. Θεοτόκου Οὔστβιμ Βολόγδας Ρωσίας.
ΠΙΤΙΡΙΜ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ταμπώφ Ρωσίας (+ 1698, 27η Φεβρ. καί 28η Ἰουλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Ἁγίας Σκέπης Ταμπώφ Ρωσίας.
ΠΛΑΤΩΝΟΣ Μάρτυρος, τῆς Ἀγκύρας (+ 302 ; , 18η Νοεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Ζωοδ. Πηγῆς Πόρου καί Φανερωμένης Σαλαμῖνας.
ΠΟΙΜΕΝΟΣ Ὁσίου, τοῦ Μεγάλου (+ 450, 27η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Λευκωσίας (+ 1794, 3η Σεπτεμβρίου):
Ἡ Κάρα στό Ναό ἁγ. Αἰκατερίνης Ἀθηνῶν.
Ἀπότμημα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΥ Μάρτυρος:
Ἀποτμήματα στίς Μονές Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους καί Κλειστῶν Ἀττικῆς.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· τῆς 9/1, τῆς 19/12 (δύο) ἤ τῆς 1/8. 
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Σμύρνης (+ 167, 23η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
Ἡ δεξιά στή Μονή Παν. Ἀμπελακιωτίσσης Ναυπάκτου.
Ἀπότμημα στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ Μάρτυρος:
Ἡ Κάρα στή Μονή Κλειστῶν Ἀττικῆς.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· τῆς 8/2, τῆς 2/4 ἤ τῆς 7/7.
 ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· τῆς 10/2, τῆς 16/2, τῆς 15/9 ( τοῦ ἀπό μίμων), τῆς 4/11 (τῆς Ἐφέσου) ἤ τῆς 9/11. 
ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Γάζης (+ 420, 26η Φεβρουαρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΠΟΥΔΕΝΔΙΑΝΑΣ (Pudenziana) Μάρτυρος, τῆς Ρωμαίας, ἀδελφῆς μ. Πραξίδης (+ 160, 19η Μαϊου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τῆς ἁγ. Πραξίδης Ρώμης.
ΠΡΑΞΙΔΗΣ (Prassede - Praxedes) Μάρτυρος, τῆς Ρωμαίας (+ 164, 21η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Ρώμης.
ΠΡΟΚΛΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 447, 20ή Νοεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ Μεγαλομάρτυρος, (+ 303, 8η Ἰουλίου):
Τμήματα τῆς Κάρας στίς Μονές Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους, Ἁγίας Τριάδος Λιβαδίου Ἐλασσῶνος καί Μακαριωτίσσης Δομβραίνης Θηβῶν.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Προυσοῦ Εὐρυτανίας, Κορνοφωλιᾶς Ἔβρου καί Σεπετοῦ Ἠλείας καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ Ὁσίου, τῆς Σαζάβας Βοημίας (+ 1053, 16η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Πράγας.
ΠΡΟΤΑΣΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Γερβασίου (+ 54 – 68, 14η Ὀκτωβρίου):
Τά Λείψανα στή ΡΚ Ἀμβροσιανή Βασιλική τοῦ Μιλάνου.
ΠΡΟΧΟΡΟΥ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 28η Ἰουλίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.

Ρ
ΡΑΔΟΥ Νεομάρτυρος (Μπρινκοβεάνου, υἱοῦ Ἡγεμόνος μ. Κων/νου· + 1714, 16η Αὐγούστου).
Τό Λείψανο στόν Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου Βουκουρεστίου.
ΡΑΦΑΗΛ Ἱερομάρτυρος, τῆς Λέσβου (+ 1462, Τρίτη τοῦ Πάσχα):
Ἡ Κάρα καί τό μεγαλύτερο μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη Μονή Θέρμης Λέσβου.
ΡΑΦΑΗΛ Ὁσίου, τῆς Μονῆς Ἀγάπια Ρουμανίας (16ος - 17ος αἰ.):
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα σέ ἄγνωστο σημεῖο τῆς περιοχῆς Ἀγαπίας Ρουμανίας.
ΡΑΦΑΗΛ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Μπρούκλυν Νέας Ὑόρκης (+ 1915, 27η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Τύχωνος South Canaan Πενσυλβάνιας ΗΠΑ.
ΡΙΓΙΝΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Σκοπέλου (+ 355, 25η Φεβρουαρίου):
Ὁ δεξιός βραχίονας στή Σκόπελο.
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΡΙΓΙΝΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Ὀρέστου (; 16η Ἰουλίου):
Ἀπότμημα στό Ναό Παναγίας Φασούλας Κύπρου.
ΡΟΔΩΝΟΣ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ταμάσου Κύπρου (1ος αἰ.):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή ἁγ. Ἡρακλειδίου Κύπρου.
ΡΩΜΑΙΟΥ Ὁσίου, μαθητοῦ τοῦ ὁσ. Ρωμύλου τῆς Ραβάνιτσας Σερβίας (14ος αἰ., 18η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στήν πόλη Ντγιούνη τῆς Σερβίας.
ΡΩΜΑΝΟΥ Ἁγίου, Πρίγκιπος τοῦ Οὔγκλιτς Ρωσίας (+ 1285, 3η καί 24η Φεβρουαρίου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Μεταμ. Σωτῆρος Οὔγκλιτς Ρωσίας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΡΩΜΑΝΟΥ Ὁσίου, τῆς Ραβάνιτσας Σερβίας (14ος αἰ., 6η Μαϊου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Ρωμανοῦ Ντζιούνις Σερβίας.
ΡΩΜΟΥ Ἱερομάρτυρος, τοῦ Σιρμίου:
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τῆς Κονκορδίας Ἰταλίας.

Σ
ΣΑΒΒΑ Ὁσίου, τοῦ Ἡγιασμένου (+ 532, 5η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στήν ὁμώνυμη Μονή Ἱεροσολύμων.
Δάκτυλος "μετά σαρκός" στή Μονή ἁγ. Ραφαήλ Γρίβας Κιλκίς.
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Σάββα ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο τό 584, ὅταν ἀνοίχθηκε ὁ τάφος του γιά νά ἐνταφιαστεῖ ὁ Ἡγούμενος Κασσιανός. Ἀρχικά διαφυλάχθηκε στή Μονή του καί στή συνέχεια μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη, κατά τήν περίοδο τῶν Ἀραβικῶν ἐπιδρομῶν.
Γιά τόν χρόνο ἄφιξής του στή Βενετία ἐπικρατοῦν δύο παραδόσεις. Σύμφωνα μέ τήν πρώτη τό Λείψανο εἶχε μεταφερθεῖ στήν ΚΠολη, ἀπ’ ὅπου τό 1026 τό ἔκλεψε ὁ Βενετός εὐγενής Πέτρος Centranico (ἔπειτα Δόγης, 1026 – 1031), ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Δόγη Tribunio Menio (982 - 1026), τό μετέφερε στή Βενετία καί τό κατέθεσε στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἀντωνίνου.
Κατά τήν δεύτερη παράδοση τό Λείψανο δέν μεταφέρθηκε ποτέ στήν ΚΠολη, ἀλλά διαφυλάχθηκε στόν ἅγ. Ἰωάννη τῆς Ἄκρας, ἀπ’ ὅπου μεταφέρθηκε ἀπό τούς Γενουάτες στήν ἀνταγωνίστρια τῆς Βενετίας πόλη τους. Τό 1257 οἱ Βενετοί πέτυχαν νά μεταφέρουν τό Λείψανο στή Βενετία.
Ἡ παρουσία τοῦ Λειψάνου τοῦ ἁγ. Σάββα στή Βενετία ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τήν σχετική ὁμολογία τοῦ Σαββαϊτου Μοναχοῦ Σωφρονίου στόν Μητροπολίτη Ρωσίας ἅγ. Μακάριο, τό 1547.
Τό 1965, μετά ἀπό ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχου Βενεδίκτου, ἡ ΡΚ Ἐκκλησία ἐπέστρεψε τό Λείψανο στό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων καί φυλάσσεται ἔκτοτε στή Μονή του.
 ΣΑΒΒΑ Μάρτυρος, τοῦ Γότθου, τοῦ Στρατηλάτου (+ 372, 18η Ἀπριλίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΣΑΒΒΑ Β' Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας (+ 1271, 8η Φεβρουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Πατριαρχεῖο Πεκκίου Κοσσυφοπεδίου.
