580 - Το άφθορο δεξί χέρι της Αγίας Μάρθας, αδελφής του Λαζάρου

Το άφθορο δεξί χέρι της Αγίας Μάρθας, αδελφής του Λαζάρου. 

Σύμφωνα με τοπική παράδοση, η Προβηγκία (η Γαλατία των Ρωμαίων) εκχριστιανίστηκε από τους Αγίους Λάζαρο, τον τετραήμερο, τις αδελφές του Μαρία (: οι ρωμαιοκαθολικοί την ταυτίζουν με την Μαρία την Μαγδαληνή) και Μάρθα της Βηθανίας, την Σαλώμη την Μυροφόρο, την Μαρία την του Ιακώβου, και τη συνοδεία τους. Αυτοί είχαν εγκαταλείψει την Παλαιστίνη και κατέφυγαν στην Γαλατία (διαβάστε περισσότερα πχ εδώ).

Η Αγία Μάρθα κοιμήθηκε ειρηνικά στην πόλη Ταρασκόν της Προβηγκίας, της οποίας είναι προστάτης. Σώζεται ο τάφος της, αλλά και λείψανά της, τα οποία θα τα καλύψουμε σε μελλοντική ανάρτηση. 

Από τα λείψανα της Αγίας Μάρθας, το δεξί της χέρι από τον ώμο ως τα δάχτυλα σώζεται άφθορο στην εκκλησία της κωμόπολης Roujan (Hérault) της Γαλλίας, και αποθησαυρίζεται σε απλή ξύλινη διπλή λειψανοθήκη (μπρος πίσω). Παρόλες όμως τις δόξες αυτού του λειψάνου στο παρελθόν, είναι σήμερα αβέβαιη η ιστορική του παράδοση πριν από τον 12ο αιώνα.

To Roujan της Γαλλίας.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω:

Το άφθορο δεξί χέρι της Αγίας Μάρθας, αδελφής του Λαζάρου. 

Το άφθορο δεξί χέρι της Αγίας Μάρθας, αδελφής του Λαζάρου. 

===================================================================

Ο Χριστός την επετίμησε για τις καθημερινές μέριμνες που την απασχολούσαν:

Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς. (Κατά Λουκάν, κεφ.10, 38-42) 

Αλλά αργότερα της αποκάλυψε την Θεϊκή του φύση σε έναν ωραίο διάλογο περί θανάτου και ζωής:

 Ἡ οὖν Μάρθα ὡς ἤκουσεν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται, ὑπήντησεν αὐτῷ· Μαρία δὲ ἐν τῷ οἴκῳ ἐκαθέζετο. Εἶπεν οὖν ἡ Μάρθα πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, ὁ ἀδελφός μου οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. Ἀλλὰ καὶ νῦν οἶδα ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι ὁ Θεός. Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. Λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. Εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο; Λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, ἐγὼ πεπίστευκα ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ εἰς τὸν κόσμον ἐρχόμενος. (Κατά Ιωάννην, κεφ.10, 20-27)