ΣΑΒΒΑ Γ’ Ἁγίου, Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας (+ 1316, 26η Ἰουλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό Πατριαρχεῖο Πεκκίου Κοσσυφοπεδίου.
ΣΑΒΒΑ - "ΕΥΔΟΚΙΜΟΥ" Ὁσίου, τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ (14ος αἰ., 5η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο "ἐν δέρματι" στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπότμημα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Τήν 5η Ὀκτωβρίου 1840 βρέθηκαν στό κοιμητήριο τῆς Μονῆς Βατοπεδίου, τά Λείψανα ἑνός ἀγνώστου Ὁσίου. Τά Λείψανα αὐτά κατά τόν Ἁγιορείτη Μοναχό Ἀνδρέα Θεοφιλόπουλο, "βρέθηκαν ἀδιάφθορα μέ ἄρρητη εὐωδία" ("Γεροντικό τοῦ Ἁγίου Ὄρους", σελ. 294) καί σήμερα σώζονται στή Μονή "ἐν δέρματι". Τόν ἄγνωστο αὐτό ἀσκητή οἱ μοναχοί τῆς Μονῆς ἀποκάλεσαν Εὐδόκιμο, ἐπειδή εὐδοκίμησε - πέτυχε στή σωτηρία τῆς ψυχῆς του, ὅπως ἀπέδειξαν καί τά θαύματά του. Ἀργότερα ὁ ἄγνωστος Ὅσιος ἐμφανίσθηκε σέ ἕνα ἐνάρετο ἀσκητή καί στόν Ἡγούμενο καί τούς εἶπε: "Σάββας εἶναι τό ὄνομά μου, ἀλλά δέν πειράζει· οἱ Πατέρες ἄς μέ λένε Εὐδόκιμο". Ἔτσι στήν Ἁγιορειτική συνείδηση ὁ ἅγ. "Εὐδόκιμος" ταυτίζεται μέ τόν ὅσ. Σάββα τόν διά Χριστόν Σαλό (Βλ. Δημ. Τσάμη, "Φιλοθέου Κοκκίνου, Βίος ἁγ. Σάββα τοῦ Νέου", σελ. 1983).
Ὁ Ἱερομόναχος Μακάριος Σιμωνοπετρίτης στό "Νέο Συναξαριστή..." του, μνημονεύει χωριστά τούς ἁγίους Εὐδόκιμο καί Σάββα (τήν 5η Ὀκτωβρίου), σημειώνοντας, ὅτι "ἡ παράδοσι τοῦ Βατοπεδίου συνεχίζει τήν ταύτιση τοῦ ἁγ. Εὐδοκίμου μέ τόν ἅγ. Σάββα, παρά τίς ἀμφιβολίες πού ἔχουν ἐκφρασθεῖ, λαμβανομένου ὑπ' ὄψη τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ ἅγ. Σάββας ἀναφέρεται ὅτι ἀπεβίωσε στήν ΚΠολη· ἐφ' ὅσον ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει ἀποφασίσει ἐπ' αὐτοῦ, ἡ μνήμη τοῦ ἁγ. Σάββα εἶναι προσωρινά τοποθετημένη ἐδῶ, μετά ἀπό ἐκείνη τοῦ ἁγ. Εὐδοκίμου" (τ. 1, Σεπτεμβρίου - Ὀκτωβρίου, σελ. 286). 
ΣΑΒΒΑ Ὁσίου, τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων (15ος αἰ., 3η Φεβρουαρίου):
Μέρος ποδός στή Μονή Βαρλαάμ Μετεώρων.
ΣΑΒΒΑΤΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Σολόβκι Ρωσίας (+ 1435, 27η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή Ἀρχαγγέλου Ρωσίας.
ΣΑΜΨΩΝ Ὁσίου, τοῦ Ξενοδόχου (+ 530, 27η Ἰουνίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους καί Κρεμαστῆς Ἠλείας.
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ Μάρτυρος (+ 66, 26η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό Ρώμης.
Ἡ Κάρα στό ΡΚ Παρεκκλήσιο τῶν Τεσσάρων Ἐστεμμένων Μαρτύρων Ρώμης.
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Medard στή Soissons Γαλλίας.
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ἱερομάρτυρος, Ἀρχιεπισκόπου Φαναρίου (+ 1601, 4η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα ἀδιάφθορη στή Μονή Παν. Κορώνας Καρδίτσης.
Ἡ τιμία Κάρα τοῦ Ἱερομάρτυρος καί Ἐθνομάρτυρος Ἱεράρχου, παρά τίς κακοποιήσεις καί τίς κακουχίες πού ὑπέστει, ἀποτελεῖ ἕνα διαρκές θαῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ "περιβάλλεται ἀπό τό δέρμα, τό ὁποῖο σέ μερικά μέρη ἔχει ἀποσπασθῆ ἀπό τούς πιστούς, γιά φυλαχτό καί φέρει τά σημάδια τοῦ μαρτυρίου· ἐνῶ τό ἀριστερό μάτι τοῦ Ἁγίου εἶναι γαλήνια κλεισμένο, τό δεξί φέρει ἐμφανῆ τά ἴχνη κακοποιήσεων, καθώς ἐπίσης ἐμφανέστατα φαίνεται καί ἡ ἀποκοπή τῆς μύτης!". (Ἀρχιμ. Μακαρίου Τόγκα, "Ἡ Ἱερά Μονή Παναγίας Κορώνας - Βίος καί Πολιτεία τοῦ Ἁγίου τοῦ Χριστοῦ Νέου Ἱερομάρτυρος Σεραφείμ, Ἀρχιεπισκόπου Φαναρίου καί Νεοχωρίου, τοῦ Θαυματουργοῦ (+ 1601)"· καί "Ἀκολουθία..."· ἔκδοσις Ἱ. Μητροπόλεως Καστορίας 2001). 
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ὁσίου, τοῦ Δομβοῦ Βοιωτίας (+ 1602, 6η Μαϊου):
Ἡ Κάρα καί μέρος τῶν Λειψάνων στήν ὁμώνυμη Μονή Βοιωτίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Ἀγάθωνος Φθιώτιδος.
ΣΕΡΑΦΕΙΜ Ὁσίου, τοῦ Σάρωφ Ρωσίας (+ 1833, 2α Ἰανουαρίου καί 19η Ἰουλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ντιβίγιεβο Ρωσίας.
Ἀποτμήματα στή Μονή ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Πενταλόφου Κιλκίς καί στό Ναό ἁγ. Αἰκατερίνης Στρογγύλης Κορωπίου Ἀττικῆς.
Σχετικά μέ τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Σεραφείμ ἐπικρατοῦν δύο ἀπόψεις. Σύμφωνα μέ τήν πρώτη βρέθηκαν στό Μουσεῖο Ἀθεϊας τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως (Ναός Παναγίας τοῦ Καζάν), μετά τήν κατάρρευση τοῦ Μαρξιστικοῦ καθεστώτος (1989). Σύμφωνα μέ τήν δεύτερη, τά Λείψανα τοῦ ἁγ. Σεραφείμ δέν κατασχέθηκαν ποτέ ἀπό τούς Μπολσεβίκους, διότι εἶχαν κρυφτεῖ ἀπό πιστούς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Ἀκόμη, μεταξύ τῶν Κατακομβιτῶν πιστῶν κυκλοφορεῖ καί προφητεία τοῦ Ἁγίου, σύμφωνα μέ τήν ὁποία τά Λείψανά του δέν θά βγοῦν ἀπό τήν Ρωσία, «ἄχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας». (Ἀντ. Μάρκου, "Ἡ Εὕρεσις τῶν Λειψάνων τοῦ ὁσ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ"· Περιοδικό «Κ. Γ. Ο.», τ. 1991, σελ. 115 – 117). 
ΣΕΡΒΑ (Servaas) Ἁγίου, Ἐπισκόπου Μάαστριχτ Ὀλλανδίας (+ 384, 13η Μαϊου):
Τά Λείψανα στόν ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ Ὀλλανδίας.
ΣΕΡΓΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Βάκχου (+ 290 – 303, 7η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κούρτεα Ἄρτζες Ρουμανίας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΣΕΡΓΙΟΥ Μάρτυρος:
Ἡ Κάρα στή Μονή Σιμωνόπετρας Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 2/1, τῆς 24/5, τῆς 28/6 ἤ τῆς 7/10. 
ΣΕΡΓΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ραντονέζ Ρωσίας (+ 1329, 5η Ἰουλίου καί 25η Σεπτεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῆς Ἁγίας Τριάδος Μόσχας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΣΕΡΓΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Βαλαάμ Ρωσίας (14ος αἰ., 28η Ἰουνίου καί 11η Σεπτεμβρίου):
Τά Λείψανα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΣΕΡΓΙΟΥ Ὁσίου, τοῦ Τσουχτόμ Νόβγκοροντ Ρωσίας (+ 1609, 19η Μαϊου):
Τά Λείψανα στό Ναό τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς ὁμώνυμης Μονῆς.
ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ Ἁγίου:
Ἀπότμημα στή Μονή Προφήτη Ἡλία Σάμου.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 2/1 (Πάπα Ρώμης) ἤ τῆς 1/3 (δύο, Πατριάρχη καί Μάρτυρος). 
ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΥ Ὁσίου, τῆς Ὀμπνόρας Ρωσίας (+ 1397, 25η Ἀπριλίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Παγαγίας Μπορόκ Κοστρόμας Ρωσίας.
ΣΙΜΩΝΟΣ Ἀποστόλου, τοῦ Ζηλωτοῦ (1ος αἰ., 10η Μαϊου):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Βασιλική τοῦ ἁγ. Πέτρου Ρώμης καί στό ΡΚ Ναό ἁγ. Συμεών τοῦ Θεοδόχου Βενετίας.
Ἀπότμημα στή Μονή Παν. Κορώνας Καρδίτσης.
ΣΙΜΩΝΟΣ Ὁσίου, τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, Ἐπισκόπου Βλαδιμήρ καί Σούζνταλ Ρωσίας (+ 1226, 10η Μαϊου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΣΙΜΩΝΟΣ Ὁσίου, Κράλη τῶν Σέρβων Στεφάνου Β’ τοῦ Πρωτοστεφοῦς (+ 1224, 24η Σεπτεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Στουντένιτσας Σερβίας.
ΣΟΛΩΜΟΝΗΣ Ἁγίας, μητρός τῶν Ἁγίων 7 Μακκαβαίων + 167 π. Χ., 1η Αὐγούστου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου Φαναρίου ΚΠόλεως.
Ἀπότμημα στή Μονή Ξηροποτόμου Ἁγίου Ὄρους.
ΣΟΥΪΔΒΕΡΤΟΥ (Swidbert) Ἁγίου, Ἐπισκόπου Friesland (+ 713, 1η Μαρτίου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Καθεδρικό Ναό τοῦ Ντίσελντορφ Γερμανίας.
ΣΟΦΙΑΣ Ἁγίας, μητρός τῶν Μαρτύρων Πίστεως, Ἐλπίδος καί Ἀγάπης (+ 137, 17η Σεπτ.):
Ἀπότμημα στή Μονή ἁγ. Νικολάου Καλτεζῶν Ἀρκαδίας.
ΣΟΦΙΑΣ Ὁσίας, τοῦ Σούζνταλ Ρωσίας, Μεγ. Πριγκιπίσσης Σολωμονῆς, συζύγου Μεγ. Ἡγεμόνος Βασιλείου Γ’, (16ος αἰ., 16η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Ἁγίας Σκέπης Σούζνταλ Ρωσίας.
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος (+ 348, 12η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν ὁμώνυμο Ναό Κερκύρας.
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Δέν εἶναι γνωστές οἱ συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποίες τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος μεταφέρθηκε ἀπό τήν Κύπρο στήν ΚΠολη, πρίν τήν Ἅλωση πάντως τοῦ 1453, μεταφέρθηκε ἀρχικά στήν Παραμυθιᾶ τῆς Θεσπρωτίας καί τελικά στήν Κέρκυρα, ἀπό τόν Ἱερέα Γρηγόριο Πολύευκτο, ὁ ὁποῖος τό δώρησε στόν ἐπίσης πρόσφυγα Ἱερέα Γεώργιο Καλοχαιρέτη. Ἔκτοτε καί ἐπί σειρά πολλῶν ἐτῶν, τό Λείψανο ἀποτέλεσε ἀντικείμενο... προικοδοσίας!
Τό Λείψανο κατατέθηκε ἀρχικά στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἀθανασίου, στή συνέχεια στό Ναό τοῦ ἁγ. Λαζάρου καί τελικά - τό 1489 - στό Ναό τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ. Τό 1527, ὁ "ἰδιοκτήτης" του Σταμ. Βούλγαρης ἔκτισε Ναό πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου, στόν ὁποῖο κατατέθηκε τό Λείψανο (τό 1531). Ὁ Ναός αὐτός κατεδαφίσθηκε ἀπό τούς Ἐνετούς τό 1557, γιά νά γίνουν κάποια ὀχυρωματικά ἔργα.
Σήμερα τό Λείψανο φυλάσσεται στό ἱστορικό Ναό τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος (ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάσθηκε τό 1589), σέ ἀργυρόχρυση θήκη μέ κρυστάλλινο κάλλυμα (τό ὁποῖο ἐπιτρέπει στούς πιστούς νά τό βλέπουν κατά τίς λιτανεύσεις). Ἡ θήκη αὐτή εἶναι συνήθως τοποθετημένη μέσα σέ λαμπρή ἀργυρή λάρνακα. Οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς Κερκύρας λιτανεύουν μέ κάθε ἐπισημότητα τό Λείψανο, τέσσερεις φορές τόν χρόνο:
Τήν 11η Αὐγούστου (σέ ἀνάμνηση τῆς διασώσεως τῆς Κερκύρας ἀπό τούς Τούρκους, τό 1716)·
Τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Νοεμβρίου (σέ ἀνάμνηση τῆς διασώσεως ἀπό ἐπιδημία χολέρας, τό 1673)·
Τήν Κυριακή τῶν Βαϊων (σέ ἀνάμνηση τῆς διασώσεως ἀπό ἐπιδημία πανώλης, τό 1630· πρόκειται γιά τήν μεγαλοπρεπέστερη λιτάνευση)· καί
Τό Μεγάλο Σαββάτο (σέ ἀνάμνηση τῆς ἀφίξεως σιτοφόρου πλοίου, τό ὁποῖο ἔσωσε τήν Κέρκυρα ἀπό λοιμό· πρόκειται περί παλαιοῦ θαύματος, γι' αὐτό καί ἡ λιτανεία αὐτή εἶναι ἡ χρονολογικά παλαιότερη). 
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ Νεομάρτυρος, τῆς Δημητριάδος (+ 1680, 16η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Ταξιαρχῶν Πηλίου Μαγνησίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Πρωτομάρτυρος καί Ἀρχιδιακόνου (1ος αἰ., 27η Δεκ. καί 2α Αὐγούστου):
Μέρος τῆς Κάρας καί τῆς σιαγόνος στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρη τῆς Κάρας στίς Μονές Βατοπεδίου καί Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους καί Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, καθώς καί στή Μητρόπολη Πολυανῆς καί Κιλκισίου.
Μέρος τῆς σιαγόνας στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά (πλήν τῆς παλάμης) στή Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά παλάμη στή Μονή Νεάμτς Ρουμανίας.
Μέρος μιᾶς τῶν χειρῶν στή Μονή Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος ὠμοπλάτης στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος χειρός στόν ὁμώνυμο Ναό Ν. Ἰωνίας Ἀττικῆς.
Μέρος τῶν Λειψάνων στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος Βενετίας, στόν ὁμώνυμο ΡΚ Καθεδρικό Ναό τῆς Βιέννης καί στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Λαυρεντίου Βεράνο Ρώμης.
Ἀποτμήματα στίς Λαύρες Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας καί ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως, στή Συλλογή τῶν Ἀνακτόρων τοῦ Μπάκινχαμ Λονδίνου, στήν ὁμώνυμη Μονή τῶν Μετεώρων καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
Τό μαρτυρικό Λείψανο τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου κηδεύθηκε ἀπό τόν Νομοδιδάσκαλο Γαμαλιήλ, στά πλάγια μέρη τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων. Ὅταν σταμάτησαν οἱ διωγμοί, ὁ Ἅγιος ἐμφανίσθηκε στόν ἐνάρετο Ἱερέα Λουκιανό καί τοῦ ὑπέδειξε τήν θέση τοῦ Λειψάνου του, τό ὁποῖο ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί κατατέθηκε στήν Ἁγία Σιών. Ἀπό τούς αὐτόπτες τῆς Ἀνακομιδῆς μαρτυρεῖται, ὅτι "αἱ πληγαί αἱ προελθοῦσαι ἐκ τῶν λιθοβολημάτων ἔλαμπον ὡς οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ"!
Κατά τήν βασιλεία τοῦ Μεγ. Κωνσταντίνου τό Λείψανο - ἐκτός τῆς δεξιᾶς χειρός - ἀνακομίσθηκε στήν ΚΠολη. Ἀργότερα ὁ Αὐτοκράτορας Θεοδόσιος Β' ὁ Μικρός, ἔστειλε στή Σιωνίτιδα Ἐκκλησία μεγάλες δωρεές καί πέτυχε νά δωρηθῆ ἡ δεξιά τοῦ Πρωτομάρτυρος στήν ἀδελφή του ἁγ. Πουλχερία.
Δέν εἶναι γνωστό πότε καί κάτω ἀπό ποιες συνθήκες τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Στεφάνου διαλύθηκε.
Στή Βενετία, Λείψανα τοῦ Πρωτομάρτυρος φυλάσσονται στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τοῦ Μείζονος. Ἡ σχετική Βενετική παράδοση δέχεται, ὅτι τό 1109 ἤ 1110, κατά τήν βασιλεία τοῦ Ἀλεξίου Α’ Κομνηνοῦ καί ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάπα Πασχάλη Β’, ἕνας μοναχός τοῦ ἁγ. Γεωργίου Μείζονος μέ τό ὄνομα Πέτρος, προϊστάμενος κάποιου μετοχίου τῆς Μονῆς στήν ΚΠολη, ἔκλεψε Λείψανα τοῦ Ἁγίου μέ τήν βοήθεια κάποιου Ἕλληνα μοναχοῦ (τό γεγονός μαρτυρεῖται καί ἀπό τόν Βυζαντινό Ρήτορα Μανουήλ τόν Ἰταλικό).
Στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰ., κατά τήν κατοχή τῆς Βενετίας ἀπό τούς Ἀψβούργους, μέρος τῶν Λειψάνων αὐτῶν ἀφαιρέθηκε ἀπό τούς Αὐστριακούς καί κατατέθηκε στόν ἐπ΄ ὀνόματι τοῦ ἁγ. Στεφάνου Καθεδρικό Ναό τῆς Βιέννης. Λείψανα τοῦ ἁγ. Στεφάνου φυλάσσονται ἀκόμη καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Λαυρεντίου, στό Βεράνο τῆς Ρώμης. 
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ὁσιομάρτυρος:
Μέρος "μετά δέρματος" στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται. 
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Νέου:
Ἡ Κάρα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος Κάρας στή Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων καί Ζωγράφου Ἁγίου Ὄρους καί Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ἁγίου πρόκειται· τῆς 21/10 (Μάρτυρος, τοῦ νεοφανούς), τῆς 28/11 (Ὁσίου, τοῦ νέου Ὁμολογητοῦ) ἤ τῆς 9/12 (Ὁσίου, τοῦ Νεολαμπούς). 
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ὁσιομάρτυρος, τοῦ Νέου, τοῦ Ὅρους τοῦ ἁγ. Αὐξεντίου (+ 767, 28η Νοεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Σιναϊτου (6ος αἰ.):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο (σέ καθήμενη στάση) στή Μονή Σινᾶ.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Σαββαϊτου (+ 807, 28η Ὀκτωβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ἁγίου, Βασιλέως τῆς Οὐγγαρίας (+ 1031, 15η Αὐγούστου):
Ἡ ἀδιάφθορη δεξιά κ. ἄ. Λείψανα στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Βουδαπέστης.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ἁγίου, Κράλη τῶν Σέρβων (Μιλοῦτιν, + 1322, 30ή Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο (πλήν τῆς Κάρας, ἡ ὁποία ἔχει χαθεῖ) ἀδιάφθορο στό Ναό ἁγ. Κυριακῆς Σόφιας Βουλγαρίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ἁγίου, Κράλη τῶν Σέρβων (Ντετσάνσκι, + 1331, 12η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Ντέτσανης Κοσσυφοπεδίου.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Οὖρος, Ἁγίου, Κράλη τῶν Σέρβων (+ 1371, 15η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Βελιγραδίου.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ἁγίου, Δεσπότη τῶν Σέρβων (Μπράνκοβιτς, + 1476, 9η Ὀκτωβρίου):
Τμήματα ἀδιαφθόρου Λειψάνου στή Μονή Κουπίνοβο Σερβίας.
Ὁ Δεσπότης Στέφανος Μπράνκοβιτς κοιμήθηκε ἐξόριστος στήν Τεργέστη, ἔχοντας ὑποφέρει σάν ἄλλος Ἰώβ πολλούς πειρασμούς. Τό Λείψανό του ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο, ὅταν ἕνα ὑπερκόσμιο φῶς ἄρχισε νά ἐπισκιάζει τόν τάφο του. Τό Λείψανο μετέφερε στή Σερβία καί κατέθεσε στή Μονή τοῦ Κουπίνοβο (Κρούσεντολ), ἡ σύζυγός του ὁσ. Ἀγγελίνα (ἡ ὁποία μετά τόν θάνατό του ἔγινε μοναχή). Τό 1716 ἡ Μονή καταστράφηκε ἀπό τούς Τούρκους. Τότε κομματιάσθηκε καί τό ἅγιο Λείψανο καί μεγάλα τμήματά του χάθηκαν. Σήμερα στή Μονή φυλάσσονται κάποια μικρά τμήματά του. 
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ἁγίου, τοῦ Μεγάλου, Ἡγεμόνος τῆς Μολδαβίας (+ 1504, 2α Ἰουλίου).
Τά Λείψανα ἐνταφιασμένα στή Μονή Ποῦτνας Μολδαβίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ἁγίου, Δεσπότη τῶν Σέρβων (Στυλιάνοβιτς, + 1540, 4η Ὀκτωβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Βελιγραδίου.
Ὁ ἅγ. Στέφανος ἐνταφιάσθηκε στό λόφο τοῦ Djuntir, ὅπου ἡ σύζυγός του Πριγκίπισσα Ἑλένη εἶχε καταφύγει κατά τήν διάρκεια πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων. Λίγο μετά τόν θάνατό του, ἕνα ὑπερκόσμιο φῶς καταύγασε τόν τάφο του καί ὅταν οἱ Ὀθωμανοί τόν ἀνέσκαψαν γιά νά βροῦν... θησαυρό, ἀποκαλύφθηκε τό ἀδιάφθορο Λείψανό του. Κατ' οἰκονομία Θεοῦ, τό Λείψανό του βρῆκε ὁ ἐξισλαμισμένος συγγενής του ἀρχηγός τῶν Γενιτσάρων Ἀμίρ, ὁ ὁποῖος ἐπέτρεψε σέ κάποιους Σέρβους μοναχούς νά τό μεταφέρουν στή Μονή τοῦ Σισάτοβατς (τήν ὁποία εἶχε ἱδρύσει τό 1520 ἡ σύζυγός του Ἑλένη). Μετά τήν ἀνακομιδή ἡ Πριγκίπισσα Ἑλένη ἔγινε μοναχή στήν ἴδια μονή, μέ τό ὄνομα Ἐλισσάβετ. Κοιμήθηκε ἐκεῖ εἰρηνικά μετά ἀπό τρία χρόνια καί ἐνταφιάσθηκε στή Μονή. (Τιμᾶται ἐπίσης ὡς Ἁγία, τήν 4η Ὀκτωβρίου). Ἡ Μονή τοῦ Σισάτοβατς καταστράφηκε ἀπό τούς Παπικούς Κροάτες Οὐστάσι κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οἱ ὁποῖοι ἐκτέλεσαν τούς Μοναχούς. Τότε τό Λείψανο τοῦ ἁγ. Στεφάνου μεταφέρθηκε στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Βελιγραδίου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.
 ΣΤΕΦΑΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Πιπέρσκ Σερβίας (+ 1697, 2α Ἰουνίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Ἀρχαγγέλων Πιπέρσκ Σερβίας.
ΣΤΕΦΑΝΟΥ Νεομ. Μπρινκοβεάνου, υἱοῦ Ἡγεμόνος Κων/νου (+ 1714, 16η Αὐγούστου):
Τό Λείψανο στό Ναό ἁγ. Γεωργίου τοῦ Νέου Βουκουρεστίου.
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Ὁσίου, τοῦ Παφλαγῶνος (; 26η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Δαμάστας Φθώτιδος, Λειμῶνος Λέσβου, Δαδίου Φθιώτιδος καί Κάτω Ξενιᾶς Ἁλμυροῦ Μαγνησίας.
ΣΥΜΕΩΝ Ἁγίου, τοῦ Θεοδόχου (1ος αἰ., 3η φεβρουαρίου):
Μέρος Λειψάνων στόν ὁμώνυμο ΡΚ Ναό τῆς Βενετίας καί στό ΡΚ Ναό Aix La Chapelle Ἄαχεν Γερμανίας.
Τά Λείψανα τοῦ ὁσ. Συμεών, ἄγνωστο πότε, μεταφέρθηκαν ἀπό τήν Παλαιστίνη στήν ΚΠολη καί κατατέθηκαν στό Ναό τῆς Παναγίας τῶν Χαλκοπρατείων, ὅπου φυλάσσονταν καί τά Λείψανα τοῦ Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί τοῦ Προφήτου Ζαχαρίου, πατρός τοῦ Προδρόμου. Ἀπό ἐκεῖ ἀφαιρέθηκαν τό 1204, πέντε ἡμέρες μετά τήν ἅλωση τῆς Πόλεως ἀπό τούς Φράγκους, ἀπό τούς Βενετούς Πέτρο Steno, Ἄγγελο Drusiano καί Ἀνδρέα Balduino καί μεταφέρθηκαν στή Βενετία. Μετά τήν ἀναγνώριση τοῦ 1317 τά Λείψανα τοποθετήθηκαν σέ μαρμάρινη σαρκοφάγο, ἡ ὁποία τό 1733 τοποθετήθηκε κάτω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ πρός τιμήν του Ναοῦ, ὅπου καί σήμερα φυλάσσονται.
Λείψανα τοῦ ἁγ. Συμεών φυλάσσονται ἐπίσης στό Ναό Aix La Chapelle, στό Ἄαχεν τῆς Γερμανίας. 
ΣΥΜΕΩΝ Ὁσίου, τοῦ Στυλίτου (+ 459, 1η Σεπτεμβρίου):
Μέρος ποδός στή Μονή Χιλανδαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῆς δεξιᾶς στή Μονή Μουτσιάλης Βεροίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Τιμίου Προδρόμου Βεροίας καί ἁγ. Βλασίου Τρικάλων Κορινθίας.
ΣΥΜΕΩΝ Ὁσίου, κτίτορος τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων (9ος αἰ., 18η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στήν ὁμώνυμη Μονή.
ΣΥΜΕΩΝ Ὁσίου, τοῦ Θαυμαστορείτου (+ 596, 24η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Νεάμτς Ρουμανίας.
ΣΥΜΕΩΝ Ὁσίου, Στεφάνου Α’ Νεμάνια, Ἡγεμόνος τῶν Σέρβων (+ 1199, 28η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Στουντένιτσας Σερβίας.
ΣΥΜΕΩΝ Ὁσίου, τοῦ Πιγκαράς Ρουμανίας (15ος αἰ.):
Μέρος τῶν Λειψάνων στή Σουτσεάβα Ρουμανίας.
ΣΥΜΕΩΝ Ὁσίου, τοῦ Ἀνυποδήτου (+ 1594, 19η Ἀπριλίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Φλαμουρίου Μαγνησίας.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Κομνηνείου Λαρίσης καί ἁγ. Γερασίμου Ζαγορᾶς Μαγνησίας.
ΣΥΜΕΩΝ Ὁσίου, τοῦ Βερχότσκ Ρωσίας (+ 1694, 12η Σεπτεμβρίου καί 18η Δεκεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Μονή ἁγ. Νικολάου Βερχότσκ Αἰκατερίενμπουργκ Ρωσίας.
ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΗΣ Ὁσίας, ἀδελφῆς ὁσ. Βενεδίκτου (6ος αἰ., 10η Φεβρουαρίου):
Τά Λείψανα στή ΡΚ Μονή τοῦ Μοντεκασίνο Ἰταλίας.
ΣΩΖΟΝΤΟΣ Μάρτυρος, τῆς Κιλικίας (+ 304, 7η Σεπτεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Σταγιάδων Καλαμπάκας, Παν. Κρεμαστῆς Ἠλείας καί Κύκκου Κύπρου.
ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΥ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 10η Νοεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας.
Ἀποτμήματα στή Μητρόπολη Κερκύρας, στό Μητροπ. Ναό Βέροιας καί στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων (+ 638, 11η Μαρτίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Φανερωμένης Χιλιομοδίου Κορινθίας.

Τ
ΤΑΡΑΣΙΟΥ Ἁγίου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 806, 25η Φεβρουαρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους καί Τατάρνης Εὐρυτανίας.
ΤΑΡΑΣΙΟΥ τοῦ Ἐρημίτου (7η Μαϊου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Ζαχαρίου Βενετίας.
Ὁ ὅσ. Ταράσιος ὁ Ἐρημίτης δέν εἶναι γνωστός στούς Συναξαριστές, ἀλλά ἀναφέρεται στό Λαυριωτικό Κώδικα Ι 70, φ. 217 β. Ὁ χρόνος ἀκμῆς του δέν εἶναι γνωστός. Τά Λείψανά του μεταφέρθηκαν ἀπό τήν ΚΠολη στή Βενετία πιθανῶς κατά τήν βασιλεία τοῦ Βασιλείου Β’ τοῦ Βουλγαροκτόνου, μεταξύ τῶν ἐτῶν 1018 καί 1025, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Δόγη Ὄθωνα Orselo, ὡς Λείψανο τοῦ ἁγ. Ταρασίου Πατριάρχου ΚΠόλεως. Σήμερα φυλάσσεται σέ σαρκοφάγο πού ὑπέρκειται τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγ. Ζαχαρίου Βενετίας. 
ΤΑΡΣΙΖΙΟΥ Μάρτυρος (3ος αἰ., 15η Αὐγούστου):
Τά Λείψανα στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Σιλβέστρου in Capite Ρώμης.
Μέρος χειρός στή Συλλογή τῆς ΡΚ Διεθνοῦς Σταυροφορίας.
ΤΑΡΣΩΣ τῆς διά Χριστόν Σαλῆς (+ 1989, 7η Ὀκτωβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Ἀττικῆς.
Μέρος ἀδιαφθόρου δέρματος στό Παρεκκκλήσιο ὁσ. Ξένης τῆς Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς.
ΤΑΤΙΑΝΗΣ Μάρτυρος, τῆς Ρωμαῖας (+ 226 – 235, 12η Ἰανουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κούρτεα Ἄρτζες Ρουμανίας.
ΤΕΡΕΝΤΙΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· τῆς 13/3, τῆς 10/4, τῆς 5/4, τῆς 16/10, τῆς 17/10, τῆς 28/10 (τρεῖς) ἤ τῆς 11/122. 
ΤΙΒΟΥΡΤΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Βαλεριανοῦ (+ 288, 22α Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή ΡΚ Βασιλική τῆς ἁγ. Κικιλίας Ρώμης.
ΤΙΜΟΘΕΟΥ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 22α Ἰανουαρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Κύκκου Κύπρου, στό Κοπτικό Πατριαρχεῖο τῆς Αἰγύπτου καί στό Ναό τοῦ ἁγ. Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων Βενετίας.
ΤΙΜΟΘΕΟΥ Ὁσίου:
Μία τῶν χειρῶν στήν Σκήτη ἁγ. Παντελεήμονος, τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ὁσίου πρόκειται· τῆς 1/2 (τοῦ Ὁμολογητή), τῆς 21/2 (τοῦ "ἐν Συμβόλοις") ἤ τῆς 27/2 (τῆς Καισαρείας)· ἴσως πρόκειται περί τοῦ Ὁσιομάρτυρα Τιμοθέου (+ 1820). 
ΤΙΜΟΘΕΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Εὐρίπου (+ 1740, 16η Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα καί μέρος τῶν Λειψάνων στή Μονή Πεντέλης Ἀττικῆς.
ΤΙΤΟΥ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα (1ος αἰ., 25η Αὐγούστου):
Ἡ Κάρα στόν ὁμώνυμο Ναό Ἡρακλείου Κρήτης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας, Παντοκράτορος καί Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους, Λειμῶνος Λέσβου καί στήν Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΤΙΤΟΥ Ὁσίου, τοῦ Πρεσβυτέρου, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (+ 1190, 27η Φεβρουαρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου.
ΤΟΥΝΟΜ Νεομάρτυρος, τοῦ Ἐμίρη (+ 1580):

Τά Λείψανα στή Μονή Μεγάλης Παναγίας Ἱεροσολύμων.
ΤΡΙΦΥΛΛΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Λεδρῶν Κύπρου (4ος αἰ.) :
Ἡ Κάρα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Ὁ ἅγ. Τριφύλλιος ἐνταφιάσθηκε στό Ναό πού ὁ ἴδιος εἶχε κτίσει, στή Λευκωσία. Ὁ ὅσ. Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος στό ἔργο του "Ἐγκώμιον κεφαλαιῶδες εἰς τόν Ὅσιον καί Θαυματουργόν Πατέρα ἡμῶν Διομήδην τόν Νέον, τόν ἐγγύς Λευκουπόλεως Κύπρου καί κώμης Λευκομιάδος τηλαυγῶς διαλάμψαντα", ἀναφέρει ὅτι ὁ ὅσ. Διομήδης κατά τήν διάρκεια μιᾶς Ἀραβικῆς ἐπιδρομῆς κατά τῆς Λευκωσίας, προσπάθησε νά περισώσει τό ἀδιάφθορο Λείψανο τοῦ ἁγ. Τριφυλλίου, ὅμως οἱ Ἄραβες τό ἀποκεφάλισαν. Τότε συνέβη παράδοξο θαῦμα. Ἀπό τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου ἔρρευσε αἷμα, "σημεῖον ὅτι ὁ Θεός ἐβράβευσεν αὐτόν ὡς Μάρτυρα". Παρά τήν φοβερή αὐτή θεοσημεία, τό Λείψανο ρίχθηκε στή φωτιά καί καταστράφηκε καί μόνον μικρά τμήματά του καί ἡ τιμία Κάρα διασώθηκαν.(Βλ. Περιοδικό "Ὀρθόδοξη Μαρτυρία" Λευκωσίας, φ.59/1999, σελ. 26). 
ΤΡΥΦΩΝΟΣ Μάρτυρος (+ 250, 1η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.
Μέρη Κάρας στή Μητρόπολη Ἄρτης καί τίς Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων καί Ζωοδόχου Πηγῆς Ἄνδρου.
Ἡ δεξιά (πλήν τῆς παλάμης) στή Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τῆς δεξιᾶς στή Μονή Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ δεξιά παλάμη στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
Τεμάχια τῆς δεξιᾶς καί 9 ἄλλα τεμάχια στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἕνας βραχίονας στή Μονή Φρασινέϊ Ρουμανίας.
Μέρος χειρός στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας.
Μία πτέρνα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Μέρος τοῦ ἀριστεροῦ ποδός στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Κορνοφωλιᾶς Ἔβρου, Γουμένισσας Κιλκίς, ὁσ. Διονυσίου Λιτοχώρου, Θεοτοκιοῦ Ἄρτης, Κορώνας Καρδίτσας, Κοιμ. Θεοτόκου Λιγοβιτσίου Αἰτ/νίας, Ἀμπελακιώτισσας Ναυπακτίας, Σαγματᾶ Βοιωτίας, Πεντέλης Ἀττικῆς, Νταοῦ Πεντέλης, ὁσ. Θεοδοσίου Ἄργους, Χρυσοπηγῆς Δίβρης Ἠλείας, Βουλκάνου Μεσσηνίας, καθώς καί Κουτλουμουσίου, Καρακάλου καί Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
ΤΣΑΔ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Λίτσφιλντ Βρεττανίας (+ 672, 2α Μαρτίου):
Τά Λείψανα στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Μπίρμινγχαμ Βρεττανίας.
ΤΥΧΩΝΟΣ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος Κύπρου (4ος αἰ, 16η Ἰουνίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΤΥΧΩΝΟΣ Ἁγίου, τοῦ Ζαντόνσκ, Ἀρχιεπισκόπου Βορονέζ Ρωσίας (+ 1783, 13η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα ἀφθάρτου Λειψάνου στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
ΤΥΧΩΝΟΣ Ἱερομάρτυρος, Πατριάρχου Μόσχας καί πάσης Ρωσίας (+ 1925, 25η Μαρτίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Ντόνσκοϊ Μόσχας.
Τόν Μάϊο τοῦ 1991, μετά τήν ἐπιστροφή τῆς Μονῆς στό Πατριαρχεῖο Μόσχας, κατά τήν διάρκεια ἐργασιῶν μετά ἀπό πυρκαγιά, βρέθηκε ὁ τάφος τοῦ μαρτυρικοῦ Πατριάρχου καί τήν 19. 2. 1992 ἀνακομίσθηκε τό Λείψανό του, τό ὁποῖο βρέθηκε ἀδιάφθορο. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ἄφθαρτα βρέθηκαν καί τά ἄμφια του, ἀκόμη καί τά φύλλα δάφνης πού ὑπῆρχαν στό φέρετρο (εἶχε κηδευθεῖ τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τοῦ 1925). Σύμφωνα μέ αὐτόπτες μάρτυρες στό ἄφθαρτο Λείψανο τοῦ ἁγ. Τύχωνος μποροῦσε κανείς νά διακρίνει μέ εὐκολία τά χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου του, ἐνῶ ἡ εὐωδία του ἦταν καταπληκτική.
Τήν 23. 3. 1992 περίπου 50 Πατριαρχικοί Ἐπίσκοποι - μέ προεξάρχοντα τόν Πατριάρχη Ἀλέξιο Β’ - συμμετεῖχαν στή μεταφορά τοῦ Λειψάνου στό Καθολικό τῆς Μονῆς, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται.

  
Υ
ΥΑΚΙΝΘΟΥ Μάρτυρος:
Ἀποτμήματα στίς Μονές Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους καί Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 3/7 (τοῦ Κουβικουλάριου), τῆς 18/7, τῆς 24/7 ἤ τῆς 24/12. 
ΥΠΑΤΙΟΥ Ἁγίου, Ἐπισκόπου Γαγγρῶν (+ 360; 31η Μαρτίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους, Βουλκάνου Μεσσηνίας, Ἱερουσαλήμ Διαυλείας Βοιωτίας καί Προφήτου Ἡλιοῦ Ζάχολης Κορινθίας.
ΥΠΑΤΙΟΥ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρος πρόκειται. Τῆς 19/1, τῆς 3/6, τῆς 12/6 ἤ τῆς 14/12. 
ΥΠΟΜΟΝΗΣ Ὁσίας, Βασιλίσσης Ἑλένης Παλαιολογίνας, (+ 1450, 29η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή ὁσ. Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.

  
Φ
ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ Ἁγίου, τοῦ Ἐλεήμονος (+ 792, 1η Δεκεμβρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων.
ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ Ἁγίου, Μητροπολίτου Μόσχας (+ 1867, 19η Νοεμβρίου):
Τά Λείψανα στή Λαύρα Ἁγίας Τριάδος - ἁγ. Σεργίου Μόσχας.
ΦΙΛΙΠΠΟΥ Ἀποστόλου, ἐκ τῶν Δώδεκα (1ος αἰ., 14η Νοεμβρίου):
Μία παλάμη στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
Ἕνας δάκτυλος στή Μονή Νεάμτς Ρουμανίας.
Μέρος τῶν Λειψάνων στή ΡΚ Βασιλική τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ρώμης.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου καί Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.
ΦΙΛΙΠΠΟΥ Ἀποστόλου, τοῦ Διακόνου (1ος αἰ, 11η Ὀκτωβρίου):
Μέρος Κάρας στή Μονή ἁγ. Ἰωάννου Θεολόγου Πάτμου.

ΦΙΛΙΠΠΟΥ Μάρτυρος, τοῦ Νικολιτσέλ Ρουμανίας (4ος αἰ., 6η Ἰουνίου):
Τά Λείψανα στή Μονή Κοκός Τούλτσεας Ρουμανίας.
ΦΙΛΙΠΠΟΥ Ἱερομάρτυρος, Μητροπολίτου Μόσχας (+ 1659, 9η Ἰαν. καί 3η Ἰουλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφορο στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.
Μέρος Λειψάνου στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
ΦΙΛΟΘΕΗΣ Ὁσιομάρτυρος, τῆς Ἀθηναίας (+ 1589, 19η Φεβρουαρίου):
Τό Λείψανο (πλήν τῆς Κάρας, ἡ ὁποία ἔχει χαθεῖ), ἀδιάφθορο στό Μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν.
Ἕνας δάκτυλος στήν ὁμώνυμη Μονή Ἐκάλης Ἀττικῆς.
ΦΙΛΟΘΕΗΣ Ἁγίας, τοῦ Ἄρτζες Ρουμανίας (13ος αἰ., 7η Δεκεμβρίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή Κούρτεα Ἄρτζες Ρουμανίας.
Ἦταν Βουλγαρικῆς καταγωγῆς καί γεννήθηκε στό Τύρνοβο ἀπό πτωχούς γονεῖς. Στήν τρυφερή παιδική της ἡλικία ἔμεινε ὀρφανή ἀπό μητέρα, ἀπό τήν ὁποία εἶχε διδαχθεῖ τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Βρῆκε τόν θάνατο σέ ἡλικία 11 ἐτῶν, ἀφοῦ ὑπέφερε τά πάνδεινα ἀπό τήν μυτριά της, κάτω ἀπό τίς ἀκόλουθες συνθῆκες:
Κάποια φορά πού ὁ πατέρας της δούλευε στήν ἐξοχή, ἡ μυτριά της τῆς ἔδωσε φαγητό γιά νά τοῦ τό πάει. Ἡ Φιλοθέη, ἀπό τήν ἀγάπη πού ἔτρεφε πρός τούς πτωχούς, μοίρασε τό φαγητό κατά τήν διαδρομή καί ἔτσι ὁ πατέρας της τό βράδυ ἐπέστρεψε νηστικός καί κουρασμένος. Τό περιστατικό αὐτό συνέβη ἀρκετές φορές. Κάποτε ὁ πατέρας της παραφύλαξε σέ κάποιο σημεῖο τῆς διαδρομῆς, γιά νά διαπιστώσει τί κάνει ἡ κόρη του τό φαγητό πού προοριζόταν γι' αὐτόν. Ὅταν λοιπόν τήν εἶδε νά τό μοιράζει στούς πτωχούς, "ὥρμησε μέ ἕνα ρόπαλο κατεπάνω της, τήν ἔδεσε μέ σχοινιά καί ἄρχισε νά τήν κτυπάει καί νά τήν τσαλαπατάη μέ τά πόδια του"!
Στόν τόπο ἐκεῖνο καί ἀπό τά χέρια τοῦ πατέρα της, ἡ Φιλοθέη ἀναδείχθηκε Μάρτυρας τῆς Ἀγάπης καί τῆς Ἐλεημοσύνης. Ὁ παιδοκτόνος μετά τό ἔγκλημά του, στήν προσπάθειά του νά κρύψει τό σῶμα τοῦ θύματος, διαπίστωσε ὅτι ἦταν ὑπερφυσικά βαρύ! Ἔσπευσε λοιπόν νά παραδωθεῖ στίς Ἀρχές, ἐνῶ στόν τόπο τοῦ συμβάντος πῆγε ὁ ἐπιχώριος Ἐπίσκοπος, μέ τήν συνοδεία Κληρικῶν καί πολλῶν Χριστιανῶν. Παρά τίς δεήσεις τό σῶμα τῆς Φιλοθέης παρέμενε ἀμετακίνητο! Ἔτσι, "ἀποφάσισαν νά μνημονεύσουν μοναστήρια καί ἐκκλησίες τῆς Βουλγαρίας, μήπως εἶναι θέλημά Της νά ἐγκατασταθῆ σέ κάποιο ἱερό τόπο. Ἀφοῦ τελείωσαν τήν μνημόνευση τῶν ἱερῶν τόπων τῆς Βουλγαρίας καί τό Λείψανο παρέμενε ἀσήκωτο, ἄρχισαν νά μνημονεύουν μοναστήρια καί ἐκκλησίες τῆς Ρουμανίας. Ὅταν ἐμνημόνευσαν τήν περικαλλῆ ἐκκλησία τῆς Μονῆς Κούρτεα τῆς πόλεως Ἄρτζες, ἀμέσως τό σῶμα τῆς Μάρτυρος ἐλάφρωσε περισσότερο ἀκόμη καί ἀπό τό φυσικό του βάρος! Ἔτσι ὅλοι ἐγνώρισαν, ὅτι εἶναι θέλημά Της νά μεταφερθῆ στήν Μονή ἐκείνη, μακριά ἀπό τήν πατρίδα Της".
Τό παρθενικό Λείψανο τῆς Παιδομάρτυρος Φιλοθέης, ὑποδέχθηκε στή βόρεια ὄχθη τοῦ Δουνάβεως ὁ Ἡγεμόνας Ράδος ὁ Μέγας, μέ κάθε πολιτική καί ἐκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια καί τό ἐναπέθεσε στόν περίφημο γιά τό κάλλος του Ναό τῆς Μονῆς Κούρτεα τῆς πόλεως Ἄρτζες, πρώτης πρωτεύουσσας τῆς Οὐγγροβλαχίας. Τό Λείψανο ἀργότερα ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο καί σήμερα φυλάσσεται στό Παρεκκλήσιο τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου, στήν ἴδια Μονή, κατατεθημένο σέ ἀργυρή λάρνακα. 
ΦΙΛΟΘΕΟΥ Ὁσίου, τοῦ Διονυσιάτου (+ 1650):
Ἡ Κάρα στή Μονή Κορώνης Καρδίτσης.
Μέρος Κάρας καί Λειψάνων στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΦΙΛΟΘΕΟΥ Ὁσίου, τοῦ Ἁγιορείτου:
Ἡ Κάρα στή Μονή Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ὁσίου πρόκειται· τῆς 24/1 (τοῦ Ἀθωνίτη), τῆς 21/10 (ἐπίσης Ἀθωνίτη) ἤ τῆς 5/12 (τοῦ Καρεώτη). 
ΦΙΛΟΥΜΕΝΗΣ Παρθενομάρτυρος (4ος αἰ., 11η Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Συλλογή τοῦ ΡΚ Ἀββαείου τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου, Φάργκο Νεβάδας Η.Π.Α.
ΦΡΙΔΕΣΓΟΥΪΔΗΣ (Frideswide) Ὁσίας, τῆς Ὀξφόρδης Βρεττανίας (+ 735, 19η Ὀκτωβρίου):
Τά Λείψανα στό Ναό τοῦ Χριστοῦ Ὀξφόρδης Βρεττανίας.
ΦΩΚΑ Μάρτυρος:
Ἀπότμημα στή Μονή Μεγ. Λαύρας Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Μάρτυρα πρόκειται· τῆς 2/8, τῆς 22/9 (τοῦ κηπουροῦ) ἤ τῆς 18/12. 
ΦΩΚΑ Μάρτυρος, τοῦ Κηπουροῦ (+ 320, 22α Σεπτεμβρίου):
Ἀπότμημα στή Μονή Προυσοῦ Εὐρυτανίας.
ΦΩΚΑ Ἱερομάρτυρος, Ἐπισκόπου Σινώπης (+ 117, 22α Σεπτεμβρίου):
Μέρος τῆς Κάρας στή Μονή Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους καί Παναγίας Σουμελᾶ Βερμίου.
ΦΩΤΙΟΥ τοῦ Μεγάλου, Πατριάρχου ΚΠόλεως (+ 891, 6η Φεβρουαρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου, Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΦΩΤΙΟΥ Μάρτυρος, τοῦ μετά μ. Ἀνικήτου (+ 305, 12η Αὐγούστου):
Μέρη τῆς Κάρας στίς Μονές Ἰβήρων καί Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
ΦΩΤΕΙΝΗΣ Μεγαλομάρτυρος, τῆς Σαμαρείτιδος (+ 66, 26η Φεβρουαρίου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἕνας τῶν ποδῶν καί μία ὠμοπλάτη στή Μονή Ἰβήρων Ἁγίου Ὄρους.
Μία ὠλένη μέ σάρκα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, Γηρομερίου Φιλιατῶν, Νταοῦ Πεντέλης καί Κύκκου Κύπρου.
ΦΩΤΕΙΝΗΣ Ἁγίας, τῆς Καρπασίτιδος (; 2α Αὐγούστου):
Ἀπότμημα στή Μονή Κύκκου Κύπρου.
ΦΩΤΙΟΥ Ἁγίου, τοῦ Πελοποννησίου, Μητροπολίτου Ρωσίας (+ 1431, 27η Μαϊου, 2α Ἰουλίου καί 27η Αὐγούστου).
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στόν Καθεδρικό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Κρεμλίνου.

Χ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Ἱερομάρτυρος (+ 202, 10η Φεβρουαρίου):
Τό μεγαλύτερο μέρος τῆς Κάρας στή Μονή ἁγ. Στεφάνου Μετεώρων.
Τμήματα τῆς Κάρας στή Μητρόπολη Θηβῶν καί Λεβαδείας, στή Μονή Κλειστῶν Ἀττικῆς καί στό Ναό Φανερωμένης Ν. Ἡρακλείτσας Καβάλας.
Ἡ σιαγόνα στή Μονή Κουτλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ ἀριστερά ἀδιάφθορη καί μία πλευρά "μετά δέρματος" στή Μονή Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Δέρμα καί ἀπότμημα στό Παρεκκλησίο τῆς ὁσ. Ξένης τῆ Ρωσίδος Μάνδρας Ἀττικῆς
Ἡ δεξιά παλάμη ἀδιάφθορη "εἰς σχῆμα εὐλογίας" στή Μονή Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων.
Ἕνας δάκτυλος στή Μονή Τσιολάνου Μπουζέου Ρουμανίας.
Μέρος ποδός στή Μονή Παν. Πορταϊτισσας Κορνοφωλιᾶς Ἔβρου.
Μεγάλο τμῆμα χειρός στή Μονή ἁγ. Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας.
Ἕξι τμήματα στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Ἕνας δάκτυλος καί 9 τμήματα στή Μονή Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Δαδίου Φθιώτιδος, Λειμῶνος Λέσβου, Παν. Γουμενίσσης Κιλκίς, Ἀρχαγγέλου Ἀριδαίας, ὁσ. Διονυσίου Λιτοχώρου, Ζάβορδας Γρεβενῶν, ἁγ. Ἀναργύρων Καστοριᾶς, Ροβελίστας Ἄρτης, Σταγιάδων Καλαμπάκας, Παν. Σπηλιᾶς Καρδίτσης, Ἀμπελακιώτισσας καί Βαρνάκοβας Ναυπακτίας, Σαγματᾶ Βοιωτίας, Πεντέλης Ἀττικῆς, Βουλκάνου Μεσσηνίας, Γηροκομείου Πατρῶν, ὁσ. Θεοδοσίου Ἄργους, ἁγ. Νικολάου Καλτεζῶν Ἀρκαδίας καί Σεπετοῦ Ἠλείας καί στή Λαύρα ἁγ. Ἀλεξάνδρου Νέβσκι Ἁγίας Πετρουπόλεως.
Περί τῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Χαραλάμπους δέν ὑπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Ἡ μ. Θεοτέκνη Ἁγιοστεφανίτισσα στό Συναξάρι τοῦ ἁγ. Χαραλάμπους (1995), καταχωρεῖ πληροφορίες σχετικά μέ τήν τιμία Κάρα τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία φυλάσσεται στή Μονή ἁγ. Στεφάνου Μετεώρων. Σύμφωνα μέ τίς πληροφορίες αὐτές ἡ Κάρα τοῦ Ἁγίου δωρήθηκε στή Μονή ἀπό τόν Ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας Βλαδισλάβο, τό 1412 – 1413, μαζί μέ δύο κτήματα στό Μετόχι Μπουτόϊ. Γιά τήν ἐποχή καί τίς συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποίες βρέθηκε τό πολύτιμο αὐτό κειμήλιο στή Βλαχία, δέν σώθηκαν πληροφορίες. 
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Ὁσίου, τῆς Καλυβιανῆς Κρήτης (+ 1788):
Τά Λείψανα στή Μονή Παν. Καλυβιανῆς Μοιρῶν Ἡρακλείου.
ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ Ὁσίου:
Μία ὠμοπλάτη στή Μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίου Ὁσίου πρόκειται· τῆς 28/9 (τοῦ Ὁμολογητοῦ) ἤ τῆς 28/11.
 ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ τοῦ Ὁμολογητοῦ (3ος – 4ος αἰ., 28η Σεπτεμβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους καί Κύκκου Κύπρου.
ΧΑΡΙΤΙΝΗΣ Μάρτυρος (+ 284 – 305, 5η Ὀκτωβρίου):
Ἀποτμήματα στίς Μονές Κύκκου Κύπρου καί Ἱερουσαλήμ Βοιωτίας.
ΧΡΙΣΤΙΝΗΣ Μάρτυρος:
Μία τῶν χειρῶν στή Μονή Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους, Προυσοῦ Εὐρυτανίας καί Κύκκου Κύπρου.
Δέν διευκρινίζεται περί ποίας Μάρτυρος πρόκειται· τῆς 13/3 (τῆς Περσίας), τῆς 18/5, τῆς 30/5 ἤ τῆς 24/7 (τῆς Μεγαλομάρτυρος).ΧΡΙΣΤΙΝΗΣ Μεγαλομάρτυρος (+ 193 – 211, 24η Ἰουλίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στό ΡΚ Ναό τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου Βενετίας.
Τό ἀδιάφθορο Λείψανο τῆς Μεγαλομ. Χριστίνας, ἄγνωστο πότε, μεταφέρθηκε ἀπό τήν Συρία ὅπου μαρτύρησε στήν ΚΠολη καί κατατέθηκε σέ Ναό πρός τιμήν της στήν περιοχή τοῦ Ἱεροῦ Παλατίου, ἀπ’ ὅπου ἀφαιρέθηκε κατά τήν Φραγκοκρατία καί μεταφέρθηκε στή Βενετία. Τό 1252 τό Λείψανο κατατέθηκε στή Μονή τοῦ ἁγ. Μάρκου στό Τορσέλλο καί τό 1340 μεταφέρθηκε στό Ναό τοῦ ἁγ. Ματθαίου στό Μουράνο. Τό 1435 ὁ Πάπας Εὐγένιος Δ’ διέταξε τήν μεταφορά του στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἀντωνίου, ἐπίσης στό Τορσέλλο. Τό 1793 μεταφέρθηκε στή Μονή τῆς Μάρτυρος Ἰουστίνης Βενετίας καί τό 1810 στό Ναό τοῦ ἁγ. Φραγκίσκου τῆς Ἀμπέλου, ὅπου καί σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σέ κρυστάλλινη λάρνακα. 
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Ὁσίου, τοῦ Λατρινοῦ (+ 1094, 16η Μαρτίου):
Τό Λείψανο ἀδιάφθορο στή Μονή ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Πάτμου.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ Μεγαλομάρτυρος (+ 249 – 251, 9η Μαϊου):
Ἡ Κάρα στή Μονή Καρακάλου Ἁγίου Ὄρους.
Ἀποτμήματα στίς Μονές Προυσοῦ Εὐρυτανίας, Γενν. Θεοτόκου Αἰγίνης, ἁγ. Ἀναργύρων Καστοριᾶς καί Κύκκου Κύπρου.

  
Πηγές:

Το Συναξάριο της Εκκλησίας